z roku 1596, 19. října—3. listopadu. 55
cui ego me certe, nisi obsequio traductus, nunquam immiscuissem. Ac utinam tu
quoque, mi pater, nunquam his retibus ipse te involvisses obsecutusque fuisses con-
siliis eorum, qui a principio, quanta te manerent pericula, quantis difficultatibus te
obiceres, prudenter monuerunt; non nunc Moravia tibi invisa, non iustitia Mora vo-
rum suspecta esset. quam ego certe, quantum animo perspicere, quantum intellectu
consequi valeo, sincere si uspiam alibi administrari libere affirmare possum. Sed tu
certe ipse tibi es obstaculo, qui cum iure agere possis, ad preces confugias, quas
nullo in foro, nullis in iudiciis locum obtiuere ipse nosti.
Cum Zborovia de iniuriis omnibus praeteritis sponte tua, nulla vi adactus, re
prius discussa, deliberata, conclusa, praesentibus ex utraque pàrte amicis, iisque,
prout fert tenuitas nostra, non vulgaribus viris transegisti. Si novis iniuriis te potit,
habes ius, habes iudicia, habes leges: istis cur non potius quam libellis supplicibus
perditae mentis adversariam retundis, praesertim suppetente consilio amicorum et,
quid sit opus factu, suggerente. Haud absimili ratione petulantiam rusticorum tuo-
rum nec minus coerces: mea certe si res ageretur. his adiumentis facile me tuerer,
ne putidae vetulae ludibrio. ne exiguae manui nequissimae plebeculae despectui essem.
At tu haec dum reicis. quae te non tantum. praesentibus molestiis liberare,
verum etiam adversus. imminentia pericula munire possunt, interim de nobis con-
quereris et iustitiam sitire te. ais, cum. tamen nullum ab ipsa petas refrigerium, non
satis mea opiuione discernens, quam a se differant auxilium. ab aliquo. implorare et
iure agere, et quam. diversa. sit ratio domini et iudicis. Nos. iudicum. tantummodo
munere fungniur:; proinde mandare, vi agere et extra. praescriptos terminos pote-
statis atque. officit nostri in quempiam animadvertere. nostrum non est. Ad principem
sohun haec spectant et peculiaria sunt haec regii imperii privilegia.
Quapropter, mi domine, si te emancipare vis ab impotente ista anicula, si
praedii einpti conunoditatibus. proventibus. iuribus uti fruique vis libere et pacate. isthuc
tibi et non alio. collimandum est, nisi ad imperatorem recurrere malis, quae tanien
via multis. cum. ambagibus est coniuncta.
Ignosce. si liberius scribo. meus in te perfectus amor non permittit et quae
in rem. tuam sunt, silentio. praeterire. Ceterum. si. quidem ita constituisti, nobis
relictis ut revertaris in patriam, Deus noster et rex et pater. qui haud dubie tibi
consilii huius autor fuit, esto et dux tuus et custos, benedicatque exitum tuum et
introitum tuum. Tu autem. Caroli tui noli oblivisci. quem tui perpetuo fore et me-
morem et observautem ommino scito. Ego te certe non olitorem, sed et philosophum
insignem ct veridicun prophetam habeo et colo, nec patior salutaria monita tua, quae
Moravis das, apud me saltem irrita esse, imo poenitendo, advertendo, consultando,
si non publicis rebus, quas et ego ruere satis praevideo, meis certe privatis mederi
divino favente auxilio studebo atque te, mi pater, ubicunque fueris, semper facium
