EN | ES |

1127

1127


Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.

index   < Page >

z roku 1605, 1.—15. srpna. 253

1018.

Amandovi Polanovi dâvA zprävu o smrti své manželky; pře jeho ještě není ukončena; země od nepřátel mnoho trpí. Na Rosicích 15. srpna 1605.

(D. Amando Polano.) Hactenus non aliam quam tristem suggerit mihi Deus scribendi materiam, nam post meas proximas, quibus te de rerum nostrarum infelici et perturbato statu certiorem feci, uxor mea ex gravi et diutino morbo, cum quo tum adhue, cum illas scriberem, conflictabatur, paucis elapsis diebus decessit, relicta mihi ob brevitatem temporis. quo una viximus, et dolores, quos in morbo acerrimos sustinuit, tristi et acerba sui memoria et extremo desiderio coniunctionis nostrae ot amoris mutui, cuius fructus ne perciperem, obstitit immaturus ipsius obitus, quo simul abrupta est omnis spes eorum bonorum, quae mihi ex illo coniugio promiseram. Sperabam ego tot annis sine intermissione iactato et exagitato nova hac coniugii societate relaxationem aliquam et remissionem a curis et turbis obventuram; sed aliter disponente Deo accidit, nam quietem expetitam multi labores exceperunt, laeti- tiam desideratam novi dolores consecuti sunt, et tandem mors ipsa, quidquid adhuc spei et exspectationis supererat, uno momento eripuit. Video me nunc non tantum ad casdem angustias. redactum, quas prior solitudo, viduitatem intelligo, secum attraxerat, sed maiores, nam et aetas paulatim ingravescit et deficiunt vires, et res familiaris minuitur, quae omnia erant integra, cum sub initium huius saeculi ama- tissima uxore privarer. Quo accidit, ut assiduitate curarum, miseriarum et dolorum animus quodammodo perpetuae moestitiae et aegritudini involvatur et sensim obdu- rescat adversus eas, quae in eiusmodi malis adferri solent, consolationes. Unica spes est in Deo, qui fortasse aliquem. modum tot adversitatibus statuit, quam diuturna tolerantia valde labefactatam, ne magis flaccescat vel deficiat penitus, ut ille erigat et confirmet, tuis et aliorum piorum precibus impetrari mihi expeto.

Et haec quidem domestica mala sunt; foris autem non multo melius mecum agitur, nam lis mea adhuc pendet, quae et vitae et famae et fortunarum periculum secum trahit. Patriae autem miserabilis condicio quantopere mc torqueat, vix edicere possum: adhuc his ipsis diebus hostes facta irruptione magnam miserae plebis stra- gem ediderunt. His incommodis qui obviam cat, nemo est; nam etsi numerosum exercitum habeamus, tamen ob imperitiam eorum, qui praesunt, nulli hactenus fuit usui, et quod Scaliciorum oppido, quod finibus nostris proximum est, potiti sumus, non virtuti nostrorum, sed hostium calliditati, qui et in fuga sibi et praedae partae consulunt, vacuum et desertum nostris occupandum reliquerunt. tribuo. Ita undique aerumnis et difficultatibus obsesso quid animi sit, facile ipsemet statuere potes.

Tu autem quod cum socero valeas, magno est mihi in hoc luctu solatio; omnipotens Deus utrumque vestrum ecclesiae suae et reipublicae, quin etiam mihi


Download XMLDownload textManuscript line viewFacsimile