| [1] |
z roku 1609, 30. lelna—11. února. 415
|
|---|
| [2] |
tulit venientibus, una est, ut instructi potestate plena et absoluta detiniendi et terminandi
|
|---|
| [3] |
huc veniant, gravis videtur ordinibus et onerosa, tum quia legatis metuunt, tum quia
|
|---|
| [4] |
rem tantam paucorum arbitratui credere non satis tutum videtur. Legati ipsi in-
|
|---|
| [5] |
vidiam deprecantur, vim et Viennam formidant minis recentibus, exemplis antiquis
|
|---|
| [6] |
cautiores. Ego tunetsi periculo rem non carere sat ipse perspiciam, fiducia tomen
|
|---|
| [7] |
divini auxilii et fidei datae religione animosior suadéo omnino, ut voluntati regis
|
|---|
| [8] |
obsequantur, ne per ipsos stetisse videatur, quominus res ad compositionem deducta
|
|---|
| [9] |
sit. Ita nunc in expectatione sumus responsi, quod Hodiczius est allaturus; si ex
|
|---|
| [10] |
mente nostra fuerit, non plane despero de negotii exitu, quem optamus; sin minus,
|
|---|
| [11] |
nihil bello certius, quo utraque pars pridem inclinat. Etsi autem neutri pacem de-
|
|---|
| [12] |
trectare videntur, arma tamen utrique instruunt; et hic quidem miles de novo con-
|
|---|
| [13] |
scribitur, tribus peditum millibus quingentis equitibus ad copias regias adiectis, sed
|
|---|
| [14] |
nervo destituuntur, pecunia, quam licet corradunt undique, tantis tamen sumptibus
|
|---|
| [15] |
minime sufficit. Interim. dum inutiles expensae fiunt, necessaria negliguntur, multis
|
|---|
| [16] |
ex eo incommodis et periculis obicimur cet hostibus nostris aditus datur ad nos
|
|---|
| [17] |
facilius opprimendos. Vigilant haud dubie Turcae, nec dormit Pragensis aula, taceo
|
|---|
| [18] |
alios, qui à longe perniciem nobis moliuntur. Rem dignam faceret IDV* et. dignitate,
|
|---|
| [19] |
in qua collocata est, et existimatione prudentiae ct autoritatis, qua per orbem
|
|---|
| [20] |
inclaruit, si serio moneret regem, ne verba sibi dari pateretur. Verendum est, ne,
|
|---|
| [21] |
dum alii de religione decertant, ipse regione exuatur; et huc collimare aemulorum
|
|---|
| [22] |
ipsius consilia manifestum est, quibus unus est scopus, excidium ipsius cum nostro,
|
|---|
| [23] |
«qui ipsi ministri ct adiutores fuimus in tanta amplitudine asserenda. l'aciat quaeso
|
|---|
| [24] |
IDV*, dum enim incolumitatem regis promovet, suam tuetur, quae consistere vix
|
|---|
| [25] |
poterit, si alios rerum potiri contingat. Experto loquor nec ignaro miseriarum exilii:
|
|---|
| [26] |
grave fuit solum vertere privato propemodum, longe gravius accideret tam eminentis
|
|---|
| [27] |
fastigii apice deiecto. Dum hie sum, veni in cognitionem quarundam rerum, quae
|
|---|
| [28] |
scire IDV** maxime referret, sed cartae credere non audeo, cui autem aperiam, ne-
|
|---|
| [29] |
minem habeo; moneo tamen, ut earum partium Hungariae, quae aliis remotioribus
|
|---|
| [30] |
provinciis contiguae sunt, deligentem curam gerat. Valeat IDV?. Vicnnae VIII. Idus
|
|---|
| [31] |
l’ebruarii 1609. IDV?* ad omnia officia praestanda paratissimus.
|
|---|
| [32] |
Konc. v knih. Dludov. VI—3881 f. 142 č. 8.
|
|---|
| [33] |
1552.
|
|---|
| [34] |
Hynkovi z Vrbna: aby dobře rozvážil úmysl svůj pojmouti dceru Žerotínovu za choť: tato od
|
|---|
| [35] |
mládí zvyklá jest podřizovati se ve všem vůli otcově; trvá-li tedy p. z Vrbna na svém roz-
|
|---|
| [36] |
hodnutí, zaslibuje mu Žerotín svou dceru za podmínek s jeho příbuznými umluvených — Ve
|
|---|
| [37] |
|
|---|
| [38] |
(D”° Hinconi a Virben.)) Illustris Daro, consanguinee et fili sincero amore
|
|---|
| [39] |
mihi conjunctissime. Nonis mensis hujus reddita est mihi epistola a te eo ipso mo-
|
|---|
