| [1] |
z roku 1599, 18. srpna —poč. 1600. 125
|
|---|
| [2] |
418.
|
|---|
| [3] |
Jakubu Guetlinovi, preceptoru mladého Karla z Žerotína, do Štrasburku: omlouvá své dlouhé
|
|---|
| [4] |
mlčení těžkou nemocí svou; že Karel stal se zase pilnějším a do první třídy postoupil, těší
|
|---|
| [5] |
ho; ačkoli hlavní vinu, že Karel ustál v pilnosti, má učitel jazyků klasických, předce i Guetlin
|
|---|
| [6] |
není bez viny, poněvadž úkolem jeho jest také odvraceti jej od zlého, třeba přísným trestem
|
|---|
| [7] |
tělesným; zejména přeje si, aby dal si záležeti na latině a řečtině; nechce; aby Karel při-
|
|---|
| [8] |
stupoval ke stolu Páně mezi jinověrci, a proto svoluje, aby k době velikonoční odebral se do
|
|---|
| [9] |
Basileje aneb do Ženevy. — (Na Rosicích v prvních dnech ledna 1600.)
|
|---|
| [10] |
(Jacobo Guetlino Argentinam.) Dum per aestatem praeteritam Preroviae
|
|---|
| [11] |
essem, quamvis saepius re tentata, nunquam tamen per continuas occupationes,
|
|---|
| [12] |
quibus tum obruebar, non distinebar solum, mihi tantum otii superfuit, ut ad vos
|
|---|
| [13] |
scribere possem. Postquam huc*) redii, statim altera die gravissima febris ardeus
|
|---|
| [14] |
continua pestilentialis me invasit, quae per tres integras septimanas ita me exercuit,
|
|---|
| [15] |
ut primo quidem nullam spem vitae relinqueret, deinde vero, postquam hoc periculo
|
|---|
| [16] |
liberatus sum, adeo vires prostravit omnes, ut ne in hunc usque diem recuperare
|
|---|
| [17] |
ilas potuerim. Quin imo nec valetudine sum integra, nam ex reliquiis mei morbi
|
|---|
| [18] |
febris. quam medici erraticam appellant, nacta est, quae totis sex septimanis me
|
|---|
| [19] |
detinuit et paulo minus mihi quam morbus ipse molestiae exhibuit. ita wt perpetuo
|
|---|
| [20] |
in conclavi me continere et. ineptissimus cum. sim. ad omnes labores, inutili otio
|
|---|
| [21] |
maximam temporis partem perdere necesse habeam. Haec est causa, ob quam tot
|
|---|
| [22] |
à mensibus nullas a me accepistis litteras, quod co aequiore animo ferendum vobis
|
|---|
| [23] |
est, quia interim nihil vobis defuit, cum in ipso fervore morbi de vobis sollicitus
|
|---|
| [24] |
ad sumptus vestros aliquid pecuniae adiecerim, quam vos accepisse non ex vestris
|
|---|
| [25] |
sed ex Kberbachii litteris intellexi. Erant centum taleri, quos ego quidem alio
|
|---|
| [26] |
destinaveram, sed postea mutata sententia in usus vestros deputavi, prout non dubito
|
|---|
| [27] |
ab Eberbachio ad vos perscriptum esse. Quamvis autem nec nunc ita valeam, ut
|
|---|
| [28] |
vel seribendo vel dictando magnopere sufficiam, attamen ue nimio silentio meo animi
|
|---|
| [29] |
vestri in diversum traherentur, etiam vim inferendam naturae potius iudicavi, quam
|
|---|
| [30] |
sustinere diutius, ut sine meis essetis.
|
|---|
| [31] |
Quod Carolus de diligentia priore remiserit et exemplo condiscipulorum
|
|---|
| [32] |
astudis factus sit alienior, ternis tuis ad me relatum est; quod vero monitis tuis et
|
|---|
| [33] |
cohortationibus virorum doctorum excitatus et in viam revocatus sit, hoc ultimae
|
|---|
| [34] |
tuae mense praeterito ad me scriptae significaverunt. Placet quidem hoc. sed non
|
|---|
| [35] |
ita, ut prioris peccati oblitus dissimulandum mihi ad ipsum iudicem, quantopere mihi
|
|---|
| [36] |
iactura, quam et temporis et sumptuum per menses illos haud dubie fecerit, dis-
|
|---|
| [37] |
pliceat; ex litteris, quas a me accepit, quam graviter id feram, intelliget. Quamvis
|
|---|
| [38] |
autem praecipua sit culpa in praeceptore classico, qui vel per indulgentiam vel per
|
|---|
| [39] |
neglegentiam passus sit puerum horas lectioni destinatas perdere, tamen et tu non
|
|---|
