| [1] |
136 A XXX1II. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
officia mea, si occasio unquam data fuerit illis utendi, respuat?) vehementer rogo. Epistola
|
|---|
| [3] |
MDV? plena consolationis et referta sententiis àtque exemplis tum ex natura rerum,*)
|
|---|
| [4] |
tum ex eo, quod supra naturam est, petitis atque ad erigendum me iu gravissimo
|
|---|
| [5] |
meo et, ut opinor, nunquam remissuro dolore facientibus allata est ad me per hos
|
|---|
| [6] |
dies, quibus occupato in concinnandis et in ordinem aliquem?) redigendis negotiis
|
|---|
| [7] |
pupilli Krumloviensis non fuit tantum otii, ut ad eam rescribere maturius possem.
|
|---|
| [8] |
Satis agnosco, quo animo, qua benevolentia; qua prudentia agat mecum MDV^, et
|
|---|
| [9] |
fateor, quae scribit, vera esse, imo verissima, neque tam rerum sum inscius et iudicio
|
|---|
| [10] |
destitutus, ut ignorem, ut non videam, neque aliud subiisse coniugem meam suavis-
|
|---|
| [11] |
simam, quam quod humanitus passi sunt et passuri sumus omnes, neque aliud mihi
|
|---|
| [12] |
contigisse, quam quod sensibus nostris quotidie oceurit, quod propemodum singulis
|
|---|
| [13] |
momentis oculos nostros subit, aures ferit, manibus tangendum exponitur. Ned ea
|
|---|
| [14] |
est vis tum) amoris, quo non secus iam defunctam prosequor, quam eam vivam com-
|
|---|
| [15] |
plexus eram, et tanta?) pertinacia doloris, ut etiam videns non cernam, intelligens
|
|---|
| [16] |
non prospiciam, nec quid mihi sit vel sequendum vel fugiendum, amplectendum vel
|
|---|
| [17] |
|
|---|
| [18] |
Proinde recte MDV* iudicavit, taedere me vitae huius; quomodo enim non
|
|---|
| [19] |
taedeat orbato illis bonis, quibus fruendis maxima pars desiderii vitae meae proro-
|
|---|
| [20] |
gandae fovebatur. Nam cetera si specto, quid est, quod me magnopere in hac ter-
|
|---|
| [21] |
restri aerumnis et calamitatibus oppleta valle detineat? Consanguinei, quorum familia-
|
|---|
| [22] |
ritas et consuetudo mihi iucunda erat, plerique fato concesserunt. Aequales et coae-
|
|---|
| [23] |
tanei mei, paucos si excipias, non tales sunt, ut me consortium eorum valde delectet.
|
|---|
| [24] |
Res familiaris nunquam mihi curae fuit. Liberi autem ea aetate sunt, ut mihi nec
|
|---|
| [25] |
sperare liceat, per me esse educandos, provehendos, elocandos.
|
|---|
| [26] |
Iam ex adverso quanti momenti sunt ea, quae me vel deterrere a vivendo,
|
|---|
| [27] |
vel saltem a metuenda morte abducere possunt! Religionem christianam et vere ca-
|
|---|
| [28] |
tholicam ab hostibus divini numinis video conculcari, regnum Christi negligi, anti-
|
|---|
| [29] |
christorum imperium augeri, pios, orthodoxos, purioris doctrinae asseclas premi et
|
|---|
| [30] |
multis in locis opprimi, impios, fastuosos, rudes, imperitos, ab agnitione verbi divini
|
|---|
| [31] |
perfugos, a maioribus degeneres, a virtutibus abhorrentes evehi, fidem violari, subditos
|
|---|
| [32] |
caedi, ius et iustitiam infringi, provinciarum commoda et consuetudines labefactari,
|
|---|
| [33] |
et tamen haec omnia non tantum aequo sed securo animo ac nescio qua inani spe
|
|---|
| [34] |
sustentato tolerari. Taceo, quantus nobis hostis a foris immineat, qualem intra viscera
|
|---|
| [35] |
nostra alamus, quales divinitus plagae nobis infliguntur, bellum peregre, discordia
|
|---|
| [36] |
domi, annonae caritas a Deo, exactiones et expilationes a nobis, pestis ex contagio,
|
|---|
| [37] |
contagium ex incuria et negligentia nostra.
|
|---|
| [38] |
Quae cum ita sint, quis miretur, si me nullum vitae in multos annos pro-
|
|---|
| [39] |
trahendae desiderium tenet. Mala praesentia specto, futura bona cur sperem, non
|
|---|
