Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.
92 A. XXXII. Dopisy pánův Jana a Vojtěcha z Pernšteina
ipso imperio. Nec ea res parvo esse posse ei regno commodo, si a tantis princi-
pibus frequentaretur, tametsi principes illi non nisi sub fide seu salvo conductu eo
convenerint. (Quod vero insciis Bohemiae officialibus ac consiliariis admissa sit illa
ea res, id factum est propterea, quod non nisi propriae imperatoriae Mtis ac imperii
res in eo tractandae fuerant, nec praeter imperatoriam Mtem et nobis paucisque
principibus eae cognitae fuerant. Et cum plus quam ab unius anni spatio de eis
agitaretur, tamen nemo consiliariorum nostrorum unquam quicquam a nobis de his
audivit, et ad tales ligas nostri etiam consiliarii a juramento nobis facto sunt liberi,
et ad tales ligas minime jurati sunt.
De foederibus pacificationibusque cum Turca et rege Joanne ac ceteris princi-
pibus, quae res ad ipsum quoque Boemiae regnum videtur illis pertinere, male que-
runtur, se quasi contemptos ei consilio et actioni non fuisse adhibitos, aut ea de re
3 nobis certiores factos; si quidem hi, qui tum apud nos ex Bohemia fuerant, cum
Vratislaviae de pace et concordia agebatur inter nos et regem Johannem, omnes
in consilium sunt adhibiti et Turcicis tractatibus. Petiimus praeterea non semel, ut
aliquot possimus apud nos habere ex Bohemiae regno consiliarios, volentes illis ho-
nestam et certam dare provisionem; nunquam tamen id impetrare et consequi po-
tuimus, ut nobis aliqui darentur; et si unquam casu aderant, nunquam eos a con-
siliis nostris prohibuimus aut sprevimus. Dominum magistrum curiae et cancellarium
Pflug non semel in imperii rebus consilio adhibuimus. Et si aliquando ex Bohemia
consiliarios libenter habuissemus, tamen venire gravabantur, aut si venerant, cito
discedebant; nonnunquam etiam in tribus personis consilium concludere cogebamur,
cum propter rei et animi nostri occultationem, praesertim in rebus bellicis, ne con-
silia nostra anteverterentur, tum propter pericula illorum, quos in eiusmodi secretis
negotiis mittebamus, ne si res palam fieret aut in suspicionem saltem veniret, in
discrimen vitae inciderent.
Quod vero ex contemptu aliquando regni Bohemiae ea verba protulerimus,
amisso etiam regno Bohemiae, habere nos alia loca, in quibus pro regiae Mtis digni-
tate vivere possimus: id quidem non inficiamur; nec enim clam, sed palam tum in
Bohemiae, Hungariae, tum etiam in aliarum provinciarum dietis id loquuti sumus,
sed non ita nec in eum sensum, sicuti malevoli interpretantur nostra verba; verum
exhortantes subditos nostros pro officio nostro et paterne, ut in commune consu-
lerent, periculum commune esse omnium, ne sibiipsis rebusque suis deessent addebamus,
illas nisi mature provideant, periclitari quidem de omnibus suis rebus ac bonis; nos
habere quidem plura ipsis refugia, nolle tamen illis deesse, nec unquam defuturos
esse, quoad poterimus, etiam vitam et bona omnia pro ipsorum communisque rei
publicae christianae bono et salute periclitaturos esse.
