[1] |
488 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
---|
[2] |
auxilia nobis speranda sint, edoceri a te cupio; scripsissem ea de re ad ordines,
|
---|
[3] |
prout ad status Austriae Inferioris factum, sed quia ignarus, num extra ordinem
|
---|
[4] |
vobis convenire liceat, ignarus etiam, utrum comitia apud vos habeantur nunc nec ne,
|
---|
[5] |
distuli rem, dum a te, quid opus facto esset, didicissem. Responsum itaque quam
|
---|
[6] |
primum expecto, nisi iniuriam tabellarii tui ulcisci velis.
|
---|
[7] |
Ego cras Viennam Deo duce redibo, non equidem vocatus a rege, sed venia
|
---|
[8] |
ab ipso impetrata, ut illic marchionem nostrum Brandenburgicum, qui me per litteras
|
---|
[9] |
ad se invitavit, convenirem. Ab Anhaltino num quid acceperis, cognoscere aveo.
|
---|
[10] |
Rosenbergium nostrum ad eum et palatinum electorem profectionem meditari intelligo.
|
---|
[11] |
Consilia ista sunt Hockii, quae bonum senem aliquando evertent, ni cautius egerit.
|
---|
[12] |
Vale, illustrissime baro, et me ama. Rossicii Idibus Martii 1610. Tui semper stu-
|
---|
[13] |
diosissimus et observantissimus.
|
---|
[14] |
Opis v knih. Blud. 3881 fol. 158 €. 12.
|
---|
[15] |
1619.
|
---|
[16] |
Starhembergovi: Moravané najali vojsko; Rakušané projevují málo ostražitosti, ač v okolí
|
---|
[17] |
Řezna a Pasova sbírá se nepřátelské vojsko; Čechové spoléhají úplně v mír; Slezané jsou
|
---|
[18] |
opatrnější, majíce podezření proti vévodovi Těšínskému, který nedávno přešel ke straně pa-
|
---|
[19] |
pežské. (Ch.) — Na Rosicích 16. března 1610.
|
---|
[20] |
(Dno Riccardo baroni Starrhembergio.) Illustrissime domine. Ad regem intra
|
---|
[21] |
pauculas horas discessuro atque interim iis negociis, quae per absentiam meam
|
---|
[22] |
confici oportet, disponendis occupato etsi prolixius scribere non licet, attamen ut ne
|
---|
[23] |
hic meus subditus, quem tabellario illustrissimi Tschernemelii nostri adjunxi, absque
|
---|
[24] |
meis ad te literis in patriam tuam penetraret, paucis tantum significare volui, valere
|
---|
[25] |
me et meos Dei beneficio sat recte, idque ipsum de te et tuis sperare precarique
|
---|
[26] |
vobis ex animo. Quietem nostram turbat denuo ille, qui debuerat minime; cui ut
|
---|
[27] |
esset in promptu quod opponeremus, si vim vel insidias moliretur, non exiguam mi-
|
---|
[28] |
litum manum comparavimus. Aegre id illum habet, ac proinde ad fraudes se con-
|
---|
[29] |
vertit, dumque bellum totis viribus apparat, pacis tamen simulatione miscet et enervat
|
---|
[30] |
multos. At vos, ut audio, securi nihil vobis cavetis a copiis, quae circa Ratisbonam
|
---|
[31] |
et Passoviam, ut refertur ad nos, consederunt; ego vero, quo pacto hostibus adeo
|
---|
[32] |
vicinis metu periculi carere possitis inermes, non intelligo. Etsi enim, cum Viennae
|
---|
[33] |
nuper essem, intellexerim ex Tschernemelio, situi et domesticae militiae multum vos
|
---|
[34] |
confidere; ut tamen id satis sit ad vim sustinendam nedum repellendam, si cum ra-
|
---|
[35] |
tione adhibita fuerit, ego quidem dubito; dumque rem exactius pondero, haereo his
|
---|
[36] |
quodam modo, ne, quod res est, negem; dum ab altera parte concurrentes undique
|
---|
[37] |
nuncii et de conatu hostili nos praemonentes, ab altera circumspecta vestra et
|
---|
[38] |
accurata in tuenda salute diligentia, quae rebus adeo turbatis tam tranquillas cogi-
|
---|