EN | ES |

Facsimile Lines

1127


< Page >

[1]
z roku 1609, 30. října. 455

[2]
rium suorum, ut comitia ex voto regiae maiestatis succedant, sed fertur hic vulgo
[3]
paucos e primatibus adfuturos Valentino Humonaio ex morbo gravissimo vel fatis
[4]
iam functo vel ab ultima die videnda non longe distante. Sic et Magocium et alios
[5]
quosdam) propinquiores morti quam vitae domo non abscessuros. Sunt etiam, qui
[6]
male ominantur Sigismundo Forgachio, quamvis alia ex causa, ob illam nempe pro-
[7]
fectionem, quam, si vera sunt, quae ad me referuntur, armatus Cassoviam suscipit.
[8]
Haec eum in finem moveo, ut certi aliquid ab IDV* accipiam. Ut enim procerum
[9]
illorum in flore aetatis adhuc constitutorum immaturus obitus, quamvis neuter mihi
[10]
aliter cognitus quam de nomine, non mediocriter me perturbaret, sic occasionem
[11]
dari periculoso consilio novis tumultibus sane iniquo ferrem animo. Velim omnino
[12]
optimo regi bene esse, sic enim optimae securitati horum regnorum et provinciarum
[13]
consuli posset; sed nescio, quid in fatis sit, ut omnia in peius ruant.

[14]
Dissidia illa cum Austriacis, quae studiose aliunde foventur. exterorum prin-
[15]
cipun animos a rebus nostris valde alienos reddunt: et haec fortassis inter praeci-
[16]
puas causas, quod Bohemi, contenti foedere cum Silesiis inito, de nobis in societatem
[17]
pertrahendis minus fuerint solliciti; cum enim persuasum habeant, multum adhuc
[18]
apud nos loci malis consiliis, nunquam se quietem certam et stabilem, cuius maximo
[19]
desiderio tenentur, polliceri sibi posse existimant. Et sane non valde aberrant
[20]
à scopo, nam ut mili nuuc res videntur constitutae in aula. non longe à novis tu-
[21]
multibus absumus. Interim ut nos omnes sic Hungaria praecipue periclitatur, Turca
[22]
vicinus gravis et in omnes occasiones intentus, miles praesidiarius ad desperationem
[23]
prope adactus, regnum factionibus distractum et scissum parum bonae spei relin-
[24]
quunt; nec pro nihilo ducendum est, quod legati nostri propemodum contumeliose
[25]
habeantur Pragae, in conspectum imperatoris nunquam admissi, a consiliariis et or-
[26]
dinibus vix auditi, in periculo sunt, ut nullis impetratis auxiliis cum ignominia ad
[27]
suos relegentur. Hic fructus est prudentiae istius, cuius praecipuum axioma, ut ex
[28]
utilitate aestimetur commissorum [?] fides. IDV^, quae ad consilia adhibetur et nunc
[29]
praecipuum in patria tenet autoritatis locum, provideat ex parte sua, ne res publica
[30]
aliquid tetrimenti capiat. Id ego Deo auxiliante et amicis hic quoque sum praestiturus.

[31]
Ceterum quicta hic publica sunt omnia, sed privatim oppugnor à quibusdam
[32]
malevolis nunc per cuniculos nunc aperte, ast tutabitur me Deus praeses innocentiae
[33]
meae. Medicus, quem iam servitiis IDV** addixeram, in morbum incidit, non gravem
[34]
solum, sed ut ipsemet praesagire videtur letalem; a quo sumpta excusatione petit, ut
[35]
id muneris, quod sane et honorificum illi fuisset et utile, in alium conferatur. Si
[36]
porro DVI* in sententia alendi medici domestici persistet, de alio ero sollicitus. Ubi
[37]
fine epistolae imposito IDV*?" quam optime valere iubeo. Brunae III. Kal. Nov. 1609.

[38]
Konc. v knih. Blud. VI- 3881 fol. 150 v. & 50.


Text viewFacsimile