| [1] |
z roku 1603. 23. dubna—18. července. 213
|
|---|
| [2] |
609. Bartoloměji Němčanskému: žádá ho, aby mu podal bližší zprávy o vdově Istrlové
|
|---|
| [3] |
rozené Kořenské z Terešova, která chce býti pěstounkou jeho dcery. — V Olomouci 1. čer-
|
|---|
| [4] |
vence 1603. Konc. lat. v knih. Blud. VI—3881 f. 66 č. 23.
|
|---|
| [5] |
|
|---|
| [6] |
Janovi Jakubovi (irvnaeovi v Basileji dává zprávu o svém duševním stavu a svých záleži-
|
|---|
| [7] |
tostech; v zári k vůli své při odebéře se zase do Prahy. Pozdravuje Amanda Polana, jemuž
|
|---|
| [8] |
rád poskytl podporu na vykonání díla jeho. — V Přerově 18. července 10603.
|
|---|
| [9] |
(Joh. Jacobo Grynaco.) Binas a te uno die accepi, quarum alteras reddidit
|
|---|
| [10] |
tabellarius meus Dasilea reversus, alteras attulit, ut conicio, Valentinus Nitnerus,
|
|---|
| [11] |
nam certi quid referam, nihil habeo. Non fallit te iudicium, fateor quippe peregri-
|
|---|
| [12] |
num esse animo meo ct intolerabile fere diuturuum hoc et continuum prope sub
|
|---|
| [13] |
cruce exercitium. Sed quid faciam? quando eam Domini voluntatem esse re ipsa
|
|---|
| [14] |
experior, si bona de manu eius suscepimus, nec non suscipiamus et mala, cum Iobo
|
|---|
| [15] |
ingemino. Cum audirem antehac angustam esse portam, viam arctam et difficilem,
|
|---|
| [16] |
quae ad coelos duceret, ex verbo Dei proponi; personabat quidem vox illa et feriebat
|
|---|
| [17] |
aures meas, nunquam tamen adeo profunde in pectus meum se demisit, ut cogitando
|
|---|
| [18] |
saltem assequi potuerim, quae postea in scholam patientiae introductus usu ipso
|
|---|
| [19] |
didici. At honorabilem nobis esse crucem ct utilem, cum Spiritus sanctus asseveret,
|
|---|
| [20] |
et credo ct fero, quamvis ró qgóvmuc vZg OcQxóc aliud dictet et suadeat; neque
|
|---|
| [21] |
poenitet Deo trahenti (etsi meo iudicio duriuscule) hactenus me obsecutum fuisse,
|
|---|
| [22] |
cum fructus iustitiae, si non multos et magnos, aliquos"tamen et quantuloscunque
|
|---|
| [23] |
ferre incipiam. Dummodo auxiliatricem. dextram mihi porro, ut coepit, porrigat Deus,
|
|---|
| [24] |
non despero, me ad exitum usque vitae bonam militaturum militiam ct coronam,
|
|---|
| [25] |
quae rite et legitime militantibus proposita est in coelis, tandem assecuturum: non
|
|---|
| [26] |
enim me tantus terrenarum rerum amor tenet, ut prae iis celestes neeligam, ad quas
|
|---|
| [27] |
ita pergere contendo, ut iis, quae a tergo sunt, posthabitis metam solam, quae
|
|---|
| [28] |
à fronte est, sub oculis habeam, praemium nempe vocationis divinae in Christo.
|
|---|
| [29] |
Amphictyonum nostrorum iudicium vel potius praeiudicium non valde iniquo
|
|---|
| [30] |
animo tuli, cum ante annum cum dimidio loco meo me movissent, [...] malo
|
|---|
| [31] |
exenplo ct novo, commendata Deo iniuria, quamvis insigni, licet ct cum contumelia
|
|---|
| [32] |
mihi illata. 1i ipsi quandoque experientur, quam salutari consilio id tentarint, cum
|
|---|
| [33] |
redundabit in propria corum capita: neque enim ambigo, quin suo exemplo veritatem
|
|---|
| [34] |
proverbii quandoque sint comprobaturi; malum consilium consultori esse pessimum.
|
|---|
| [35] |
Nunc video tamen non fortuito id accidisse et malitiam adversariorum eatenus inser-
|
|---|
| [36] |
viisse consilio divino, quatenus id bono meo fieri oportuit. Habeo enim nunc ot unde
|
|---|
| [37] |
mihi gratuler et digne Deo gratias agam.
|
|---|
| [38] |
In negotio litis meae cum Italo nihil immutatum est, ex quo I'raga redii, nisi
|
|---|
| [39] |
quod scelera ipsius nova, quae prioribus cumulare non desistit, etiam fautorum et
|
|---|
