Facsimile Lines

69

Page

[1]	157
[2]
[3]
[4]	CLXXXV.
[5]	Idem confirmat et auget jura el libertates monasterii Cellae s. Mariae
[6]	Brunae. Acta Brunae, 125%.
[7]	In nomine sancte et indiuidue trinitatis. amen. Nos Othacharus,
[8]	qui et Primuzl, dei gratia illustrissimi regis Bohemorum filius, dux Austrie
[9]	et Styrie, marchioque Morauie, priorisse et toti sacro conuentui de Cella
[10]	S. Marie virginis in Brunna collocato in perpetuum. Consueuit anti-
[11]	quorum ueneranda et approbanda prouidentia ea literarum mandare monu-
[12]	mentis, que statuit habere robur et firmitatem, ne modernorum astuta in-
[13]	genia, que semper gaudent nouitate, inueniant. occasiones rite ac mature
[14]	gesta negotia dolosis peruertere argumentis et fraudulentis racionibus in-
[15]	firmare. Memoria quidem humana non est diuturna, et si esset eterna,
[16]	esset diuina. Ideoque necesse est, ut scriptis, in quibus res geste con-
[17]	tinentur, adiuuentur, et sic quodam perpetuitatis robore tenax maneat et
[18]	inconcussa. Nouerint itaque tam presentes, quam futuri, quod nos mona-
[19]	sterio, quod Cella S. Marie virginis vocatur, in quo religiosus conuentus
[20]	dominarum ordinis s. Augustini et ordinis fratrum Predicatorum cepit Deo
[21]	et gloriosissime matri eius beate Marie seruire, dedimus fundum et locum
[22]	in Brunna, ubi Deo in perpetuum famulentur. Nam et eundem locum
[23]	dominus ac pater noster, serenissimus rex Bohemorum Wencezlaus quartus
[24]	ad pias preces inclite memorie matris nostre Cunegundis regine Bohemie
[25]	sua libera voluntate eisdem contulit, et sui sigilli munimine roborauit.
[26]	Hunc etiam Jocum certis precepimus distingui limitibus ab aliis possessio-
[27]	nibus in predicta nostra ciuitate iacentibus, ne imposterum aliqua super-
[28]	ueniat dubitatio, unde prefatum monasterium possit gravari, vel etiam in-
[29]	quietari. Considerantes autem gloriosissimum patrem nostrum Wencezlaum
[30]	nomine, a quo sortiti sumus originem et nomen multis interfuisse negotiis
[31]	imperii uel etiam propriis, in quibus multa gessit, que sine peccato non
[32]	poterant trausigi, visum fuit nostre clementie pro remedendis peccatis suis
[33]	ac nostris elemosinis et precipue monasterii supradicii eius noxas quales-
[34]	cunque releuare, quia apud clementissimum iudicem, cui proprium est mi-
[35]	sereri et parcere, nullum bonum relinquitur irremuneratum, commoditati
[36]	quoque et tranquillitati loci prenominati pia solicitudine intendere cupientes,

Text view • Facsimile