| [1] |
z roku 1609, 26. listopadu. 461
|
|---|
| [2] |
garis, vobis Moravis edicimus et scripto quidem in subsidium memoriae, pro lege
|
|---|
| [3] |
id nobis esse, ut nihil audeamus absque principe, quo annuente annuimus, negante
|
|---|
| [4] |
negamus; cumque ili hoc tempore minus opportunum periculis vestris prospicere,
|
|---|
| [5] |
per nos jam licet vobis perire, si libet. Juris hoc nostri est. Itane? ergo leges istius
|
|---|
| [6] |
arctissimae consotiationis nostrae, quam tantopere anno praeterito urgebatis, ut
|
|---|
| [7] |
nescio quid non nobis objiceretis, hoc fundamento nituntur, ut salus nostra, imo
|
|---|
| [8] |
vestra, a libidine principis peudeat? Bene res habet: non frustra impensae in legatos
|
|---|
| [9] |
nostros factae, quando hoc a vobis didicimus.
|
|---|
| [10] |
Sed progrediamur. Non puto te nescire, transactione apud Pragam perfecta
|
|---|
| [11] |
hoc cautum esse, ut si legati à rege ad caesarem, ab ordinibus ad vos hoc in ne-
|
|---|
| [12] |
gocio ablegarentur, remitterentur cum responso aequo; hac enim tum vocula pla-
|
|---|
| [13] |
carunt animos Hungarorum proceres vestri, luculenta spe facta amplissimorum auxi-
|
|---|
| [14] |
liorum. Quae his promissis fides, si responsum, quod nostri retulerunt, aequum est?
|
|---|
| [15] |
numne ita nos dementes putatis, ut ex sola principum mente tanquam e tripode
|
|---|
| [16] |
de aequo et iusto responsum petamus et seu oraculo alicui acquiescamus? At hoc
|
|---|
| [17] |
nobis pro lege est, dicitis: quae ergo compositio, qui contractus, quid allibi [sic]
|
|---|
| [18] |
firmum apud vos, si jus hoc vobis, ut omnia in vacillante unius hominis judicio vel
|
|---|
| [19] |
arbitrio potius sita sint? At hoc ludere est vel aequivocationibus puerorum more
|
|---|
| [20] |
nugari, nec id solum, sed fidem prostituere et quodquod allibi certum ratumque est,
|
|---|
| [21] |
|
|---|
| [22] |
At audi porro nunc. Quis vobis praes vel sponsor ex responso isto vestro
|
|---|
| [23] |
nihil incommodi in vos redundaturus? Non mihi de novo hic obtrudo jus vestrum;
|
|---|
| [24] |
silent enim leges inter arma. ea praesertim, quae jus vestrum non agnoscunt. Sed
|
|---|
| [25] |
age mecum ratione et ex aequo et bono. Quid si praesidiarii isti milites. quibus
|
|---|
| [26] |
stipendia non apud regem, non apud nos et provincias nobiscum confederatas, sed
|
|---|
| [27] |
apud caesarem in menses plus minusve triginta, vel fraude ministrorum vel negli-
|
|---|
| [28] |
gentia aut inopia aulae prostant, solutionem a caesare postuleut, quis infitiabitur,
|
|---|
| [29] |
jus illis hoc esse? Si porro ad urbem, quae caesari sedes et in qua aerarium, unde
|
|---|
| [30] |
numerandum ilis stipendium, militarium hominum more armati confluant, quis jure
|
|---|
| [31] |
hoc illos potuisse negabit? quis si fiat cavebit de damno? imo quis prohibebit aut
|
|---|
| [32] |
prohibere poterit transitum? Hungari, ut relictis praesidiis (quod illis in animo est)
|
|---|
| [33] |
agros ipsorum populentur, nunquam tolerabunt. Ad nos si concesserint, commeatum
|
|---|
| [34] |
fortassis largiemur, sedem castris figendis non concedemus. Reliquum est, ut ad
|
|---|
| [35] |
vos in hiberna se conferant: cur hoc illis non liceat? At nos, inquies, in ipsorum
|
|---|
| [36] |
aere non sumus. Fateor; sed qui est, apud vos est. Hunc cum fovetis, ut semper
|
|---|
| [37] |
est, autores illi esse debebatis, ut se aere liberaret, vos periculo eximeret, co solum,
|
|---|
| [38] |
quando id jus vobis est, ut illo invito ipsimet nec vestrae nec alienae saluti con-
|
|---|
| [39] |
sulere possitis. Non existimes me chimeras pingere aut imitare minas episcopi Ni-
|
|---|
