| [1] |
|
|---|
| [2] |
Is me et benigue excepit et humanissime, ut solet, respondit. Expectabam, si
|
|---|
| [3] |
quid de his, quae ad me scripsisti, hisceret: tacuit prorsus. Neque tamen in-
|
|---|
| [4] |
stare volui, sed postridie reversus dixi inter alia (ita nam Balbus noster te
|
|---|
| [5] |
velle affirmabat) me intellexisse ex literis tuis rursus nonnulla cudi, quae ad
|
|---|
| [6] |
me ornandum spectant, rescripsisse autem me tibi, ut ea omnia ex illius con-
|
|---|
| [7] |
silio atque auctoritate agas, quaesivique, num literas vidisset. Respondit se
|
|---|
| [8] |
literas non vidisse, audivisse tamen pleraque in eam sententiam. Ad caetera
|
|---|
| [9] |
ita mutus erat, ut ranam Seriphiam diceres. Urgebat Balbus, ut totum hoc
|
|---|
| [10] |
negotium, quode agitur, latius homini explicem et ab eo opem auxiliumque
|
|---|
| [11] |
petam: ego non existimavi mihi a pristinis meis moribus recedendum. Quorsum
|
|---|
| [12] |
haec tendant, nescio; vereor tamen, ne labores tui iterum in ventum abeant,
|
|---|
| [13] |
atque ideo precor, ut, si rem processuram censes, pergas, ut coepisti, et id
|
|---|
| [14] |
agas, quod e tua integritate et religione esse arbitraris. Sin autem alius exitus
|
|---|
| [15] |
conatus nostros manet, cane potius receptui, quam ex me fabulam facias. Haec
|
|---|
| [16] |
non solum de re Wratislaviensi sed etiam aulica intelligas velim. Vale. Datae
|
|---|
| [17] |
|
|---|
| [18] |
Mínén jest zde jeden z nedostatečně nám známých sněmů r. 1501 (Palacký V, 2, 22),
|
|---|
| [19] |
k němuž byl kancléř poslem královským.
|
|---|
| [20] |
82.
|
|---|
| [21] |
Bohuslav Janovi z Domaslavé.
|
|---|
| [22] |
(1501) — 24. června. Vzkazuje poděkování řeholníkům Ojvinskÿm, kteří, obdrževše
|
|---|
| [23] |
mylnou zprávu o jeho smrti, laskavé o něm smýšlení osvědčili ; i dotýká se skromně své
|
|---|
| [24] |
kandidatury na biskupství Vratislavské. (Luc. 770.)
|
|---|
| [25] |
Joanni Domaslavio s. p. d. Rumor, gui de morte mea temere ortus est,
|
|---|
| [26] |
alium fortassis offendisset, mihi autem quam acceptissimus fuit. Fecit enim,
|
|---|
| [27] |
ut ea scirem, quae antea ignorabam, hoc est patrum Oyvinensium in me
|
|---|
| [28] |
studium atque benevolentiam. Audiveram quidem iamdudum, quanta esset
|
|---|
| [29] |
apud eos doctrina, quanta pietas et religio, quanta sanctimonia vitae: nunc
|
|---|
| [30] |
etiam humanitatem agnosco, nempe qui me ignotum tanto complectuntur
|
|---|
| [31] |
affectu et pusillum humilemque praedicant ac extollunt. Eorum ego de me
|
|---|
| [32] |
iudicio, quanquam omnino falso, non possum non delectari, et a viris tam
|
|---|
| [33] |
laudatis laudari maximi facio, videorque hac talium patrum de me existimatione
|
|---|
| [34] |
quasi stimulo quodam ad virtutem incitari. Quid plura? cupio et ipse illis bene
|
|---|
| [35] |
esse, et (quoniam gratiam referre non possum) votis saltem felicitatem salu-
|
|---|
| [36] |
temque eis imprecabor. Quod quaeris, quid his, qui de re, quae iam pene in
|
|---|
| [37] |
ore omnium est, tecum loquuntur, respondere debeas, id ego totum tuo arbi-
|
|---|
| [38] |
trio permitto; cura duntaxat, ut ea omnia sic abs te agantur, ut reipublicae,
|
|---|
| [39] |
rei christianae, catholicae religioni et tot animarum saluti conducere putabis.
|
|---|
| [40] |
Ego certe, quod iam saepe testatus sum, dignitates huiusmodi ut per ambi-
|
|---|
| [41] |
tionem non appeto, *) ita neque per ignaviam reformido. Si tamen alterutrum
|
|---|
| [42] |
* Mitis vynechal »non«.
|
|---|
