| [1] |
462 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
triensis; nihil a vero absimile crediderim, si non persuaserim murmur esse totius
|
|---|
| [3] |
Hungariae. Et quid mirum, si desperabundi sine ulla rerum expectatione meliorum
|
|---|
| [4] |
eo usque se proripiant? Vos videretis, quibus jus eiusmodi est.
|
|---|
| [5] |
Jam quid dicam? in vos ipsos quid commisistis? Nam si revera citra fraudem
|
|---|
| [6] |
vel, uno verbo ut dicam, more maiorum ius vobis id esse, ut absque principe nullae
|
|---|
| [7] |
deliberationes publicae ratae esse possint, affirmastis: quis vos a crimine laesae Ma-
|
|---|
| [8] |
iestatis liberabit, quod eo non invito solum, sed prohibente Pragam, caput regni,
|
|---|
| [9] |
occupaveritis, comitia ex arce in praetorium Novae Civitatis transtuleritis, legatos
|
|---|
| [10] |
huc illuc ad. conciliandam ipsi invidiam apud principes expediveritis, repleveritis
|
|---|
| [11] |
totum regnum armato milite, nos vocaveritis ad societatem, cum Silesiis reluctante
|
|---|
| [12] |
ipso et caeteris provinciis regni inconsultis foedus peculiare pepigeritis, extorscritis
|
|---|
| [13] |
denique illi diploma, quo habuit ratum, quidquid vos voluistis, noluit ille. Neque
|
|---|
| [14] |
vos adjuvabunt blanditiae, quibus delinire posse animum vi et probris exulceratum
|
|---|
| [15] |
frustra putastis; nam caesarem clementissimum nuncupando, titulo supremi per orbem
|
|---|
| [16] |
magistratus insigniendo, vos humillinos et obsequentissimos subditos eius nominando,
|
|---|
| [17] |
preces denique et supplices rogatus simulando, interim vero ad omnia animi vestri
|
|---|
| [18] |
desideria illum terrore armorum compellendo et in personis ministrorum crimina
|
|---|
| [19] |
ipsiusmet propria exprobrando: quid aliud fecistis, quam ut ignominiam ipsius magis
|
|---|
| [20] |
et magis augeretis? Si vero, ut justior repulsa legatis data videretur, jus vobis, quod
|
|---|
| [21] |
non est, conmenti[ti] estis *), horreo ut dicam, quanta vos inde infamia manet: cvi-
|
|---|
| [22] |
ruit candor ille Bohemus, extincta est fides, lapsa prudentia, vendita dignitas regni,
|
|---|
| [23] |
generositas illa.antiqua, quae non fucatis et accersitis integumentis involvit, quod
|
|---|
| [24] |
vult, sed fronte aperta et ore masculo denunciat, quod non vult (liceat mihi hoc
|
|---|
| [25] |
dixisse sine felle, sine injuria), deperiit omnis. Vide, quo deventum. Miseret me
|
|---|
| [26] |
vestri, vestri, inquam, quibus post tantos conatus adeo illuserunt adversarii, ut nullum
|
|---|
| [27] |
pateat effugium; quin vel dedeeus hoc sustinere, vel adire ab altera parte vitae
|
|---|
| [28] |
illa et famae discrimina necessum est. Nec hie locum habet exceptio, quam in co-
|
|---|
| [29] |
mitiis, dum ex cathedra rescriptum hoc legeretur, in medium protulisse te audio:
|
|---|
| [30] |
ne fraudi nempe lioc esset foederi cum Silesiis pacto. Nam ut praeteream, quod
|
|---|
| [31] |
scholastici affirmant, universalem positionem nihil excludere; patet tamen, non
|
|---|
| [32] |
admissam fuisse limitationem illam, et quantumvis admissa fuisset, nullo tamen in-
|
|---|
| [33] |
Strumento publice roboratam, cum e contra responsum Hungaris datum omnium
|
|---|
| [34] |
|
|---|
| [35] |
Ac vero in his periculis et difficultatibus (ne alia recenseam, de quibus ipse
|
|---|
| [36] |
conquereris) eum versemini, videmini tamen triumphare quasi orbe debellato, cum
|
|---|
| [37] |
non satis fuisset Hungaros tot mensium expectatione delusos cum contumelia prope-
|
|---|
| [38] |
modum dimisisse; nos etiam in theatrum producti. Principio, si est fides penes
|
|---|
| [39] |
autorem. utrum nostri legati simplici evocatione ad audiendum responsum essent
|
|---|
