EN | ES |

Facsimile Lines

946


< Page >

[1]
1497. 69

[2]
qua modestia, aequitate, iustitia et totius vitae integritate Bohemiam nosiram
[3]
adm'nistraveris, atque ideo te unum omnium dignissimum iudicaverunt, cuius
[4]
virtuti fideique se et sua omnia permitterent, quo rege speraverunt sc post
[5]
intolerabile illud iugum aliquanto !") respiraturos. Forsitan etiam id divinitus
[6]
factum est, ut sit, qui tandem vere !?) Pannoniam ab immanibus illis nationibus,
[7]
christianum sanguinem tantopere sitientibus, tueretur et defenderet, quique
[8]
persequeretur et ulcisceretur miserandam necem Wladislai regis patrui tui,
[9]
quem fortissime pro fide orthodoxa dimicantem barbari ipsi extinxerunt. Ad-
[10]
mirantur quidem alii te tot regna pene sine omni caede sanguineque acquisi-
[11]
visse, populos ditioni tuae subiectos enumerant, proferunt longe lateque patens
[12]
imperium: ego vero alia multo maiora atque admirabiliora in te video. Op-
[13]
pugnabatur Pannonia Bohemiaque gravissimo bello, laborabant intestinis sedi-
[14]
tionibus, sacra profanaque miscebantur, vastabantur agri, fumabant incendio
[15]
vici, oppida dirucbantur, nulla erat legum reverentia, nullus aequitati innocentiae-
[16]
que locus: ea tu omnia stabilivisti, pacasti, et in summa tranquillitate consti-
[17]
tuisti, et ferocissimas has duas nationes, semperque belli quam pacis avidiores,
[18]
docuisti leges pati posse. Nude haec tracto, nihil exaggero, nullis amplifica-
[19]
tionibus utor, et tamen vereor, ne tibi fastidio sim. Scio enim naturam tuam
[20]
eiusmodi esse, ut malis benefacere quam bene audire, et melius putes laude
[21]
dignum esse quam laudari. Neque quicquam id genus a me commemorarctur,
[22]
nisi alio tenderet. Accepimus enim nos Bohemi innumera beneficia abs te, et,
[23]
nisi id aperte ingenueque fateremur, ingratissimi omnium stultissimique esse-
[24]
mus. Nam quod in otio degimus, quod iura maiorum suam vim suumque
[25]
robur obtinent, quod gloria nostra, quae iam fere prorsus corruerat, te duce
[26]
atque autore perpetuo !?) resurgit et revirescit, tibi uni et debemus et acceptum
[27]
referimus. Verum si licet tua bonitate abuti, maius quippiam a te exigimus.
[28]
Nisi enim reliquias malorum '4) nostrorum funditus eradicaveris, nisi scintillas,
[29]
si quae restant, ne quando novum excitent incendium, penitus restinxeris,
[30]
metuo, ne propediem pristina nobis calamitas subeunda sit. Neque enim si
[31]
(quod omen Deus advertat!) rebus humanis aliquando excesseris, successorem
[32]
tuum similem tibi in virtute futurum sperare audemus, atque ideo, quae
[33]
coepisti, per te potissimum finiri conficique cupimus et optamus. Nam ipse
[34]
quoque non potes tibi solidam perfect absolutique principis gloriam vendicare,
[35]
si quam reipublicae partem incuratam ommiseris. Accipe, quorsum haec
[36]
spectant Removendae enim iam sunt ambages, et animus tuus diutina !?)
[37]
expectatione solvendus. Coniice, rex Wladislaé, si libet, parumper oculos in
[38]
regnum hoc tuum et omnes omnium ordinum status diligenter intuere. Gau-
[39]
dent proceres et equester ordo libertate, utuntur cives suis immunitatibus et
[40]
privilegiis, vilissimum inter Christianos Iudaeorum genus a nemine violatur:
[41]
soli ecclesiastici et religio nescio quibus ventis turbinibusque quatitur, religio
[42]
inquam iure omnibus aliis anteferenda. lluic illi summi viri, Moyses, Noe,

[43]
!!) M aliquantulum.
[44]
!?) M iure.

[45]
) K quotidie.

[46]
!) M maiorum.

[47]
'5) M diuturna.


Text viewFacsimile