| [1] |
406 A. XXX1II. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
quando quidem utrumque accusationi tuae eximas, taceam: ajo, eos, qui Znojmae ex
|
|---|
| [3] |
ordinibus convenerant, cordate et mascule, verum adhibita ea, quae subditos decet,
|
|---|
| [4] |
modestia et consideratione, omnia pericula, quae principi ex hae animorum et pro-
|
|---|
| [5] |
vinciarum distractione impenderent, legatis missis proposuisse; nec minus animose,
|
|---|
| [6] |
quamvis paulo extra verecundiae fines eos, qui provinciae administrandae praesunt,
|
|---|
| [7] |
ill D"*, destinata alia ad regem, qui tum Posonii aberat, legatione, detulisse in
|
|---|
| [8] |
componendis controversiis his operam suam; et ne nunc quidem curam rerum ve-
|
|---|
| [9] |
strarum abjecisse, postquam, delegatis primariis ex suo ordine viris Viennam, non
|
|---|
| [10] |
desistunt urgere regem, ut vobis satisfaciat, nec ut satisfaciat tantum, sed ad eum,
|
|---|
| [11] |
qui ultimo à nobis propositus fuit, modum, aliam etiam tentaturi, si haec non suc-
|
|---|
| [12] |
cesserit, viam. Hic ego quidem nihil abjecti, nihil remissi video, nec, unde tibi haec
|
|---|
| [13] |
de nobis opinio, ulla assequor conjectura; nisi tu forsan cum iis censeas, qui nihil
|
|---|
| [14] |
animosum, nisi quod iram spiret, minas crepet, ferrum vibret, existimant. At ego
|
|---|
| [15] |
longe aliter sentio, nec alio fine vobis toties moderata consilia, tranquillam mentem,
|
|---|
| [16] |
sedatos spiritus optavi, ineuleavi, quam ut ostenderem, me a nulla re ita abhorrere,
|
|---|
| [17] |
quam à renovando bello, eujus funestum exitum, tristes ruinas, horribiles reliquias
|
|---|
| [18] |
ut a longe perspicio, ita fugio, quantum possum. Noli mirare itaque, quod nunquam,
|
|---|
| [19] |
ut conquereris, armata vobis spoponderimus auxilia in solatium tot injuriarum et
|
|---|
| [20] |
periculorum, quibus undique ab adversariis eingimini — Hoc enim eorum fuisset fa-
|
|---|
| [21] |
cere, qui omnia perturbata voluissent; mihi autem aliud consilium est, persua-
|
|---|
| [22] |
sionibus nempe, argumentis, precibus a rege hoc impetrare, quod alii forsitan armis
|
|---|
| [23] |
extortum mallent invito. Nec me hic quidquam a pietate alienum profiteri arbitror;
|
|---|
| [24] |
nemo enim mihi persuasit hactenus arma religionis causa adversum principem sumi
|
|---|
| [25] |
legitime posse, nisi ubi res in legem vel morem inveteratam transiit; et infausti
|
|---|
| [26] |
eventus, quos ejusmodi bella maxima ex parte sunt sortita, utcunque declarant, non
|
|---|
| [27] |
|
|---|
| [28] |
Nec haec fovet exemplum nostrum, quod ad convincendum me adducis: nam
|
|---|
| [29] |
nos armis nostris, adversus imperatorem sumptis, nunquam religionem praetexuimus,
|
|---|
| [30] |
sed leges violatas, libertatem ademptam, privilegia conculcata, pericula intentata
|
|---|
| [31] |
capitibus nostris, quae armis vindicare non tantum nobis per leges licet, sed sub
|
|---|
| [32] |
poena famae et existimationis amittendae legibus jubemur. Attamen nec ejusmodi
|
|---|
| [33] |
subsidia quisquam nostrum vobis denegavit hactenus, nam cum primum conscribi
|
|---|
| [34] |
& vobis coepit exercitus, à nobis quoque cogendi militis initium est datum; postquam
|
|---|
| [35] |
copiae vestrae per agros et oppida distributae, nos etiam equitatum nostrum mi-
|
|---|
| [36] |
simus in hyberna. At Golzius, ais, regi scripsit, equitem nostrum ad regis officia
|
|---|
| [37] |
conductum. Primo quidem falsum id est, incertum saltem; deinde et si ita se res
|
|---|
| [38] |
habeat, quid ad vos Golezius, cum illi nec vices regiae apud nos creditae, nec ad-
|
|---|
| [39] |
ministrandae provinciae ratio commissa. Sed quod caput est rei: quis vestrum hac-
|
|---|
