EN | ES |

Facsimile Lines

1127


< Page >

[1]
456 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotínu

[2]
1616.
[3]
Jiřímu Erasmovi Tschernemblovi: obává se, že ztratil se list č. 1605; šíří se o věcech ve-
[4]
řejných; bylo by dobře, kdyby sešli se k poradě, přiberouce k pána z Hodic ; žádá, aby
[5]
ho omluvil u stavů rakouských, že jim neposlal opis odpovědi královy. (Ch.) V Brně
[6]
30. října 1609.

[7]
(Domino Georgio Erasmo baroni a Tschernemuel) Haereo in aliquo metu,
[8]
illustrissime baro, ne non tibi sint redditae priores meae, quas circa initium mensis,
[9]
Vl. nempe Non. ad te dedi, quae etsi vix quidpiam continerent, quod mihi magnopere
[10]
occultandum iudicarem, nolim tamen illas periisse. Alteras posteriores, quas Olomucio
[11]
misi, quia legisse se retulit Hodiczius noster et quia id aliquo modo ex tuis, quas
[12]
per eum misisti, eonicio, gaudeo ad manus tuas pervenisse.

[13]
Quae scripsi, non metus novarum calamitatum mihi expressit, quas subire,
[14]
si ita a Deo constitutum, non abnuo, nec cupiditas fruendae pacis et eorum com-
[15]
modorum, quae ex ea nascuntur: quae licet aetas mea iam declinans non defugit,
[16]
non ita tamen illis adhaerescit, ut aliam fortunam ferre non possit; nihil dico de
[17]
regis favore amplificando vel tuenda dignitate, vel facultatibus non minuendis: levia
[18]
enim haec omnia sunt et nullius momenti apud me prae desiderio, quod me pridem
[19]
tenet, ut videam res vestras non minus rite quam optemus constitutas. Sed alia sunt,
[20]
quae in hanc sententiam me deducunt: incerti coeptorum exitus, dubii eventus etiam
[21]
optimorum consiliorum, levitas et inconstantia vulgi? aemulationes, invidiae, odia
[22]
inter primates, dissimilitudo rationum, voluntatum, sententiarum, non inter provin-
[23]
ciales tantum, sed inter ipsas provincias, rerum publicarum pro privatis connnodis
[24]
neglectus, provinciarum longis bellis et sumptibus exhaustarum egestas et impotentia,
[25]
penuria omnium eorum, quae ad res novas tentandas nedum fundandas et firmandas
[26]
necessaria; quae quoties in statera mea exactius appendo, toties ad eas rationes
[27]
propendeo, quae me ferre potius aliquid iubent, quam prae impatientia extremo dis-
[28]
crimini eum divina tum humana omnia obicere.

[29]
Verum docebit Deus haud dubie, quid facto opus sit, quem non invitus se-
[30]
quor praeeuntem. Miseret me omnino regis, quem malis consiliis innocentem, vel si
[31]
culpa non plane vacet, immerentem perire video, et sane quod cum salute ipsius
[32]
nostra coniuncta sit, non sum vacuus ab illis cogitationibus, quae rationem et viam
[33]
eximendae illius servituti tum infami et cum periculo tum nostro tum illius inte-
[34]
ritus coniunctae exquirunt.

[35]
Nuper cum essem apud marchionem, varia his de rebus contulimus. Suadet
[36]
ille foedus cum principibus Germaniae et suadet ex sententia Anhaltini, Anspa-
[37]
chensis et aliorum, qui Bohemos, Austrios una cum ceteris confoederationi inter
[38]
ipsos initae inferendos omnino existimant. Nec ego abnuerem, si persuaderi hoc
[39]
nostris posset. De Dohemis enim omni spe dudum excidi, sed innumerae sese offerunt


Text viewFacsimile