| [1] |
114 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
qui vous suis tres-affectioné ct tres-obligé. Ch. de Zer. Rossiez le premier de fe-
|
|---|
| [3] |
vrier [1599].
|
|---|
| [4] |
Konc. v knih. Bludov. 3881 —VI. fol. 15 b.
|
|---|
| [5] |
392.
|
|---|
| [6] |
Janu Jakubu Grynaeovi do Basileje: dává zprávu o úmrtí Fridricha z Žerotína, Jindřicha Sla-
|
|---|
| [7] |
vaty, vykladatele žalmů a institucí Kalvinových Jiřího Vettera, a vzpomíná ztráty svého ně-
|
|---|
| [8] |
kdejšího učitele Vavřince Cirklera, jenž ve Špýru zemřel. Zdá se mu, že nastává konec světa
|
|---|
| [9] |
aneb aspoň zkáza těchto zemí, kterou, jak se obává, uspíší tato hanebná válka neb nedosti
|
|---|
| [10] |
pevný mír. — Na Rosicich 2. února 1599.
|
|---|
| [11] |
(Johanni Jacobo Grynaeo Dasileam.) Cum multa sunt in humanis, quae pias
|
|---|
| [12] |
mentes perturbare solent, tum id maxime illas exercet, quando evocari vident ex
|
|---|
| [13] |
hac vita viros ecclesiae et reipublicae salutares, illos autem, qui nec ad Dei gloriam,
|
|---|
| [14] |
nisi quatenus sunt testimonia patientiae et irae divinae, serviunt nec in re publica
|
|---|
| [15] |
ulli sunt usui, nihilominus ad fruges consumendas servari. Id eo dico, quia nunc ipse
|
|---|
| [16] |
versor in hac schola, admirans iudicia Dei et patriae causa consteruatus, cum idem
|
|---|
| [17] |
nobis accidere experior. Nam post Friderieum Zerotinum, virum absque dubio etium
|
|---|
| [18] |
summis quibuscunque prudentia comparandum, amisimus Henricum 5lavatam, fratris
|
|---|
| [19] |
mei avunculum, clarum sanguine et usu rerum, sed praecipue pietate clarissimun.
|
|---|
| [20] |
Amisimus quoque ex nostris ecclesiastis complures, inter quos Georgius Vetterus,
|
|---|
| [21] |
psalmorum et institutionum Calvini interpres, ante dies octo vitam cum morte commu-
|
|---|
| [22] |
tavit. Sed её ego Circlero meo orbatus sum, quem Spirae diem clausisse intellexisti
|
|---|
| [23] |
fortassis. Haec dum apud me tacitus reputo, cohorresco profecto totus, praesagiens
|
|---|
| [24] |
magnum aliquod nobis imminens malum, cuius spectatores esse nolit Deus tales viros,
|
|---|
| [25] |
adimens nobis interim praesidia, per quae vel averti velleniri possit, quidquid nobis
|
|---|
| [26] |
|
|---|
| [27] |
Scio autem nihil nos pati novi, nam et querela haec apud veteres fuit frequens,
|
|---|
| [28] |
et non minus sapientes scripturae testimonio nati sunt obnoxii ac stulti; sed hoc
|
|---|
| [29] |
me terret, quod decedentibus nemo succedat, in quo fiduciae quid collocari possit,
|
|---|
| [30] |
ita ut appareat, vel finem universi instare vel periodo harum provinciarum iam decursa
|
|---|
| [31] |
adesse ruinam, quam vereor ne nobis vel bellum hoc turpe vel si quae insequetur
|
|---|
| [32] |
pax non satis tuta maturet. De me sane non admodum sum sollicitus, paratus, ut
|
|---|
| [33] |
nunc quidem dictat animus, ad ca ferenda, quae nobis imposuerit Deus; nam bona
|
|---|
| [34] |
cum accipiamus, cur refugiamus mala? Sed maxime afficior ob patriam, quam nollem
|
|---|
| [35] |
adhuc, nisi Deus constituisset aliter, pessumire. Verum et hoc iudicio divino permitto
|
|---|
| [36] |
certus, quidquid accedat, me tamen illi curae fore.
|
|---|
| [37] |
Reliqua non me movent fere, nam et hoc facile patior, alios plus gratia
|
|---|
| [38] |
aulica pollere et: proinde eminentiore loco constitutos esse, et iis, quibus alio-
|
|---|
