| [1] |
220 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
stolis apostolorum, ad patrem domini nostri lesu Christi retulerint; si personaliter,
|
|---|
| [3] |
cur posterioribus annis ecclesia absque autoritate alias precandi formas invexit?
|
|---|
| [4] |
Haec, ut verum fatear, acie iudicii iam tum valde languida summopere me
|
|---|
| [5] |
perturbabant, tum quia magno erant oranti impedimento (urgebat enim monstrum
|
|---|
| [6] |
istud perfectissimam intelligentiam, nec quidquam ambigua mente in conspectu Dei
|
|---|
| [7] |
esse producendum affirmabat), tum quia inde evincere nitebatur, ideo me in has
|
|---|
| [8] |
tenebras detrusum, ut clarius appareret, immerito me et inepte patris nomen in
|
|---|
| [9] |
compellando Deo usurpare, si quidem Deus, quibus pater esset. iisdem etiam patrem
|
|---|
| [10] |
se esse re ipsa declararet.
|
|---|
| [11] |
Descendit inde ad exagitandam invocationem Spiritus sancti (nam quae ad
|
|---|
| [12] |
filium Dei instituebatur, cum eximio ipsius beneficio non magnopere oppugnabat),
|
|---|
| [13] |
sed hanc omnibus modis sibi proposuerat invertendam. Si, inquiebat, Spiritus sanctus
|
|---|
| [14] |
non est Deus, manifeste patet non esse invocandum; si Deus est, nec tamen erit
|
|---|
| [15] |
invocandus, cum Deus praeceptis suis coli velit, non opinionibus hominum. At ubi
|
|---|
| [16] |
ullum. de peculiari Spiritus sancti invocatione praeceptum, ubi exemplum scriptura-
|
|---|
| [17] |
rum? Ni traditioni eeclesiae sine autoritate verbi divini subscribendum est, egregium
|
|---|
| [18] |
tuendis absurditatibus pontificis aditum patefieri; si soli verbo insistendum, deficere
|
|---|
| [19] |
testimonia. Nec admittebat ultimum secundae ad Corinthios epistolae versiculum,
|
|---|
| [20] |
quem argumenti loco tuendae sententiae meae producebam. Inquiebat enin. si in. illo
|
|---|
| [21] |
forma orandi praescriberetur fidelibus, infinitos citari posse e scripturis locos, quibus
|
|---|
| [22] |
simili modo bracchium et manus et robur et gratia et eius generis alia attributa
|
|---|
| [23] |
Dei invocanda esse probari posset.
|
|---|
| [24] |
Haec dum refero, non ita accipi velim, acsi nude et obiter et cursim — pro-
|
|---|
| [25] |
posita ad disceptandum fuissent, sed quia fugio prolixus esse, nihilominus effugere
|
|---|
| [26] |
nequeo, qua maxima fieri potest simplicitate et brevitate, quam memoria suggerit,
|
|---|
| [27] |
recenseo. Ceterum insistebat ille, premebat, et semper alacrior recentes admovebat
|
|---|
| [28] |
machinas, nec has solas: vix enim centesimam partem attingo, sed alias et materia
|
|---|
| [29] |
ct forma et genere et natura differentes; quandoquidem nullum fere Christianae reli-
|
|---|
| [30] |
gionis caput intactum reliquit; nec, si fraus detegebatur, abscedebat protinus, sed,
|
|---|
| [31] |
si minus succederent artes, vim inferebat. Hine minae, hinc terrores, hine moeror,
|
|---|
| [32] |
et quae haud dubie tu ipse tentatus istius modi sensisti alias; ego autem non histo-
|
|---|
| [33] |
riam texens, sed tibi argumentum hoc tractanti paucis selecta quaedam subiendo
|
|---|
| [34] |
adumbrans data opcra praetermitto.
|
|---|
| [35] |
Unum adluc attingam, quod ut me maxime excruciavit ità maxime censerem,
|
|---|
| [36] |
si Deus eam tibi dedisset mentem. tuo studio enucleari et explicari accuratius, ne
|
|---|
| [37] |
pii ad hune scopulum offendentes vel perirent, quod absit, vel mora inter fluctus
|
|---|
| [38] |
tracta frangerentur. Illud est de Spiritus sancti in nobis testimonio, quod filii Dei
|
|---|
| [39] |
etsi semper sentiunt, nunquam enim deserit illos arrhabo iste hereditatis nostrae,
|
|---|
