| [1] |
z roku 1605, 1.—15. srpna. 253
|
|---|
| [2] |
|
|---|
| [3] |
Amandovi Polanovi dâvA zprävu o smrti své manželky; pře jeho ještě není ukončena; země
|
|---|
| [4] |
od nepřátel mnoho trpí. — Na Rosicích 15. srpna 1605.
|
|---|
| [5] |
(D. Amando Polano.) Hactenus non aliam quam tristem suggerit mihi Deus
|
|---|
| [6] |
scribendi materiam, nam post meas proximas, quibus te de rerum nostrarum infelici
|
|---|
| [7] |
et perturbato statu certiorem feci, uxor mea ex gravi et diutino morbo, cum quo
|
|---|
| [8] |
tum adhue, cum illas scriberem, conflictabatur, paucis elapsis diebus decessit, relicta
|
|---|
| [9] |
mihi ob brevitatem temporis. quo una viximus, et dolores, quos in morbo acerrimos
|
|---|
| [10] |
sustinuit, tristi et acerba sui memoria et extremo desiderio coniunctionis nostrae ot
|
|---|
| [11] |
amoris mutui, cuius fructus ne perciperem, obstitit immaturus ipsius obitus, quo
|
|---|
| [12] |
simul abrupta est omnis spes eorum bonorum, quae mihi ex illo coniugio promiseram.
|
|---|
| [13] |
Sperabam ego tot annis sine intermissione iactato et exagitato nova hac coniugii
|
|---|
| [14] |
societate relaxationem aliquam et remissionem a curis et turbis obventuram; sed
|
|---|
| [15] |
aliter disponente Deo accidit, nam quietem expetitam multi labores exceperunt, laeti-
|
|---|
| [16] |
tiam desideratam novi dolores consecuti sunt, et tandem mors ipsa, quidquid adhuc
|
|---|
| [17] |
spei et exspectationis supererat, uno momento eripuit. Video me nunc non tantum
|
|---|
| [18] |
ad casdem angustias. redactum, quas prior solitudo, viduitatem intelligo, secum
|
|---|
| [19] |
attraxerat, sed maiores, nam et aetas paulatim ingravescit et deficiunt vires, et res
|
|---|
| [20] |
familiaris minuitur, quae omnia erant integra, cum sub initium huius saeculi ama-
|
|---|
| [21] |
tissima uxore privarer. Quo accidit, ut assiduitate curarum, miseriarum et dolorum
|
|---|
| [22] |
animus quodammodo perpetuae moestitiae et aegritudini involvatur et sensim obdu-
|
|---|
| [23] |
rescat adversus eas, quae in eiusmodi malis adferri solent, consolationes. Unica spes
|
|---|
| [24] |
est in Deo, qui fortasse aliquem. modum tot adversitatibus statuit, quam diuturna
|
|---|
| [25] |
tolerantia valde labefactatam, ne magis flaccescat vel deficiat penitus, ut ille erigat
|
|---|
| [26] |
et confirmet, tuis et aliorum piorum precibus impetrari mihi expeto.
|
|---|
| [27] |
Et haec quidem domestica mala sunt; foris autem non multo melius mecum
|
|---|
| [28] |
agitur, nam lis mea adhuc pendet, quae et vitae et famae et fortunarum periculum
|
|---|
| [29] |
secum trahit. Patriae autem miserabilis condicio quantopere mc torqueat, vix edicere
|
|---|
| [30] |
possum: adhuc his ipsis diebus hostes facta irruptione magnam miserae plebis stra-
|
|---|
| [31] |
gem ediderunt. His incommodis qui obviam cat, nemo est; nam etsi numerosum
|
|---|
| [32] |
exercitum habeamus, tamen ob imperitiam eorum, qui praesunt, nulli hactenus fuit
|
|---|
| [33] |
usui, et quod Scaliciorum oppido, quod finibus nostris proximum est, potiti sumus,
|
|---|
| [34] |
non virtuti nostrorum, sed hostium calliditati, qui et in fuga sibi et praedae partae
|
|---|
| [35] |
consulunt, vacuum et desertum nostris occupandum reliquerunt. tribuo. Ita undique
|
|---|
| [36] |
aerumnis et difficultatibus obsesso quid animi sit, facile ipsemet statuere potes.
|
|---|
| [37] |
Tu autem quod cum socero valeas, magno est mihi in hoc luctu solatio;
|
|---|
| [38] |
omnipotens Deus utrumque vestrum ecclesiae suae et reipublicae, quin etiam mihi
|
|---|
