| [1] |
506 A. XXXII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
usus pecuniam erogassent, stipendium repetere iubent. At id mea sententia nihil
|
|---|
| [3] |
dare est, cum hominem ad eum reiciunt, a quo nihil possit accipere: Ni itaque
|
|---|
| [4] |
confectis rebus suis iam discesserit, ut illum autoritate tua adiuves, diligenter rogo.
|
|---|
| [5] |
Sententiam tuam de persuadendo rege, ut militem caesaris invaderet, pro-
|
|---|
| [6] |
barem, si res eo loco essent, quo tum erant, cum eius ipsemet autor essem apud
|
|---|
| [7] |
consiliarios regios; at ut tum, quicquid dicebam, pro somnio accipiebatur, sie. nunc
|
|---|
| [8] |
patefacta adversariorum fraude et aucta ex hoste metu tum ex dissidiis domesticis
|
|---|
| [9] |
diffidentia, operam luderem apud timidos homines suggerendis animosis consiliis, nec
|
|---|
| [10] |
etsi annuerent maxime, amplius illis esset locus destinata iam legatione ad caesareur
|
|---|
| [11] |
cuius princeps, ut haud dubie intellexeris, Liechtensteinius, inter collegas etiam
|
|---|
| [12] |
Riecardus noster Solomenius, cui toto animi sensu sapientiam Solomenianam nunc
|
|---|
| [13] |
precor, dummodo ea non in palato sit, sed in mente.
|
|---|
| [14] |
At caesar, dum noster instruit legationem, arma expedit, unam tantum
|
|---|
| [15] |
vindictam animo volvens et bellum aperte iam. ut ad me perscribunt, quos Pragae
|
|---|
| [16] |
habeo exploratores, provinciis, ni culpam deprecati ad obsequium redierint, indicturus,
|
|---|
| [17] |
frustra dissuadente Maximiliano fratre et ad mitiores cogitationes revocante. Consi-
|
|---|
| [18] |
lium autem est non a rege tantum repetere provincias, sed ipsas provincias per-
|
|---|
| [19] |
suasionibus, pollicitationibus, ct si hae non successerint, minis aggredi monereque,
|
|---|
| [20] |
ne paucorum factiosorum nimio studio ipsos in exitium se praecipitent. In me vero
|
|---|
| [21] |
potissima omnium culpa conicitur, ut qui solus regem ad suscipiendam rerum
|
|---|
| [22] |
suarum defensionem animavi, provincias ad mutuorum auxiliorum — promissionem
|
|---|
| [23] |
impuli, ex eo poena iam parata et insidiae interim, ni Deus, cui fido mandanti,
|
|---|
| [24] |
|
|---|
| [25] |
Haec te latere nolui, apud quem nihil dissimulo. Praecipua hostibus accessit
|
|---|
| [26] |
fiducia ex auxiliis a Saxone promissis, quem plane sui iuris fecit caesar; at ille
|
|---|
| [27] |
multis ipsemet circumdatus difficultatibus non magnum, ut speramus, rebus nostris
|
|---|
| [28] |
incommodum afferet. Electori palatino respondimus, re ipsa magis postulatis prin-
|
|---|
| [29] |
cipum annuentes, quam verbis; scripsimus more nostro lingua vernacula. Translati-
|
|---|
| [30] |
onem Germanicam ubi recepero ex Silesia, ad te transmittam. In Bohemos et Silesios
|
|---|
| [31] |
pleniorem deliberationem reiecimus, cum quibus regnum unum cum constituimus,
|
|---|
| [32] |
ipsis inconsultis statuere aliquid in re tanta facile animos prius jam ab invidia et
|
|---|
| [33] |
suspicione occupatos commoveret, quod nobis hoc rerum statu maxime cavendum cst.
|
|---|
| [34] |
Ego exactis feriis instantibus Olomucium me, si Deo visum fuerit, conferam.
|
|---|
| [35] |
Ziampachio, quem militem facere audio, mc oppositurus; eum caesar mille equitum
|
|---|
| [36] |
tribunum constituit, ut et Ehrenreichio Puechamio legionem unam conscribendam
|
|---|
| [37] |
commisit. Intra duorum mensium spatium, ut ferunt litterae Pragenses, et Austrian
|
|---|
| [38] |
et Moraviam se recuperaturum arbitratur; at Deum, qui sedet in consilio. deorum,
|
|---|
