| [1] |
z roku 1596, 6. května—9. června. 47
|
|---|
| [2] |
130. Kateřině Zajímačce z Kunštátu radí, jak zachovati se má k převoru Znojemskému
|
|---|
| [3] |
v příčině jedné vsi. — Na Rosicích 1596, 5. června. Brandl IL. 1. 154.
|
|---|
| [4] |
131. Kristině z Roggendorfu oznamuje, že ve sporu mezi ní a syny jejími o statky
|
|---|
| [5] |
:nemůže býti na její straně. —- Na Rosicích 1596, 5. června. Brandl II. 1. 155.
|
|---|
| [6] |
|
|---|
| [7] |
Karel s Žerotína Emerichu Forgáčovi omlouvá se, že mu dlouho neodpověděl na dopis
|
|---|
| [8] |
jeho; děkuje za list zaslaný Rimayem, jehož velice chválí; žádá Forgáče za radu, čím by měl
|
|---|
| [9] |
Rimaye obdarovati. — Na Rosicích 1596, 9. června.
|
|---|
| [10] |
Eidem. (Domino Emerico Forgatsch baroni de Guimes.) Quod superioribus
|
|---|
| [11] |
diebus binis tuis tum humanissimis tum elegantissimis litteris non responderim. illu-
|
|---|
| [12] |
stris domine, axcusavit me haud dubie Derfingerus, qui me convenit itineri iam
|
|---|
| [13] |
aecinctum et vidit etiam abeuntem. Praestiti tamen, quod iussisti, co animo. quo
|
|---|
| [14] |
et in posterum semper tuis mandatis sum obtemperaturus; meoque exemplo induxi
|
|---|
| [15] |
etiam nostratem quendam bonun iuvenem et tui apprimis studiosum, qui se tan-
|
|---|
| [16] |
tundem promisit subiturum, quantum ei per te imponeretur. Quamvis autem dis-
|
|---|
| [17] |
cedens certo mecum statuissem. ut ex itinere tibi reseriberem. non tamen id licuit.
|
|---|
| [18] |
quod. per illecebras itineris et qui in illo mihi contigit perpetuus amicorum et con-
|
|---|
| [19] |
sanguineorum tum conspectus tum conventus, vario distraheretur animus. — leversus
|
|---|
| [20] |
deinceps plane in eo fui, ut quam primum proprio tabellario ablegato et tibi satis-
|
|---|
| [21] |
facerem et mihi, cum ecce praeter expectationem. comparuit dominus himajus cun
|
|---|
| [22] |
litteris tuis, spirantibus tuam erga me solitam benevolentiam. Illius adventus certe
|
|---|
| [23] |
mihi fuit gratissimus multis de causis jucundaque mihi hactenus fuit cum ipso de
|
|---|
| [24] |
variis rebus communicatio; elucet enim cum in facie tum in oratione egregia viri
|
|---|
| [25] |
virtus, morum facilitas, iudicii acumen, dexteritas ingenii et reliqua divinae gratiae
|
|---|
| [26] |
munera, per quae alii alis praestant; quibus me ita adiunxit sibi, ut iam vix opus
|
|---|
| [27] |
fuerit ad copulam animi restitutione diarii mei primi, amicitiae huius etiam in po-
|
|---|
| [28] |
sterum, favente Dco, duratiori conciliatoris.
|
|---|
| [29] |
At illud. nihilominus aeceptiosissimi muneris loco mihi fuerit, pro quo utinam
|
|---|
| [30] |
meritam atque ipso dignam gratiam referre possim, diu mecum consultaus multa
|
|---|
| [31] |
volutavi, quibus illi possem aliquo modo testatam facere animi mei gratitudinem:
|
|---|
| [32] |
sed nihil reperi, quod: aequiparare possit promptitudinem illam, quam in gratificando
|
|---|
| [33] |
me et beneficio afficiendo declaravit, à qua sane me longitudo itineris nec pericula
|
|---|
| [34] |
viarum nec sumptuum maguitudo avocare illa potuerunt. Unde pudet me et pudet
|
|---|
| [35] |
vehementer dimittere eum à me nullo onere ornatum; malo tanien differre rem.
|
|---|
| [36] |
quam vel in ipsum vel in me peccare. Àd tuum itaque consilium recurro, mi pater,
|
|---|
| [37] |
atque pro tuo in me amore, pro mea erga te reverentia vehementer peto, ut, si
|
|---|
| [38] |
quidem mentem Rimaji ob diuturnam consuetudinem me magis perspectum habes,
|
|---|
