| [1] |
z roku 1596, 19. října—3. listopadu. 55
|
|---|
| [2] |
cui ego me certe, nisi obsequio traductus, nunquam immiscuissem. Ac utinam tu
|
|---|
| [3] |
quoque, mi pater, nunquam his retibus ipse te involvisses obsecutusque fuisses con-
|
|---|
| [4] |
siliis eorum, qui a principio, quanta te manerent pericula, quantis difficultatibus te
|
|---|
| [5] |
obiceres, prudenter monuerunt; non nunc Moravia tibi invisa, non iustitia Mora vo-
|
|---|
| [6] |
rum suspecta esset. quam ego certe, quantum animo perspicere, quantum intellectu
|
|---|
| [7] |
consequi valeo, sincere si uspiam alibi administrari libere affirmare possum. Sed tu
|
|---|
| [8] |
certe ipse tibi es obstaculo, qui cum iure agere possis, ad preces confugias, quas
|
|---|
| [9] |
nullo in foro, nullis in iudiciis locum obtiuere ipse nosti.
|
|---|
| [10] |
Cum Zborovia de iniuriis omnibus praeteritis sponte tua, nulla vi adactus, re
|
|---|
| [11] |
prius discussa, deliberata, conclusa, praesentibus ex utraque pàrte amicis, iisque,
|
|---|
| [12] |
prout fert tenuitas nostra, non vulgaribus viris transegisti. Si novis iniuriis te potit,
|
|---|
| [13] |
habes ius, habes iudicia, habes leges: istis cur non potius quam libellis supplicibus
|
|---|
| [14] |
perditae mentis adversariam retundis, praesertim suppetente consilio amicorum et,
|
|---|
| [15] |
quid sit opus factu, suggerente. Haud absimili ratione petulantiam rusticorum tuo-
|
|---|
| [16] |
rum nec minus coerces: mea certe si res ageretur. his adiumentis facile me tuerer,
|
|---|
| [17] |
ne putidae vetulae ludibrio. ne exiguae manui nequissimae plebeculae despectui essem.
|
|---|
| [18] |
At tu haec dum reicis. quae te non tantum. praesentibus molestiis liberare,
|
|---|
| [19] |
verum etiam adversus. imminentia pericula munire possunt, interim de nobis con-
|
|---|
| [20] |
quereris et iustitiam sitire te. ais, cum. tamen nullum ab ipsa petas refrigerium, non
|
|---|
| [21] |
satis mea opiuione discernens, quam a se differant auxilium. ab aliquo. implorare et
|
|---|
| [22] |
iure agere, et quam. diversa. sit ratio domini et iudicis. Nos. iudicum. tantummodo
|
|---|
| [23] |
munere fungniur:; proinde mandare, vi agere et extra. praescriptos terminos pote-
|
|---|
| [24] |
statis atque. officit nostri in quempiam animadvertere. nostrum non est. Ad principem
|
|---|
| [25] |
sohun haec spectant et peculiaria sunt haec regii imperii privilegia.
|
|---|
| [26] |
Quapropter, mi domine, si te emancipare vis ab impotente ista anicula, si
|
|---|
| [27] |
praedii einpti conunoditatibus. proventibus. iuribus uti fruique vis libere et pacate. isthuc
|
|---|
| [28] |
tibi et non alio. collimandum est, nisi ad imperatorem recurrere malis, quae tanien
|
|---|
| [29] |
via multis. cum. ambagibus est coniuncta.
|
|---|
| [30] |
Ignosce. si liberius scribo. meus in te perfectus amor non permittit et quae
|
|---|
| [31] |
in rem. tuam sunt, silentio. praeterire. Ceterum. si. quidem ita constituisti, nobis
|
|---|
| [32] |
relictis ut revertaris in patriam, Deus noster et rex et pater. qui haud dubie tibi
|
|---|
| [33] |
consilii huius autor fuit, esto et dux tuus et custos, benedicatque exitum tuum et
|
|---|
| [34] |
introitum tuum. Tu autem. Caroli tui noli oblivisci. quem tui perpetuo fore et me-
|
|---|
| [35] |
morem et observautem ommino scito. Ego te certe non olitorem, sed et philosophum
|
|---|
| [36] |
insignem ct veridicun prophetam habeo et colo, nec patior salutaria monita tua, quae
|
|---|
| [37] |
Moravis das, apud me saltem irrita esse, imo poenitendo, advertendo, consultando,
|
|---|
| [38] |
si non publicis rebus, quas et ego ruere satis praevideo, meis certe privatis mederi
|
|---|
| [39] |
divino favente auxilio studebo atque te, mi pater, ubicunque fueris, semper facium
|
|---|
