| [1] |
|
|---|
| [2] |
obductum in pristinam claritatem revocasti, tu denique mansuetudinis, cle-
|
|---|
| [3] |
mentiac, liberalitatis omnes in me servando numeros explevisti; quod valeo,
|
|---|
| [4] |
quod vivo, quod in studiis vel vita ipsa mihi dulcioribus conquiesco, id tibi
|
|---|
| [5] |
totum debeo et tibi uni acceptum refero: tantumque abest, ut haec ex me-
|
|---|
| [6] |
moria reiecerim, ut tandem singula non modo verbis verum et vultu et toto
|
|---|
| [7] |
pene corpore prae me feram, nihil esse cogitans animi tam sordidi tamque
|
|---|
| [8] |
angusti, quain officia, videlicet quae rependere nequeas, nec ea quidem velle
|
|---|
| [9] |
debere: cum praesertim, qui gratiam habet, (ut quodam loco scribit Cicero)
|
|---|
| [10] |
in eo ipso, quod habet, referre quoque videatur. Nam et purus ille nec fu-
|
|---|
| [11] |
catus amor non semper donis, quippe quae et ab hostibus quandoque prae-
|
|---|
| [12] |
stantur, sed multo magis fide sinceritateque dignoscitur. Imitabor itaque optimos
|
|---|
| [13] |
illos sed alioquin pauperes debitores, qui magnitudinem aeris alieni et pro-
|
|---|
| [14] |
fessione nominis et magnae fidei compensatione dissolvunt. Quodsi quispiam
|
|---|
| [15] |
lynceis quasi oculis in penetralia nostri cordis irrumpat, ibidem te sculptum
|
|---|
| [16] |
indelebiliter trabalique velut clavo infixum protinus agnoscet. Quoniam vero
|
|---|
| [17] |
latentes humani pectoris recessus, soli rerum opifici Deo pervii, corporis
|
|---|
| [18] |
sensibus inspici nequeunt, tentavi mentis arcana, quoad licuit, Musis ipsis
|
|---|
| [19] |
loquentibus, patefacere: non quod inde aliquid me novi splendoris allaturum
|
|---|
| [20] |
tibi viro clarissimo nunquamque satis laudato confidam (id enim esset Oceano
|
|---|
| [21] |
fluctus addere et ventos, quod aiunt, retibus captare), sed ut meum in te
|
|---|
| [22] |
amorem notum omnibus testatumque relinquam. Caeterum nullus opinor ea
|
|---|
| [23] |
dicendi copia, his eloquentiae opibus abundat, qui tuas Jaudes non dico ampli-
|
|---|
| [24] |
ficare sed cursim et per capita numerare ac nudas rerum summas attingere
|
|---|
| [25] |
queat: cum videlicet tanto sis ingenio, tam facili, tam perspicaci, ut quibus in
|
|---|
| [26] |
singulis excellere alii magnum putant, tu in universis pariter emineas, parum-
|
|---|
| [27] |
que tibi videatur alios prudentia et autoritate superare, nisi modestia quoque
|
|---|
| [28] |
ct humanitate pervincas. Nam probitas, iustitia, religio tuum pectus atque
|
|---|
| [29] |
animum quasi gratissimum aliquod domicilium templumque delegerunt. Tu.
|
|---|
| [30] |
ferme solus in tanta huius seculi caligine ausus lucem sperare veluti contra
|
|---|
| [31] |
torrentem perditissimorum morum brachia tendere non cessas magnamque
|
|---|
| [32] |
adeo reipublicae partem, quae difficillimis temporibus carere tua opera vix
|
|---|
| [33] |
potest, firmis valentibusque humeris sustines, ut me hercule saepe obstupescam,
|
|---|
| [34] |
unius ut hominis vires tanto perferendo oneri pares esse valeant: tuam namque
|
|---|
| [35] |
in Regiam Celsitudinem fidem nihil attinet nostro testimonio comprobare, cum
|
|---|
| [36] |
illa uno omnium consensu maxima semper admiribilisque praedicetur, tantae-
|
|---|
| [37] |
que pietatis constans opinio cuncta per ora volitet claraque omnium voce
|
|---|
| [38] |
celebretur. Et hoc quidem effecit, ut in animum inducerem me non parum
|
|---|
| [39] |
abs te gratiae initurum, si maximi eiusdemque christianissimi regis, apud quem
|
|---|
| [40] |
amplissimum dignitatis gradum obtines, eximias animi corporisque dotes, licet
|
|---|
| [41] |
magis confidenter quam copiose, celebrarem. Qui enim possum homo modicae
|
|---|
| [42] |
literaturae. summum atque adeo omnium clarissimum principem laudibus
|
|---|
| [43] |
aequare, cuius excellens ingenium, singularis virtus, incredibilis sapientia bello
|
|---|
| [44] |
ac pace in dies magis magisque clarescit. Nihilo certe melius quam si vel
|
|---|
| [45] |
Choerilus Alexandrum vel Maevius Augustum decantaret. Quibus tamen utrisque
|
|---|
| [46] |
(sit veritati locus) hic noster longe antecellit, si quidem nec victrices illorum
|
|---|
| [47] |
lauros auratosve currus aut onusta spoliis trophaea cum huius pietate, religione
|
|---|
| [48] |
gr
|
|---|
