| [1] |
418 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
imperitiae linguae germanicae tribüendum est, quae vix hoc praestat, ut sententiam
|
|---|
| [3] |
nostram commode explicemus, nedum ut delectus in verbis et phrasibus tanto negotio
|
|---|
| [4] |
accomodatus a nobis haberi possit. Est praeterea hoc considerandum, diversitatem
|
|---|
| [5] |
religionis, quae inter nostros est, parare interdum diversitatem opinionum, quam
|
|---|
| [6] |
dum conciliare satagimus, iis interdum vocibus uti cogimur, quae vel utrisque satis-
|
|---|
| [7] |
faciant vel neutros offendant; et quia inter alia hoc maxime cavemus, ne in unam
|
|---|
| [8] |
partem magis inclinare videamur quam in alteram, liberiores interdum voces omittimus :
|
|---|
| [9] |
quae quia bono finc et studio proferuntur, non sunt in malam partem accipiendac.
|
|---|
| [10] |
Occasio tamen scribendi ista praebita est ab Austriae Superioris ordinibus,
|
|---|
| [11] |
qui ad nos dederunt epistolam prolixam et quodam modo exultantem, concepta
|
|---|
| [12] |
fiducia ex vanis et. ut nobis constat, falsissimis rumoribus, qui ad eos ex Bohemia
|
|---|
| [13] |
delati sunt. Ea inter cetera continet quaestionem, utrum illa, quae ultimo scripto
|
|---|
| [14] |
archiduci Maximiliano oblato essent comprehensa, possent obtineri necne; ad quam
|
|---|
| [15] |
respondere nec nostrae esse potestatis, nec, si esset, actionem tamen [?] praesentem
|
|---|
| [16] |
non [sic] id esse laturam, ipsa dictat ratio. Superaddita postea fuit comminatio, quae
|
|---|
| [17] |
nobis omnem fere spem mittendorum huc legatorum et concedendae plenipotentiae
|
|---|
| [18] |
ademerat, qua non immerito perturbati contestationem opposuimus de abitu nostro;
|
|---|
| [19] |
quo tamen nihil nobis molestius evenire posset, quam si re infecta et dissidiis his
|
|---|
| [20] |
non compositis succederet.
|
|---|
| [21] |
Quod autem ad vos responsum nostrum missum est, id factum ex ordinum
|
|---|
| [22] |
voluntate, qui optionem nobis dederunt vel ad ipsos vel ad vos rescribendi; qua-
|
|---|
| [23] |
propter cum iter ad vos esset brevius, et praeterea relatum ad nos esset, adfuturos
|
|---|
| [24] |
brevi praecipuos ex provinciae illius proceribus, vos potius quam illos deleginius.
|
|---|
| [25] |
Haec in eum tantum finem, ut tibi de animo nostro in vos constaret, qui
|
|---|
| [26] |
semper optimus futurus est, qualibuscunque demum verbis exprimatur. Ego toto
|
|---|
| [27] |
hoc die decubui, obligato capite et tumidis senis ex catarrho ad dentes labente et
|
|---|
| [28] |
dolorem, qui tamen remisit aliquatenus, acerbum excitante. Expectatio adventus tui
|
|---|
| [29] |
et vires mihi addit et animum. Vale, illustrissime domine, ct meo nomine plurimam
|
|---|
| [30] |
et officiosam salutem dicito vestris proceribus, et inter eos illustrissimo Riccardo
|
|---|
| [31] |
Starrhenbergio, cui valde gratulor, quod tandem certa et tuta sedes ipsi in Dohemia
|
|---|
| [32] |
obveniat beneficio caesaris in nostrae religionis homines adeo indulgentis. Viennae,
|
|---|
| [33] |
|
|---|
| [34] |
PS. Ad litteras ordinum Inferioris Austriae cras respondebitur; conqueruntur
|
|---|
| [35] |
consiliarii nomine regis, quod Kinsbergius non tantum militem cogat, sed contra
|
|---|
| [36] |
regni Hungariae statuta invito rege et ordinibus peditem inde eliciat in perniciem
|
|---|
| [37] |
totius huius provinciae. Graviter praeterea ferunt, quod pontificiorum diciones copiis
|
|---|
| [38] |
vestris onerastis, et quod pulverem tormentarium ex Moravia, nobis insciis, adferri
|
|---|
