1127

This is where the footnotes go.

View options

Show: Formatting <lb> Images

Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.

z roku 1596, 6. května—9. června. 47

130. Kateřině Zajímačce z Kunštátu radí, jak zachovati se má k převoru Znojemskému v příčině jedné vsi. — Na Rosicích 1596, 5. června. Brandl IL. 1. 154.

131. Kristině z Roggendorfu oznamuje, že ve sporu mezi ní a syny jejími o statky :nemůže býti na její straně. —- Na Rosicích 1596, 5. června. Brandl II. 1. 155.

132.

Karel s Žerotína Emerichu Forgáčovi omlouvá se, že mu dlouho neodpověděl na dopis jeho; děkuje za list zaslaný Rimayem, jehož velice chválí; žádá Forgáče za radu, čím by měl Rimaye obdarovati. — Na Rosicích 1596, 9. června.

Eidem. (Domino Emerico Forgatsch baroni de Guimes.) Quod superioribus diebus binis tuis tum humanissimis tum elegantissimis litteris non responderim. illu- stris domine, axcusavit me haud dubie Derfingerus, qui me convenit itineri iam aecinctum et vidit etiam abeuntem. Praestiti tamen, quod iussisti, co animo. quo et in posterum semper tuis mandatis sum obtemperaturus; meoque exemplo induxi etiam nostratem quendam bonun iuvenem et tui apprimis studiosum, qui se tan- tundem promisit subiturum, quantum ei per te imponeretur. Quamvis autem dis- cedens certo mecum statuissem. ut ex itinere tibi reseriberem. non tamen id licuit. quod. per illecebras itineris et qui in illo mihi contigit perpetuus amicorum et con- sanguineorum tum conspectus tum conventus, vario distraheretur animus. — leversus deinceps plane in eo fui, ut quam primum proprio tabellario ablegato et tibi satis- facerem et mihi, cum ecce praeter expectationem. comparuit dominus himajus cun litteris tuis, spirantibus tuam erga me solitam benevolentiam. Illius adventus certe mihi fuit gratissimus multis de causis jucundaque mihi hactenus fuit cum ipso de variis rebus communicatio; elucet enim cum in facie tum in oratione egregia viri virtus, morum facilitas, iudicii acumen, dexteritas ingenii et reliqua divinae gratiae munera, per quae alii alis praestant; quibus me ita adiunxit sibi, ut iam vix opus fuerit ad copulam animi restitutione diarii mei primi, amicitiae huius etiam in po- sterum, favente Dco, duratiori conciliatoris.

At illud. nihilominus aeceptiosissimi muneris loco mihi fuerit, pro quo utinam meritam atque ipso dignam gratiam referre possim, diu mecum consultaus multa volutavi, quibus illi possem aliquo modo testatam facere animi mei gratitudinem: sed nihil reperi, quod: aequiparare possit promptitudinem illam, quam in gratificando me et beneficio afficiendo declaravit, à qua sane me longitudo itineris nec pericula viarum nec sumptuum maguitudo avocare illa potuerunt. Unde pudet me et pudet vehementer dimittere eum à me nullo onere ornatum; malo tanien differre rem. quam vel in ipsum vel in me peccare. Àd tuum itaque consilium recurro, mi pater, atque pro tuo in me amore, pro mea erga te reverentia vehementer peto, ut, si quidem mentem Rimaji ob diuturnam consuetudinem me magis perspectum habes,