| [1] |
z roku 1605, 1.—5. září. 257
|
|---|
| [2] |
enim eas exspectabam, accensus illarum desiderio ex lectione eruditissimae epistolae,
|
|---|
| [3] |
quam ad nobilissimum virum, singularem amicum meum Vencislaum Budovicium
|
|---|
| [4] |
aliquanto prius dedisti, ita quidem, ut sponte etiam provocaturus te fuissem, si occu-
|
|---|
| [5] |
pationes meae et status rei publicae confusus id permisissent. Judicavi saue deberi
|
|---|
| [6] |
mihi eas quodammodo tum propter simile studium communium litterarum, tum ob
|
|---|
| [7] |
affinitatem non pridem ante contractam; quam prope enim uxor mea te contingeret,
|
|---|
| [8] |
non existimabam te ignorare. Quare cum comparuissent — comparuissent autem ex-
|
|---|
| [9] |
spectatae magis quam speratae — ingenti me laetitia impleverunt; nam ut taceam
|
|---|
| [10] |
clegantiam orationis, dispositionis rationem, verborum et florum copiam, quae enu-
|
|---|
| [11] |
merare supersedeo, ne auribus tuis dare aliquid vel animum dulcediue laudis dele-
|
|---|
| [12] |
nitum capere velle videar: summa illa modestia tua singulari humanitate permixta,
|
|---|
| [13] |
quae per ommes partes epistolae tuac resplendet, ita me affecit, ut merito gavisus
|
|---|
| [14] |
fuerim dari mihi occasionem necessitudinis nostrae amicitiae vinculo tum ampliandac
|
|---|
| [15] |
tum stabiliendae. Non enim minus mihi quam et tibi curae fuit, ut eorum tantum
|
|---|
| [16] |
susciperem amorem, qui et ipsi amore virtutis tenerentur, eos autem mihi coniun-
|
|---|
| [17] |
gerem, qui cum virtute etiam sapientiae studium coniunxissent; sic enim demum
|
|---|
| [18] |
illam firmam. fore iudicabam amicitiam, quae non corruptibilibus et perituris, qui-
|
|---|
| [19] |
buseum ipsa et interire et destrui posset, sed solidis et perpetuis innixa fundamentis
|
|---|
| [20] |
per omnem vitam certa et stabili possessione conservaretur. Cum itaque litterae
|
|---|
| [21] |
tuae amicitiam mihi offerunt, ex qua non caducos et incertos, sed permanentes et
|
|---|
| [22] |
duraturos fructus sperarem, avide illam sum amplexus, quam et nunc constanter
|
|---|
| [23] |
me tueri et imposterum etiam favente divino numine diligenter colere velle profi-
|
|---|
| [24] |
teor, modo tu quoque iu fovenda et alenda illa partes tuas non deseras. Quod te
|
|---|
| [25] |
facturum. omnino spondet mihi magna, quam de virtutibus tuis apud nos excitgsti,
|
|---|
| [26] |
fima, cui te minime imparem esse fidem faciunt theses ad disputandum a te pro-
|
|---|
| [27] |
positae, de quibus nunc nihil pronuncio, tum quia tempore excludor, tum vero quia
|
|---|
| [28] |
in illis nihil non laude et applausu dignum legitur. Modo tempori servirent, quod,
|
|---|
| [29] |
quia corruptissimum est, non facile fert monitores. Vale, mi affinis, et amicitiae
|
|---|
| [30] |
nostrae fructibus, quoties opus fuerit, utere. [Rossicio, post 4. Sept. 1605.]
|
|---|
| [31] |
Konce. v knih. Bludov. VI—3881 fol. 87. 6. 95.
|
|---|
| [32] |
*) Jaroslav Smiřický ze Smiřic, syn Zikmunda S., byl na učení ve Švýcařích. Oženil se r. 1610 s Annou
|
|---|
| [33] |
Alžbětou Zápskou ze Záp. zemřel již dne 16. února 1. 1611 na Skále.
|
|---|
| [34] |
1064. U Brandejského úředníka přimlouvá se za svého poddaného. — Na Rosicích
|
|---|
| [35] |
1605, 5. září. (Brandl II. 2. 461.)
|
|---|
| [36] |
1065. Vilémovi z Roupova oznamuje, že poveze mrtvoly svých manželek na Brandýs.
|
|---|
| [37] |
— Na Rosicích 1605, 5. září. (Brandl II. 2. 462.)
|
|---|
| [38] |
1066. Zdeňkovi z Roupova děkuje, že jest na něho pamětliv. — Na Rosicích 1605,
|
|---|
| [39] |
5. září. (Brandl II. 2. 462.)
|
|---|
| [40] |
Archiv Cesky XXVII. 33
|
|---|
