| [1] |
z roku 1608, 16.—24. prosince. 405
|
|---|
| [2] |
sunt, ac si indignationem aliquam, quam non sine injuria amicitiae nostrae depre-
|
|---|
| [3] |
caris, prae se ferrent. Nihil enim aliud ille, ut quidem conjicio, voluit, quam non
|
|---|
| [4] |
omnia mihi nec semper probari, quae de rebus vestris audireunj nec ubique assen-
|
|---|
| [5] |
tiri, sicubi te erederem. vel affectibus perblandiri, cum liceat dissentire interdum,
|
|---|
| [6] |
vel aliorum opinione in errorem rapi; in rebus mediis nec tollit amicitias. diversitus
|
|---|
| [7] |
opinionum, quae minime talem iu ómnibus consensum requirunt, in quo nihil sit
|
|---|
| [8] |
dissimilitudinis, nisi quis fortassis adulationenr pro amicitia, simulationem pro veri-
|
|---|
| [9] |
tate invenerit *): quod sincerae et minime fucatae benevolentiae quantopere repugnet,
|
|---|
| [10] |
tibi ipsi judicandum permitto. Hacc ideo ad ipsum epistolae limen praefigere volui,
|
|---|
| [11] |
ut ad primum intuitum discuteretur caligo illa; quam nebulae variarum suspicionum
|
|---|
| [12] |
oculis tuis offuderunt; ne videres hominem, tui amantissimum et te quodammodo
|
|---|
| [13] |
in ipsis praecordiis ferentem, umquam in animum inducere potuisse, ut curas tibi
|
|---|
| [14] |
augeret, ut aerumnis pressum indignatione sua opprimeret, ut succeuseret illi, cujus
|
|---|
| [15] |
misereri oportuerat. et. quae alia querimoniae tuae objicere. videntur. Nam etsi non
|
|---|
| [16] |
diffiteor, displicuisse mihi voces illas, quae integra$ provincias aliquo modo. perstrin-
|
|---|
| [17] |
gebant, duriorem etiam visam fuisse, quae hane ultimam | praecessit, epistolam: quid
|
|---|
| [18] |
tamen hoc causae, ut protinus ab amando te desisterem, vel de priore virtutis et
|
|---|
| [19] |
dignitatis tuae aestimatione imminuerem aliquid? Non certe ita desipio: ad hunc
|
|---|
| [20] |
enin modum omnes amicitiae mihi essent. deserendae, nec cuiquam amplectenda mea.
|
|---|
| [21] |
quando nec ipse id praesto, ut me probem omnibus. nec alii id efficiunt. ut nihil
|
|---|
| [22] |
in ipsis desideretur. Quae cum ita se habeant, satis te firmatum arbitror, ne impo-
|
|---|
| [23] |
sterum quaevis aura opinionem. semel de meo in te sumo amore conceptan, com-
|
|---|
| [24] |
mutet, neve ita commovearis, continuo si nos contingat forte discrepare sententiis,
|
|---|
| [25] |
ut existimes etiam voluntate dissidere. Cuique enim suae sunt rationes, cuivis sui
|
|---|
| [26] |
fines, et quandoque in re eadem diversus modus. suum cuique permittendum est
|
|---|
| [27] |
judicium, si quidem sua quisque ducitur et regitur conscientia. — Apparet id in ne-
|
|---|
| [28] |
gocio, quod nunc tanta sollicitudine tractamus.
|
|---|
| [29] |
Mea fuit sententia, ut contenti gencrali promisso principis, quo omnium
|
|---|
| [30] |
privilegiorum, immunitatum, consuetudinum vestrorum conservationeni in se recipiebat,
|
|---|
| [31] |
non detrectaretis, fide pro more interposita, dedere vos in illius obsequium. Tu contra
|
|---|
| [32] |
sensisti. Mea sententia non fuit, ut arma sumerentur prius, quam necessitas eó vos
|
|---|
| [33] |
adegisset; tibi vero ita visum est. Mihi placuisset, ut pacis et quietis publicae tu-
|
|---|
| [34] |
endae causa remitteretur aliquid de vestris postulatis, tu diversum judicas. Rationes
|
|---|
| [35] |
tuas adduxisti, ego meas habui: quis propterea sanae mentis nos iuimicos factos
|
|---|
| [36] |
arbitretur, quod non convenimus per omnia? Et ne diutius vager extra oleas: quis
|
|---|
| [37] |
me proclamabit tibi adversarium, si ita, ut sentio, respondeo ad objectiones episto-
|
|---|
| [38] |
larum tuarum? Non cnim omnia admitto, quae adfers; nec propterea, quia nos timi-
|
|---|
| [39] |
ditatis arguis, statim in sententiam tuani descendam. Ut enim de me et Hodicio,
|
|---|
