| [1] |
172 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
proficisci possit, quod et tibi gratum sit et meo in te studio et observantia non in-
|
|---|
| [3] |
dignum; pietate et amore erga te certe cedo nemini, officiis et beneficiis hactenus
|
|---|
| [4] |
inter postremos, sed dabit Deus, ut quandoque inter primos enitescam. Res meae in
|
|---|
| [5] |
mediocri statu sunt: morbus animi quamvis nou omnino dimisit me. remisit tamen
|
|---|
| [6] |
plurimum, et sentio manifeste nihil iam amplius praeter reliquias mihi molestum,
|
|---|
| [7] |
illae tamen quandoque me plus minus excruciant, sed pi[etate] et tolerantia per gra-
|
|---|
| [8] |
tiam Dei mihi concessa adhuc usque omnibus difficultatibus superior evasi. Deus, qui
|
|---|
| [9] |
non tantum in praesentia, s[ed] etiam elapsis spatiis mihi adfuit, nec in posterum me
|
|---|
| [10] |
derelinquet. Fateor me gravissima passum ct qualia nulli corporis dolores, nullae
|
|---|
| [11] |
externae calamitates, nulla membrorum dilaniatio, meo quidem iudicio exaequare pos-
|
|---|
| [12] |
sunt; sed experior, non tantum necessariam mihi fuisse, verum etiam utilem manum
|
|---|
| [13] |
Domini, quae me [per]duxit ad uberiorem et perfectiorem tum sui tum mei cogniti-
|
|---|
| [14] |
onem et ad considerationem multarum rerum, quae valenti et florenti nec quidem in
|
|---|
| [15] |
mentem venire potuissent. Nihil ita me premit, nihil ita divexat ac interna quaedam
|
|---|
| [16] |
agitatio, qua mens non secus ac fluctibus et ventis ex adverso sese impugnantibus
|
|---|
| [17] |
impetitur et concutitur; sed et illa suas habet vices, et vehementia ab uno atque altero
|
|---|
| [18] |
mense multum imuninuta est, unde in magnam spem venio quandoque plenam libera-
|
|---|
| [19] |
tionem insecuturam, quam unice exspecto, assidue expeto. In agitatione autem ipsa
|
|---|
| [20] |
licet multa tristia et molesta, nihil tamen ita acerbum, quam id, quod viduam illam
|
|---|
| [21] |
vestratem non absimili modo perpeti commemorasti; cuius exemplum ideo adduco,
|
|---|
| [22] |
ut, quid sustineam, nemini praeter te, si forte in alienas manus has devenire conti-
|
|---|
| [23] |
|
|---|
| [24] |
Quod mones, ut a lectione corum, qui sacram Triadem oppugnant, abstineam :
|
|---|
| [25] |
paterne facis, non amice tantum; constat enim, quam venenum istud facile penetrat
|
|---|
| [26] |
ingenia praesertim levia et futilia. 5ed ego nuuquam quidquam eorum attigi, nec post-
|
|---|
| [27] |
hac, certus de veritate sacrosanctae huius doctrinae, quam verbum Dei et univer-
|
|---|
| [28] |
sales ecclesiae consensus, quin imo ipsum spiritus divini testimonium, quod in me est,
|
|---|
| [29] |
luculenter in corde mco obsignarunt, commissurus sum, ut blasphemiae oculos et
|
|---|
| [30] |
manus meas profanent. Sed et ex prioribus litteris omnes illos scrupulos, imo prae-
|
|---|
| [31] |
stivias diabolicas, quibus mentem nıcam obtenebrare conatus est, pridem evanuisse
|
|---|
| [32] |
intellexisti, et si quid interim recurrit (non cessat enim artifex ille laqueos tendere),
|
|---|
| [33] |
uno, ut ita dicam, halitu discutitur. Magno mihi ad hoc adjumento sunt sacrae literae,
|
|---|
| [34] |
in quarum lectione, ut. plurimum nunc versor, iam demum discens, qualis sit odor
|
|---|
| [35] |
ille ad vitam, quem tantum illi sentiunt, quibus Christus mentem aperit, ut intelli-
|
|---|
| [36] |
gant scripturas; quod ut in me non efficiat tantum, sed perficiat ille, qui omnia po-
|
|---|
| [37] |
test, humillimis precibus ab eo exoro; tu quoque, quod facis in impetranda gratia
|
|---|
| [38] |
divina, adiuvare me cum omnibus piis perge.
|
|---|
| [39] |
Ad XIIIL mensis praeteriti Pragae in iudicio comparui praeter opinionem
|
|---|
