[1] |
58 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína 1597.
|
---|
[2] |
fructu nostro, aliorum. esto iudicium. Vale, illustris vir, et me ama. Quaeso, bea me
|
---|
[3] |
et, quod iam non semel petii, de Rimaio aliquid indica. Vale iterum. "Tuus filius
|
---|
[4] |
amore et obsequio. C. 7. Drunae, 10. Martii 97. Biblioteka, Bludovski 3863-11
|
---|
[5] |
|
---|
[6] |
Emerichovi Forgatovi: vykládá si, že Forgač proto uzavřel nepříznivou sinlouvu s Tikovskou,
|
---|
[7] |
poněvadž chvátá do Uher: vzdává povaze Forgačově nejvyšší chválu. Ze mu posud nepsal,
|
---|
[8] |
omlouvá svou cestou do Prahy a nemocí svou i manželčinou. — Na Dřevohosticích 5. září 1597.
|
---|
[9] |
Eidem. (Domino Emerico Forgatseh baroni de Guimes.) Illustris domine, vene-
|
---|
[10] |
rande pater. Legi contractum cum "Tikovia initum, exiguo tuo commodo imo damno,
|
---|
[11] |
ut ego conicio. non mediocri. Quicunque tibi huius consilii autor fuit, non bene
|
---|
[12] |
rebus tuis consuluit. Me autore certe nunquam tantae pecuniae tantam iacturam
|
---|
[13] |
fecisses. Sed tu ita opinor in patriam festinas, ita Moraviam fastidis, ut etiam quam-
|
---|
[14] |
vis excipere fortunam, quodvis subire detrimentum malueris, quam diutius nobiscum
|
---|
[15] |
esse. Utinam patriam experiaris benigniorem et consiliis tuis atque institutis magis
|
---|
[16] |
propitiam. Moravia, sane non negavero, fortunae tuae invidit, sed non omnino (ignosce
|
---|
[17] |
libertati) absque tua culpa. Mihi autem non est, quod gratias agas, meum certe est
|
---|
[18] |
gratias agere et habere eum Deo inprimis, qui tuam mihi conciliavit. benevolentiam,
|
---|
[19] |
tum etiam tibi, qui me illa tam arcte. tam ardenter complecti volueris. Em ego et
|
---|
[20] |
feci semper maximi et faciam, dum vixero, neque tuam laudare, efferre. desinam
|
---|
[21] |
comitatem, hunanitatem, urbanitatem, ipse has expertus saepius, sapientia, prudentia,
|
---|
[22] |
pietate, eruditione ac ceteris clarissimis dotibus et virtutibus tuis pridem omnibus
|
---|
[23] |
etiam absque laudibus meis cognitis et perspectis. Atque haec mens, quamvis absente
|
---|
[24] |
te et in patriam reverso, mihi semper erit, certus eundem tibi erga me esse et fore
|
---|
[25] |
animum, quod et epistola tua ante paucas horas mihi reddita spondet prolixe et
|
---|
[26] |
candor sinceritasque naturae tuae id maxime pollicetur. Si dabitur occasio. unquam
|
---|
[27] |
officiis ullis meis vel studii vel operis te demerendi et voluntatis meae ad commoda
|
---|
[28] |
tua propensissimae declarandae, non illum praetermittam: sin minus, saltem. epistolis
|
---|
[29] |
et litterarum officio te prosequi conabor ad demoustrandam memoriae meae hac in
|
---|
[30] |
parte nunquam interiturae viriditatem. Et quidem hactenus quod nihil à me accepe-
|
---|
[31] |
ris, in causa. praecipue fuit iter, quod mihi Pragam a consensu ordiuum fuit. susci-
|
---|
[32] |
piendum, et morbus difficilis cum meus tum uxoris, a quo necdum omnino sumus
|
---|
[33] |
liberi, qui etium in scribendis his aliena me manu uti cogit. Postquam autem
|
---|
[34] |
omnino tibi constitutum est patriam revisere, nihil aliud habeo. quam Deum precari,
|
---|
[35] |
ut id tibi feliciter cedat, et quidquid tecum ipse deliberasti, ut id tibi eveniat ex
|
---|
[36] |
animi sententia. Ego, ubicunque locorum fueris, te revereri colere et amare nun-
|
---|
[37] |
quam intermittam. Vale, illustris vir, et si cum Rimaio dabitur convenire, officiose
|
---|
[38] |
et amanter ilm nomine meo saluta. Vale iterum. Dífevohosticii V. Sept. anni 97.
|
---|
[39] |
Biblioteka Bludovská 3883-II.
|
---|