| [1] |
z roku 1600, 2. února —1. března. 133
|
|---|
| [2] |
|
|---|
| [3] |
Václ. Budovcovi: posílá mu po Jáchymovi Prostibořském svou apologii proti nařknutí od Si-
|
|---|
| [4] |
gmunda z Dietrichsteina a žádá ho, aby o ní vyslovil svůj úsudek; o pohnutkách svých oso-
|
|---|
| [5] |
čovatelů; o smrti Pavla Catarina. — Na Rosicích 1. března 1600.
|
|---|
| [6] |
(Vencislao Budovicio, Pragam.) Postquam a nobis discessisti, nihil a te: ego
|
|---|
| [7] |
autem in maximo hoc et acerbissimo meo luctu scribere quid potui? Quo magis
|
|---|
| [8] |
miror me tam necessario tempore a te destitui, qui alioquin nullum amicitiae officium
|
|---|
| [9] |
erga ne praetermisisti. nisi fortassis et illa impetum hunc, quo non secus ac rapi-
|
|---|
| [10] |
dissimo torrente innumerae adversitates ad opprimendum me volvuntur, declinare sta-
|
|---|
| [11] |
tuerit. Prudentis fortasse hoc fuerit, sed absit, ut simile quid de te animo concipiam,
|
|---|
| [12] |
satis de constantia tua et sinceritate ingenui pectoris persuasus. Saltem vero mens
|
|---|
| [13] |
obruta calamitatibus et caligine doloris obcoecata etiam in certis haesitare et naturá
|
|---|
| [14] |
eo prolabimur in adversis, ut facile suspicemur nos deseri vel ab iis, de quorum
|
|---|
| [15] |
fide et integritate nobis constat. Proinde operae pretium feceris, si duobus vel tribus
|
|---|
| [16] |
verbis me, qui nunc alienae prorsus sum potestatis, confirmaris. Fateor enim me
|
|---|
| [17] |
hoc tristissimo casu, quo unico vitae meae solatio orbatus sum, ita prostratum, ut
|
|---|
| [18] |
vix mei sim compos. Occasionem huc ad te scribendi praebuit Joachimi Prostiborii
|
|---|
| [19] |
Pragam profectio. cui ad aulam nostram, quae ad calumnias imo mendacia Sigismundi
|
|---|
| [20] |
Dietrichsteinii respondi, ferenda dedi. Si sibi tantum fuerit otii vel animus et vo-
|
|---|
| [21] |
luntas cognoscendae meae defensionis, per me licet, ut non tantum legas, quae scripsi,
|
|---|
| [22] |
sed sententiam quoque tuam, iurene an iniuria accusatus fuerim, aperies. Cetera di-
|
|---|
| [23] |
iudicent illi, quorum iudicio innocentiam meam vel invitus subicere cogor. lrobent
|
|---|
| [24] |
autem vel damnent. non tamen efficient, quin ea tantum protulerim, quae Veritas
|
|---|
| [25] |
ipsa aliter dictare non potuisset. Deo rem commendo: ille, quod visum fuerit, statuat,
|
|---|
| [26] |
nam alioquin adversarios meos non cessaturos laqueos mihi tendere et insidias ex
|
|---|
| [27] |
insidiis struere pro certo habeo. Non haec, de quibus accusor, illos concitant: religio
|
|---|
| [28] |
est atque iter in Galliam olim. susceptum, pecunia Gallis mutuo data, libertas Mo-
|
|---|
| [29] |
raviae. quam pro viribus tueor, et odium, quo me in Austriacos ardere calumniantur,
|
|---|
| [30] |
et aninus a pontificiis superstitionibus alienus, haee sunt, quae ipsos sollicitant, in-
|
|---|
| [31] |
flammant. exagitant. Sed rumpantur licet, non cedam tamen; Deo et piis si spectata
|
|---|
| [32] |
erit integritas mea. sufficit, cetera non moror.
|
|---|
| [33] |
Ad reliqua mala, quibus et privatim et publice crucior, accessit quoque mors
|
|---|
| [34] |
Pauli Catarini nostri, quem Deus ante dies septem eripuit. Evasit hostes suos, prout
|
|---|
| [35] |
Tiberius de iis in ore habebat, qui voluntaria vel naturali morte ipsius tyrannidem
|
|---|
| [36] |
praevenissent. Tu si valeas et tui, erit, unde gaudeam. Ego nec animo nec corpore
|
|---|
| [37] |
valeo. Rossicii lal. Martii anni 1600.
|
|---|
| [38] |
Konc. v knih. Bludov. VI—23881. fol. 24 b. ¢. 12.
|
|---|
