| [1] |
514 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
libertatem animis non adimat: alioquin non custodia, sed carcer merito dici haberi-
|
|---|
| [3] |
que potest, servitute quavis durior et acerbior. At custodia, quam ais, mera est
|
|---|
| [4] |
aptivitas, qua ubi aliquem. prehendi tenerique contingit, actum est de libertate:
|
|---|
| [5] |
quid enim magis servile, quam auimum adeo debilitari timiditate et frangi, ut nec
|
|---|
| [6] |
proloqui audeas, quod exusi [ex usu?| sit, nec consulere, quod in rem communem faciat,
|
|---|
| [7] |
cum vel ipso Tiberio, qui inter principes tyrannos referri potest, teste voces liberas
|
|---|
| [8] |
in libera civitate esse oporteat. Sed tu quiden, si porro isto tibi placeas silentio
|
|---|
| [9] |
atque adeo in hane lacunam servitutis te ipsum demerseris, extra injuriam fueris,
|
|---|
| [10] |
quae nunquam in volentes cadit; at qua culpa mea accidit, ut cum mutis (condona
|
|---|
| [11] |
hoc familiaritati nostrae) mihi intercedere debeat consortium? Mutum appello, cum
|
|---|
| [12] |
ab co nihil differat, qui propriae linguae necessarium interdixit usum: ferendum id
|
|---|
| [13] |
esset in privato, qui quo modestius publica attiugit, eo laudatius agit; at cui patria
|
|---|
| [14] |
se ipsam credidit, in cujus sinum curas suas conjecit, illi non oris proprii, sed sa-
|
|---|
| [15] |
lutis publicae custodia incumbit. Nee tu negare potes, quin ex eorum numero sis,
|
|---|
| [16] |
cum te ordines in coetum defensorum avitae libertatis cooptarint: publicam ergo
|
|---|
| [17] |
cum sustineas personam, qua ratione te excusabis, dum consilia tecum de publicis
|
|---|
| [18] |
communicanti, suffragium tuum in negociis ad rem publicam pertinentibus exposcenti
|
|---|
| [19] |
vel nihil respondes vel aliena? Annus fere est, cum primum te de periculis tum
|
|---|
| [20] |
impendentibus, jam. involventibus utrosque, tum praevisis tantum, nuuc etiam. oculos
|
|---|
| [21] |
nostros ferientibus monere coepi, cum exemplo nostro proposito ad cavendas adver-
|
|---|
| [22] |
sariorum fraudes, quae jam in vim apertam evaserunt, sum cohortatus; at quid tu?
|
|---|
| [23] |
minas tantum, eoque ferendo duriores, quo magis, cui ex diuturna servitute assue-
|
|---|
| [24] |
vistis omnes, a simulatione aulica expressas, quam a consilio fideli et amante pro-
|
|---|
| [25] |
|
|---|
| [26] |
Ab co tempore bis ni ter de insidiis adversariorum, de causis conducti
|
|---|
| [27] |
a nobis militis. apud te egi; nuper etiam, quid principes Germaniae nobis ct cae-
|
|---|
| [28] |
teris. provinciis unitis per marehionem Drandeburgicum — renunciandum | jusserint,
|
|---|
| [29] |
exposui: ad hoc tu nihil omnino, vel adeo modice et verbis inflexis, ac si data
|
|---|
| [30] |
opera occultare seutentiam fuisset animus. At quid tandem fiet, si suspiriis tantum
|
|---|
| [31] |
vel nutu, vel conjeetu oculorum mieando vel vibrando agemus inter nos, interim
|
|---|
| [32] |
vero usum sermonis, locutionis et scriptionis subsidium, quibus non natura, sed
|
|---|
| [33] |
Deus ipse humanum genus conjunxit et quo solo adjumento communionem. mutuam
|
|---|
| [34] |
constare et evalescere. voluit, periculi vitandi causa omittemus? Pereundun omnino
|
|---|
| [35] |
|
|---|
| [36] |
Certe audendum est aliquid. Quod si ad omnem periculi umbram. coliorru-
|
|---|
| [37] |
eris, frustra bene coepisti, cum in medio cursu constantia te desinit. Quo loco res
|
|---|
| [38] |
nostras futuras existimas, si tautum nobis cordi fuisset, digito compescuisse la-
|
|---|
| [39] |
bellum; pridem una vobiscum praeda fuissemus Passaviensibus. Nunc quia metu
|
|---|
