| [1] |
z roku 1591, 8. a 9. října. 7
|
|---|
| [2] |
silentio perdere vel facere deteriorem. Caeterum quamvis mihi persuadeam certo,
|
|---|
| [3] |
te non serio mecum agere, sed tantummodo periculum facere (voluisse) quomodo
|
|---|
| [4] |
monita tua accepturus essem, quem vidisses iniurias Lavini iniquiore animo tulisse,
|
|---|
| [5] |
tamen non diffitebor subdolere mihi omnia mea dicta factaque, secus ac mea erga
|
|---|
| [6] |
te benevolentia meretur, a te interpretata, et quae praesens tacueris, ea ab absente
|
|---|
| [7] |
si non per iniuriam, saltem per derisionem exprobrari et obiici mihi, Deum testor,
|
|---|
| [8] |
immerito et innocenti. Attamen non facies, utut velis, quin semper te agnoscam et
|
|---|
| [9] |
colam praeceptorem et iniurias tuas non secus ac alterius patris tacitus perferam
|
|---|
| [10] |
libenter; quamvis enim fatear esse mihi affectus vehementiores et ardentiores,
|
|---|
| [11] |
quam multis aliis, non desunt tamen habenae, quibus eos, quando opus est, coherceam
|
|---|
| [12] |
et subdam rationi ad cuius normam aequum est omnes meas actiones dirigi. Tu
|
|---|
| [13] |
autem, mi Circlere, quod tam repente iniquior mihi factus sis, causam non video,
|
|---|
| [14] |
nisi forte largius imbiberis auram Brtniczensem, inimicam gentis nostrae. Ego certo,
|
|---|
| [15] |
cum domo discederem, actorem me futurum sperabam, non reum, quod facile
|
|---|
| [16] |
ostendet epistola mea IIIT. nonas Octobris Brund[usii] scripta, quam aut Nam[iestio]
|
|---|
| [17] |
a cubiculario meco, aut Mesericii a collega tuo accipies; sed tu defensionem instituere
|
|---|
| [18] |
cogis, quam dum meditor, nescio, ad quam parten)! accusationis tuac me convertam
|
|---|
| [19] |
prius, ita enim ubique perstringis me, ut fere consultissimum videatur, dorsum ex-
|
|---|
| [20] |
ponere tuis ictibus. Sed non possum facere, quin saltem ingemiscam ad singulas
|
|---|
| [21] |
plagas, quod si in me tulisti puero, cum virgis caedebas, nunc etiam laturum con-
|
|---|
| [22] |
fido in viro, cum laeessis iniuriis, quae magis dolent. Primum immutatum animum
|
|---|
| [23] |
meum erga te quereris, atque id ex eo colligis, quod equos, quibus Drtniczium ve-
|
|---|
| [24] |
hereris, negarim, ct quod me, ut tuis verbis utar, alienissimo tempore vestiario
|
|---|
| [25] |
atque pictori dederim nimium: indicia sane valde levia et quibus, si coram judice
|
|---|
| [26] |
lis esset, nihil probares. Nam quod ad illud, non est amici ad omnia assentiri,
|
|---|
| [27] |
sed assentatoris, nihil negare eorum est, qui metuunt, non qui annt; quod ad hoc
|
|---|
| [28] |
vero, ea est mea conditio ut non uni tantum homini omnino me possidendum
|
|---|
| [29] |
tradam, sed etiam erga alios praebeam affabilem, praesertim quorum opera mihi
|
|---|
| [30] |
opus est. "Verum respoudebo prolixius: Fateor me negasse equos, sed cur? Vis,
|
|---|
| [31] |
dicam, non quod agri non essent consiti, is erat praetextus. sed quia nolebam te
|
|---|
| [32] |
Namiestio discedere me illic degente, et cupiebam differri -abitum tuum. donec
|
|---|
| [33] |
ego Brunam reverterer, quod tum commodissime fiebat, si vel tu me intellexisses
|
|---|
| [34] |
satis, vel ego te. Nam ut de te dicam, Deus est mihi testis, me nunquam existi-
|
|---|
| [35] |
masse te Brtniczium eo animo cogitare, ut illinc iter tuum aggredereris, sed ut
|
|---|
| [36] |
certior factus de curru et equis vel Zeruestam me deduceres, vel Drundusiunm saltem,
|
|---|
| [37] |
semper persuasisse mihi. Alioquin quo animo potuissem negare rem tam exiguam,
|
|---|
| [38] |
qui etiam caput ipsum tecum partirer libenter. si id tibi usui esse posset? Cur
|
|---|
| [39] |
autem animus meus crga te immutatus fuisset, omnino ignoro. nec enim, quod scio,
|
|---|
