| [1] |
276 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Żerotina
|
|---|
| [2] |
malorum quodam modo obsessam ingredebantur amici ad comitandum funus uxoris
|
|---|
| [3] |
defunctae invitati. Legi confestim et perlegi, ut non absque lachrimis, ita nec penitus
|
|---|
| [4] |
sine fructu. Vera enim cum agnoscerem omnia et e veritatis fonte deducta, quomodo
|
|---|
| [5] |
non admisissem, non approbassem! Sed ita dolor animum possidebat, ut remediis non
|
|---|
| [6] |
magnus esset locus, quae, ut in corporibus male affectis et diuturnis aegritudinibus
|
|---|
| [7] |
exhaustis fieri solet, in nutrimentum potius morbi transibant quam in allevamentum.
|
|---|
| [8] |
Non enim mihi unà tautum maestitiae causa, sed quoties prioris viduitatis
|
|---|
| [9] |
subibat recordatio, excipiebat eam consideratio infelicis, quod iam consecutum est,
|
|---|
| [10] |
coniugii; quoties diuturnum et gravissimum morbum miserae feminae revocabam in
|
|---|
| [11] |
memoriam, toties obversabatur ob oculos saevitia mortis, quae eam mihi eripuit;
|
|---|
| [12] |
quoties repetebam mecum difficultates varias, quáe connubium nostrum autecesserant,
|
|---|
| [13] |
tot videbantur mihi fuisse auguria secuturae mortis, imo ipsas nuptias non sine
|
|---|
| [14] |
lachrimis traductas praeludium quoddam fuisse cogitabam ad celebrationem exequia-
|
|---|
| [15] |
rum. Hiuc deveniebam ad iudiciorum divinorum investigationem, perscrutabar me
|
|---|
| [16] |
ipsum diligenter, convertebam etiam animum ad aliorum praeiudicia. Ex alia
|
|---|
| [17] |
parte affligebat me iactura ex obitu socrus meae, materna plane benevolentia me
|
|---|
| [18] |
complectentis, non ita pridem accepta; conturbabat domesticum periculum, quod ex
|
|---|
| [19] |
serpente mortifera contagione iam ad familiam usque meam pertigerat; patriae autem
|
|---|
| [20] |
calamitas, cuius tot et tanta mala eo tempore fuerunt, ut nue enumerari quidem
|
|---|
| [21] |
|
|---|
| [22] |
Quapropter cum in eo statu offendissent me piissimae tuae et solidissimae
|
|---|
| [23] |
commendationes, feriebant quidem hostem, qui me vinetum detinebat, sed non di-
|
|---|
| [24] |
movebant: cedebat enim ratio et consilium recipiebat, ad depellendam autem pertur-
|
|---|
| [25] |
bationis violentiam non satis erat virium. At cum labente tempore labesceret pau-
|
|---|
| [26] |
latim ipsum malum, et ratio suo loco restituta acrius pro tuenda veritate pugnaret,
|
|---|
| [27] |
ibi tum *) tuae ex[s]erere se ac instar solis caliginem discutere, donec eo me deducerent,
|
|---|
| [28] |
ut a concussione illa turbidorum motuum liber moderatius nunc lugeam. Magnam
|
|---|
| [29] |
proinde apud me iniisti gratiam, quod tam necessario tempore non me deserueris,
|
|---|
| [30] |
quo, si unquam alias miser, gemebam sub onere afflictionum ; imo haec ipsa scribens
|
|---|
| [31] |
ingemisco adhuc et vix a lacrimis abstineo, tam graviter me casus iste perculit.
|
|---|
| [32] |
Nunquam finis foret epistolae, si omnia, quae mentem aegram tum temporis con-
|
|---|
| [33] |
vellebant mala, recensenda essent. Sufficiat dixisse reliquias solas, quae adhuc super-
|
|---|
| [34] |
sunt, mihi prostrando satis esse, nisi manus Dei me sustineat. Omitto illa itaque et
|
|---|
| [35] |
tibi, mi pater, quas possum maximas nomine gratissimi illius muneris gratias ago.
|
|---|
| [36] |
lta te Deus ob hauc beneficentiam beet, ut alios consolandos diu superstes ipse
|
|---|
| [37] |
nunquam consolatione indigeas. Vale. ltossicio V. Nonas Martii 1606.
|
|---|
| [38] |
Kone. v knih. Bludov. VI—3881 fol. 98 č. 18. — *) V koncepté zde následuje slovo rationes, ktevéz
|
|---|
| [39] |
však jest přeškrtnuto.
|
|---|
