| [1] |
512 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
salutari consilio tuo, postquam inter caesarem et regem ita convenit, ut utrinque
|
|---|
| [3] |
ab iniuria inferenda abstineretur tantisper. donec principes ad regem delegati ab
|
|---|
| [4] |
ipso rediissent; minus curae mihi fuit, ut tuis, quas inter solitas occupationes accepi,
|
|---|
| [5] |
sepositis aliis negotiis quam primum responderem; quo aecessit, quod tardius red-
|
|---|
| [6] |
ditae mihi cum fuerint, III. nempe Kal. Julii, frustra facturum me iudicarem, si ex
|
|---|
| [7] |
amicis aliquem ad te Witingaviae ad VI. Non. mensis futurum ablesassem, cum
|
|---|
| [8] |
tantum itineris, quanto hine locus ille distat, nemo quatridui spatio potuisset absol-
|
|---|
| [9] |
vere, quin potius aliquandiu retinendum apud me duxi tabellarium tuum, dum di-
|
|---|
| [10] |
missis ordinibus ab interpellatoribus me extricassem, ut commodius per otium et
|
|---|
| [11] |
mente à domesticis curis magis vacua de rebus nostris, si quidem in partem con-
|
|---|
| [12] |
silii apud Ursinum capiendi venire non possem, te facerem certiorem, quod aegre
|
|---|
| [13] |
te minime laturum pro mutua benevolentia nostra confido.
|
|---|
| [14] |
Ad X. Kal huius mensis conventum indixit nobis rex eum potissimum in
|
|---|
| [15] |
finem, ut legatos impetraret, quibus absoluta potestas decernendi tribueretur de
|
|---|
| [16] |
omnibus, quae praesentem rerum statum et inchoatam cum principibus actionem
|
|---|
| [17] |
contingunt. Et legati quidem concessi, Turrianus et Hodiczius comites, quibus ex
|
|---|
| [18] |
equestri ordine adiunctus archigrammateus noster, sed potestate ad certas condici-
|
|---|
| [19] |
ones restricta, ut facilis excusatio illis sit futura, si forte à parte adversa postulatis
|
|---|
| [20] |
minus aequis urgeantur. Hoc autem praecipue illis iniunctum, ne unguem latum
|
|---|
| [21] |
recederent a contractu apud Pragam inito, nec permitterent ulla ratione ab obse-
|
|---|
| [22] |
quio regis et unitarum provinciarum foedere se abduci; eum quibus mandatis
|
|---|
| [23] |
Viennam profecti, nihil periculi est, ut invitis et alioquin, ut nosti, optime animatis
|
|---|
| [24] |
extorqueant aliquid adversarii, quod ex re nostra non sit. Interim uterque eo con-
|
|---|
| [25] |
siliis suis collimat, ut rex a vana ista et cum summo periculo coniuncta falsae
|
|---|
| [26] |
pacis ostentatione abducatur, serioque tandem animum applicet ad hostem, quem
|
|---|
| [27] |
aequat certe ni superet viribus, adoriendum, cum frustra enim in perniciem suam
|
|---|
| [28] |
augeri sensim patiatur, quem toties delere potuisset, si iis, quos cireum se habet,
|
|---|
| [29] |
tantum animi fuisset ad rem agerediendam, quantum nobis ad eum iuvandum prom-
|
|---|
| [30] |
|
|---|
| [31] |
Id ipsum et ego persuadere illi annitar minime quidem a pace alienus, sed
|
|---|
| [32] |
insidias has, quibus illum et subditos cireumveniri video, toto animo detestans; cumque
|
|---|
| [33] |
constituerim, ni mandatum, quo seorsim me ad se evocavit, revocet, intra pauculos
|
|---|
| [34] |
dies ipsum convenire, efficiam, quantum in me erit, ne se diutius circumagi patiatur.
|
|---|
| [35] |
Inter haec nos de periculo patriae solliciti ad copias priores sexcentos sclop-
|
|---|
| [36] |
petarios adiunximus, equitatus nostri provincialis deleetum propediem habituri, ut
|
|---|
| [37] |
appareat odversariis, nihil minus nobis esse consilii, quam rescindere acta et pacta
|
|---|
| [38] |
expeditionis Dohemicae, utque facilius militem nostrum partiri nobis liceat, si, quod
|
|---|
| [39] |
aiunt, a parte Silesiae habcamus infestum Teschinensem, de quo tamen praeter
|
|---|
