| [1] |
92 A. XXXII. Dopisy pánův Jana a Vojtěcha z Pernšteina
|
|---|
| [2] |
ipso imperio. Nec ea res parvo esse posse ei regno commodo, si a tantis princi-
|
|---|
| [3] |
pibus frequentaretur, tametsi principes illi non nisi sub fide seu salvo conductu eo
|
|---|
| [4] |
convenerint. (Quod vero insciis Bohemiae officialibus ac consiliariis admissa sit illa
|
|---|
| [5] |
ea res, id factum est propterea, quod non nisi propriae imperatoriae Mtis ac imperii
|
|---|
| [6] |
res in eo tractandae fuerant, nec praeter imperatoriam Mtem et nobis paucisque
|
|---|
| [7] |
principibus eae cognitae fuerant. Et cum plus quam ab unius anni spatio de eis
|
|---|
| [8] |
agitaretur, tamen nemo consiliariorum nostrorum unquam quicquam a nobis de his
|
|---|
| [9] |
audivit, et ad tales ligas nostri etiam consiliarii a juramento nobis facto sunt liberi,
|
|---|
| [10] |
et ad tales ligas minime jurati sunt.
|
|---|
| [11] |
De foederibus pacificationibusque cum Turca et rege Joanne ac ceteris princi-
|
|---|
| [12] |
pibus, quae res ad ipsum quoque Boemiae regnum videtur illis pertinere, male que-
|
|---|
| [13] |
runtur, se quasi contemptos ei consilio et actioni non fuisse adhibitos, aut ea de re
|
|---|
| [14] |
3 nobis certiores factos; si quidem hi, qui tum apud nos ex Bohemia fuerant, cum
|
|---|
| [15] |
Vratislaviae de pace et concordia agebatur inter nos et regem Johannem, omnes
|
|---|
| [16] |
in consilium sunt adhibiti et Turcicis tractatibus. Petiimus praeterea non semel, ut
|
|---|
| [17] |
aliquot possimus apud nos habere ex Bohemiae regno consiliarios, volentes illis ho-
|
|---|
| [18] |
nestam et certam dare provisionem; nunquam tamen id impetrare et consequi po-
|
|---|
| [19] |
tuimus, ut nobis aliqui darentur; et si unquam casu aderant, nunquam eos a con-
|
|---|
| [20] |
siliis nostris prohibuimus aut sprevimus. Dominum magistrum curiae et cancellarium
|
|---|
| [21] |
Pflug non semel in imperii rebus consilio adhibuimus. Et si aliquando ex Bohemia
|
|---|
| [22] |
consiliarios libenter habuissemus, tamen venire gravabantur, aut si venerant, cito
|
|---|
| [23] |
discedebant; nonnunquam etiam in tribus personis consilium concludere cogebamur,
|
|---|
| [24] |
cum propter rei et animi nostri occultationem, praesertim in rebus bellicis, ne con-
|
|---|
| [25] |
silia nostra anteverterentur, tum propter pericula illorum, quos in eiusmodi secretis
|
|---|
| [26] |
negotiis mittebamus, ne si res palam fieret aut in suspicionem saltem veniret, in
|
|---|
| [27] |
discrimen vitae inciderent.
|
|---|
| [28] |
Quod vero ex contemptu aliquando regni Bohemiae ea verba protulerimus,
|
|---|
| [29] |
amisso etiam regno Bohemiae, habere nos alia loca, in quibus pro regiae Mtis digni-
|
|---|
| [30] |
tate vivere possimus: id quidem non inficiamur; nec enim clam, sed palam tum in
|
|---|
| [31] |
Bohemiae, Hungariae, tum etiam in aliarum provinciarum dietis id loquuti sumus,
|
|---|
| [32] |
sed non ita nec in eum sensum, sicuti malevoli interpretantur nostra verba; verum
|
|---|
| [33] |
exhortantes subditos nostros pro officio nostro et paterne, ut in commune consu-
|
|---|
| [34] |
lerent, periculum commune esse omnium, ne sibiipsis rebusque suis deessent addebamus,
|
|---|
| [35] |
illas nisi mature provideant, periclitari quidem de omnibus suis rebus ac bonis; nos
|
|---|
| [36] |
habere quidem plura ipsis refugia, nolle tamen illis deesse, nec unquam defuturos
|
|---|
| [37] |
esse, quoad poterimus, etiam vitam et bona omnia pro ipsorum communisque rei
|
|---|
| [38] |
publicae christianae bono et salute periclitaturos esse.
|
|---|
