| [1] |
408 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
evangelikům příznivé vypravil do Vídně k jednání, a že sám Žerotín jest pohotově, jakmile
|
|---|
| [3] |
bude zavolán, tam také jeti. — Na Přerově 30. prosince 1608.
|
|---|
| [4] |
(Domino Georgio Turzo.) Illustrissime, spectabilis et magnifice domine, vicine
|
|---|
| [5] |
et amice loco fratris mihi plurimum observande et sincero amore coniunctissime.
|
|---|
| [6] |
Fortunatum huius anni excessum et ingressum alterius felicissimum IDV** ex animo
|
|---|
| [7] |
opto et offieia studiaque mea simul defero. Iter ingrediebar, cum litterae IDV**
|
|---|
| [8] |
XV. huius exaratae sane aeceptae et mihi gratissimae ad mauus meas redderentur.
|
|---|
| [9] |
quo factum, ut tabellarius absque responso dimittendus fuerit. Huc postquam veni,
|
|---|
| [10] |
feriae Natálitiae me occuparunt, quibus cultui divino et conscientiae curae merito
|
|---|
| [11] |
vacandum fuit. Inde mora haec praeter voluntatem quidem meam prolata, sed necessi-
|
|---|
| [12] |
tate extorta, vereor, ut IDV** molesta fucrit nec iniuria [sic], sed nunc intellectis causis,
|
|---|
| [13] |
quin si minus excusatione, venia saltem dignam [sie] nunc iudicet, minime ambigo.
|
|---|
| [14] |
Pertinaeiam morbi, qui IDV?? tàm diu exercuit, non miror, cum domesticis exemplis
|
|---|
| [15] |
mihi constet, quam aegre genus hoe mali reprimatur, ubi semel invaluit; patientiam
|
|---|
| [16] |
tamen eum pietate coniunctam, quam epistola ipsius exprimit, ut suspicio, ita merito
|
|---|
| [17] |
laudandam et magni faciendam autumo, nec dubito dolores alioquin acerbissimos re-
|
|---|
| [18] |
medio hoe, quo nullum praestantius asserebat ipse Carolus caesar, plurimum miti-
|
|---|
| [19] |
gatas et emollitas fuisse. Utinam proximis litteris plane illam ex ca convalnisse
|
|---|
| [20] |
edocear, nee unquam postea intelligam recidisse.
|
|---|
| [21] |
Exitum comitiorum Posoniensium pacatiorem optassem: non probo illa in
|
|---|
| [22] |
gente vestra dissidia et in deliberationibus tantam sententiarum varietatem ; ad unum
|
|---|
| [23] |
scopum omnes collimare oportuerat in tanto praesertim periculo constitutos, ad con-
|
|---|
| [24] |
servationem videlicet communis patriae. Iam cum dissidiis laborare video et ex pri-
|
|---|
| [25] |
vatis offensionibus ad manifestam in publicis discordiam progredi, quis illos diu
|
|---|
| [26] |
quiete ista, quam tot armis. etlicet pauco sanguine, multo tamen periculo et labore
|
|---|
| [27] |
quaesiverunt, fruituros auguret? Nulli regno adeo necessaria fuit concordia ac vestro:
|
|---|
| [28] |
aeterno. Christiani nominis hosti immixti, cireumfusi ab amicis quidem, sed partim
|
|---|
| [29] |
non satis tutis, partim reconciliatis, certe eum quibus nulla vobis linguae, rara san-
|
|---|
| [30] |
suinis, exigua morum communio, quo in discrimine versemini, nisi vos unanimis con-
|
|---|
| [31] |
sensus adversus eos, qui exitio vestro inhiant, tueatur, in aperto est, et IDV*,
|
|---|
| [32] |
quam Deus tot ingenii et iudicii dotibus exornavit, ipsa haud dubie prospicit.
|
|---|
| [33] |
Non temere ego neque ut me relus vestris curiosius ingererem, reconcilia-
|
|---|
| [34] |
tionem illam, cuius meminit absque dubio IDV*, Posonii ursi. Non enim me latet,
|
|---|
| [35] |
quid regnum Bohemiae servituti illi, in qua haerent miseri indigenae, mancipavit,
|
|---|
| [36] |
quid nos libertate nostra exuerit, quid perdiderit alios; et sane in recenti memoria
|
|---|
| [37] |
est, quid possit consensio voluntatum et animorum, ubi de conservatione rerum pu-
|
|---|
| [38] |
blicarum agitur. Proinde rogo IDV^" quantum maxime possum, ut ad mentem re-
|
|---|
