| [1] |
402 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
gerendae, propagandi cultus divini, iustitiae restituendae, revocandae libertatis ne-
|
|---|
| [3] |
glexerint. Non ego autor confusionum, quae apud eos sunt; sed turbarum, quas hic
|
|---|
| [4] |
dant scelerati homines, nemini alii quam illis culpa imputari potest, quod in causa
|
|---|
| [5] |
aequissima vel per ignaviam vel per imprudentiam a nobis se seiunxerint, cum
|
|---|
| [6] |
tamen, si conjunctis viribus libuisset agere, omnia ad meliorem statum revocari po-
|
|---|
| [7] |
|
|---|
| [8] |
Sed quid ego defensionem meditor, cum clara sit innocentia mea vel illis
|
|---|
| [9] |
ipsis testibus, qui toties nobis adhuc in Bohemia versantibus professi, divinitus me
|
|---|
| [10] |
Principi nostro adiunctum fuisse, ut et cupiditatibus ipsius moderarer et retinerem
|
|---|
| [11] |
simul impetum exterorum, quos adduxerat, ne iu effrenatam peccandi licentiam pe-
|
|---|
| [12] |
nitus se effunderent. Haec scilicet est gratitudo illa. Sed meum est ferre talia aequo
|
|---|
| [13] |
snimo, ne dicam contemnere, quandoquidem nihil magis mihi adversum, quam decli-
|
|---|
| [14] |
nàre a modestiae statu. Ad Austriacos quod attinet, toto hoc tempore in eo fui,
|
|---|
| [15] |
ut res ipsorum commode transigeretur. Testes sunt literae meae, quas ad Regem
|
|---|
| [16] |
eo de negotio dedi saepius; testis lex ipse eorum, quae a me audivit; testes con-
|
|---|
| [17] |
siliarii, testes amici, sed certissimus testis propria conscientia. Necdum desisto,
|
|---|
| [18] |
quantum in me est, res ipsorum promovere; et spero eo in statu me illas Posonii
|
|---|
| [19] |
collocasse, ut non longe absint ab exspectata compositione. T'ateor quidem semper
|
|---|
| [20] |
ine utramque partem dehortatum esse, cum perspicerem, nos liunc qualemcunque rerum
|
|---|
| [21] |
statum non aliter quam pacis artibus, pacatis consiliis, concordia et quiete posse
|
|---|
| [22] |
retinere. Scio etenim, quantarum calamitatum molem bella attrahant et quam fir-
|
|---|
| [23] |
inandis rebus nostris nihil magis necessarium sit commoda pace.
|
|---|
| [24] |
De Lucido quod mones, recte facis; sed nihil ab ipso periculi. Abutitur
|
|---|
| [25] |
quidem ille, ut ais, virtute mea ad dignitatem propriam ampliandam; a[t] ego ambi-
|
|---|
| [26] |
tionem ipsius converto ad patriae salutem; ceterum ita mihi ab ipso caveo, ut
|
|---|
| [27] |
tamen omnem a me amovcam diffidentiae suspicionem ; hac enim dexteritate reti-
|
|---|
| [28] |
nendus, ne nos secum in praecipitium trahat.
|
|---|
| [29] |
Quae de Rhedario nuper scripsisti, ita falsa sunt, ut nec refutatione indi-
|
|---|
| [30] |
geant: quaere ex Budovicio et intelliges, quo illos, qui diploma regis Georgii obje-
|
|---|
| [31] |
ctare nobis ausi fuerunt, Dubcii in frequenti procerum consessu compulerim. Saxo-
|
|---|
| [32] |
sylvani minas non magis metuimus, quam de largiendis illi bonis, quae ab Imp.
|
|---|
| [33] |
contra iura provinciae impetravit, cogitamus. Reliqua, si quae sunt, ad congressum,
|
|---|
| [34] |
si quando eum concedat Deus, reseryo. Vale, nobilissime Timine, et existimationem
|
|---|
| [35] |
meam apud probos et pios a nebulonum calumniis, si quando occasio detur, vindica.
|
|---|
| [36] |
Druuae, VI Idus Decembri s[an. 1608].
|
|---|
| [37] |
Konc. v knih. Blud. VI—3881 fol, 138 č. 66. — *) Püvodné napsáno: Hockius.
|
|---|
