| [1] |
154 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Zerotína
|
|---|
| [2] |
situs est, quamvis nondum sim extra periculum; sed id me non multum sollicitum
|
|---|
| [3] |
habet animo jam pridem parato ad ferendum, quidquid a manu Dei intlictum fuerit.
|
|---|
| [4] |
Nihilominus iudicio omnium, etiam hostium, innocentia mea probata est, crimina
|
|---|
| [5] |
autem ita diluta, ut nec a iudicibus ipsis quidquam amplius desiderari potuerit.
|
|---|
| [6] |
Attamen dilata est sententiae publicatio iussu (ut aiunt) principis, quod boni
|
|---|
| [7] |
auguriiloco accipiendum existimant amici, felicem inde causae exitum pollicentes,
|
|---|
| [8] |
quem Deus pro clementia et bonitate sua tandem largiatur. Verum ut moram hanc,
|
|---|
| [9] |
nimis fortasse tibi tuisque molestam et gravem, diligentia saltem in recensendis iis,
|
|---|
| [10] |
quae hoc semestri in negotio meo gesta sunt, compensem, initium sumam ab exitu
|
|---|
| [11] |
anni elapsi, quo Dietrichsteinius et ego magna uterque contentione, sed impari
|
|---|
| [12] |
successu, frequentissimo auditorio et numeroso iudicio causam nostram persecuti sumus.
|
|---|
| [13] |
Scripseram tum, ob morbum advocati, qui a Dietrichsteinii partibus erat, non
|
|---|
| [14] |
potuisse absolvi litem ; sed eventus ostendit, res ipsa quin etiam docuit, Dei consilio
|
|---|
| [15] |
ita hoc fuisse dispositum, ut clarius providentia ipsius in conducendo ct gubernando
|
|---|
| [16] |
toto hoc negotio eluceret. Irritati nempe adversarii, quod Dietrichsteinius, quorum
|
|---|
| [17] |
impulsu et autoritate in me insurrexerat, tam manifesta aequitate et firmitate causae
|
|---|
| [18] |
meae deiectus esset a spe potiundae victoriae et calumniae insuper convictus, deli-
|
|---|
| [19] |
beratione inita statuerunt sequente die proferre in publicum diplomata obsoleta iam
|
|---|
| [20] |
et consensu tum Ferdinandi et Maximiliani tum omnium ordinum regni Dohemiae
|
|---|
| [21] |
antiquata, quae quondam a bono alioquin rege, sed nimis facili et timido Vladislao
|
|---|
| [22] |
extorserunt pontificii adversus nostros sub nomine Piccardorum, quo nos antichristi
|
|---|
| [23] |
isti per contumeliam etiam hoc saeculo inepte notant, idque in eum finem, ut con-
|
|---|
| [24] |
victo me de crimine haeresiae, occasionem (quam nunc ctiam omnibus artibus
|
|---|
| [25] |
captant) nanciscerentur in me ct alios veritatis assertores pro arbitrio saeviendi;
|
|---|
| [26] |
sed, quominus id succederet, Deus blateronem istum lecto affixit et, quamvis fremen-
|
|---|
| [27] |
tibus hostibus et Dietrichsteinio propemodum desperabundo, iudicium rescidit, residua,
|
|---|
| [28] |
quae supererat, actione ab abiturientibus iudicibus in proximum Februarium reiceta.
|
|---|
| [29] |
Interim autem Deus sepulchrum fodiebat Dietrichsteinio, qui graviter hoc infelici
|
|---|
| [30] |
rerum progressu commotus, gravius etiam perculsus est tristi nuntio de obitu filii,
|
|---|
| [31] |
gravissimo uxoris morbo et luctu fratris vidui per eandem horam allato; quapropter
|
|---|
| [32] |
uon diu Pragae moratus, in viam se dedit iam tum, ut aiunt, non tantum animo, sed
|
|---|
| [33] |
etiam corpore aeger, reversusque in Moraviam, cum dolorem vincere non posset,
|
|---|
| [34] |
correptus febre acuta et per vehementiam morbi mente turbata intra paucos dies
|
|---|
| [35] |
delirus mendacem exhalavit animam, iusti Dei iudicii memorabili exemplo posteris et
|
|---|
| [36] |
superstitibus, ipsis etiam fautoribus suis relicto.
|
|---|
| [37] |
Post mortem ipsius sperabam quietis mihi aliquid divinitus concessum iri,
|
|---|
| [38] |
sed vix quatriduum abiit, cum hostes mei domestici, cardinalis nempe Dietrichsteinius
|
|---|
| [39] |
et quidam alii ex aemulis meis, pertractis in sententiam nonnullis aliis parasitis et
|
|---|
