| [1] |
z roku 1610, 5. května. 499
|
|---|
| [2] |
nihilominus commendari tjbi negocia sua, quorum gratia iter istud suscipit, mutuac
|
|---|
| [3] |
nostrae benevolentiae confisus expeteret, promisi subsecuturum brevi tabellarium,
|
|---|
| [4] |
qui commendationem, quam is tum non posset, ad te et Starrhenbergios nostros
|
|---|
| [5] |
a me deferret. Id praesto in praesenti, et quamvis apud te, cui tramite recto ince-
|
|---|
| [6] |
dere semper est solitum, nihil hórum opus sit, ut tamen et desiderio ipsius satisfiat
|
|---|
| [7] |
et mori, diligenter rogo, curae tuae ut eum totamque ipsius eausam conmissam
|
|---|
| [8] |
commendatamque labeas; meretur enim diligi et, quod longius a patria absit in
|
|---|
| [9] |
lisque oris propemodum peregrinus et hospes, eo impensius foveri. Plura non addo,
|
|---|
| [10] |
cum enim per te mihi innotuerit, tibi eo ipso notior est, ut ct res, quam opera tua
|
|---|
| [11] |
et auxilio expediri non difficulter posse existimet, haud dubie notissima.
|
|---|
| [12] |
Nostri ordines intrà octiduum conventum agent; causae illius plures, prae-
|
|---|
| [13] |
cipua tamen, ut periculis tum externis tum iis, quae nos in ipsa patria circumdant,
|
|---|
| [14] |
tempestive occurrant; atque ilii quidem non aliunde nunc quam copiis istis, quae
|
|---|
| [15] |
cirea Passovium, quo pecuniae iam instructae, quin moveant alio, extra dubium
|
|---|
| [16] |
videtur. Sunt, qui putant in Bohemos ductas iri, atque eius quidem sententiae: non
|
|---|
| [17] |
levia habent argumenta; alii referunt habere duces in mandatis, ut Austriam versus
|
|---|
| [18] |
cum exercitu pergant ad excipiendos. illos, qui se cum iis coniuncturos, ubi propius
|
|---|
| [19] |
accessissent, pollicentur; nominatim etiam deferunt quosdam et inter eos Hagerum
|
|---|
| [20] |
vestrum, quod tibi tamen soli dictum esto, ne fama boni viri hoe nomine haereat,
|
|---|
| [21] |
cum iniuriam illi fieri plane mihi persuadeam.
|
|---|
| [22] |
Nemo omnium est, qui profectionem Juliacensem vel per somnium credat
|
|---|
| [23] |
amplius. Nos militem nostrum per urbes et oppida sparsum habemus equitatumque
|
|---|
| [24] |
ad fines Austriae ct Dohemiae collocavimus; quocunque deinceps convertisse se illas
|
|---|
| [25] |
intelligamus, eo nos quoque nostros dirigemus, ita tamen, ut potissimam rationem
|
|---|
| [26] |
nostri habituri simus; quod in hunc finem adicio, ne adeo in auxiliis nostris acquies-
|
|---|
| [27] |
catis, ut interim propriae defensionis obliviscamini. Jam quod ea, quae inter nos
|
|---|
| [28] |
sunt atque adeo domesticos hostes attinet, nullos infensiores experimur, quam quos
|
|---|
| [29] |
dignitate et opibus auximus e numero istorum, quem promoventibus nobis iudicem
|
|---|
| [30] |
provinciae constituit rex (est officium id, ut non ignoras, ex praecipuis et quod in
|
|---|
| [31] |
solos antiquae stirpis barones conferri solet) vir alioquin primariae nobili-
|
|---|
| [32] |
tatis, sed moribus corruptis, ne dicam perditis, non ita pridem suo ipsemet iudicio
|
|---|
| [33] |
se prodidit. Is persuasus citra dubitationem ullam à Derka, clandestina cum illo
|
|---|
| [34] |
consilia habere coepit, inde frequentes nuncii, litterae quoque crebriores, nonunquam
|
|---|
| [35] |
etiam mutui congressus. Grave id primo bonis, quod hostem patriae tam familiarem
|
|---|
| [36] |
haberet, post aliis et aliis documentis in lucem prodeuntibus suspectum, interceptae
|
|---|
| [37] |
tandem litterae, quibus Moravia vix quidpiam vidit horrendum magis; illae rem
|
|---|
| [38] |
omnem aperuerunt. Monet Berkam, ne compareat in iudicio. En bonum iudicem,
|
|---|
| [39] |
qui litigantibus ipse ipsum tribunal suspectum reddit; monet, inquam, ratione adiuncta,
|
|---|
| [40] |
63*
|
|---|
