EN | ES |

Facsimile Lines

1127


< Page >

[1]
z roku 1608, 12.—18. listopadu. 395

[2]
optatum divina indulgentia concedi. Sic tandem secundos nactus ventos feliciter ad
[3]
portum deveheris, ad quem ego reluctante tempestate appellere nondum possum.
[4]
Vale, mi Timine, et sponsae amantissimae quoties recordaberis, toties mei etiam
[5]
meminisse velis. Ross. XVII. Kl. Xbris.

[6]
Конс. v knih. Bludov. 3881 fol. 137 6. 60.

[7]
1528. Krystofu Staudiovi ve Zhorelci: pí&e, Ze nemüze v dopise odpovídati k tomu,
[8]
o Cem Staudius psal, protože lépe bude o tom pojednati ústně, možno-li v Brně v nejbližších
[9]
dnech. Na Rosicích 14. 18. listopadu 1608. (Opis lat. knih. Blud. VI 3881 f. 137 č. 61.)

[10]
1529.

[11]
Rich. Starhembergovi: vysvětluje, že stavové moravští nemohli vyslati do Rakous své posly,
[12]
byvše jen od jedné strany pozváni. Žerotín sám nebyl by mohl v Rozích činiti nic jiného než
[13]
napomínati Rakušany k umírnčnosti, Anbalta očekávají do Třeboně. Na Rosicích
[14]
18. listopadu 1608.

[15]
(D* Riccardo baroni Starrembergio.) Accipis cum his literas ad collegas
[16]
tuos. Paucissimi hie convenimus, reliquis domi familiaribus occupationibus detentis.
[17]
Facile per te ipsum aestimare potes, nec ex dignitate esse, nec ex officio, nec ex
[18]
re, ut legatos mittamus, ab una tantum parte invitati, alteri vero vel suspecti vel
[19]
minus saltem accepti. Praeterea non video, cui usui vobis esse possint, rebus jam
[20]
maxima ex parte confectis, si vera sunt, quae Vienna Posonium attulisse scribitur
[21]
Georgius Thurso: omnia enim composita jam ait, et duobus tantum exceptis capi-
[22]
tibus, de caeteris omnibus convenisse inter vos et archiducem, ut referunt literae,
[23]
quas hodie ex Hungaria accepi; cui quodammodo asstipulatur, quod Eczdorfius
[24]
nuper ad me: magna vos in spe esse, inter biduum vel triduum boni aliquid con-
[25]
stitutum iri. Quam cupio, ut ita res cadat! Sed literae tuae ante triduum mihi
[26]
redditae parum me solantur. Video enim Hungaros non pro expectatione vestra
[27]
comparuisse. At quid ego aliud Hornae, praesertim cum Tschernemelius noster,
[28]
l'esonio reversus, auxilii Hungariae et tantum animorum *) vobiscum conjunctionem
[29]
deprendicaret **) «quam, ne incertae spei plus nimio inhaereretis, ac perinde semper
[30]
adniti, ut aequis conditionibus acquiescentes postulata vestra ad justam mediocri-
[31]
tatem accomodaretis, ne per nimiam rigiditatem residuum spei de transigendis his
[32]
controversiis tolleretur? Scio ego, ipsemet expertus, quid sit multitudini confidere
[33]
et quam nihil magis instabile sit animis vulgi: quoties me deseruerunt nostri, etiam
[34]
in vitae periculo constitutum! Ac extraneis quid facerent, cogita. Utinam ita tibi
[35]
cognitae res essent nostrae, non adeo facilis esses in me accusando. Et tamen hac-
[36]
tenus nulla re vobis defuimus. Sed utut se res habeant, noli quaeso plus aequo
[37]
sollicitus esse de futuris, dummodo praesentia componas. Est omnino permittendum

[38]
50*


Text viewFacsimile