z roku 1608, 12.—18. listopadu. 395
optatum divina indulgentia concedi. Sic tandem secundos nactus ventos feliciter ad
portum deveheris, ad quem ego reluctante tempestate appellere nondum possum.
Vale, mi Timine, et sponsae amantissimae quoties recordaberis, toties mei etiam
meminisse velis. Ross. XVII. Kl. Xbris.
Конс. v knih. Bludov. 3881 fol. 137 6. 60.
1528. Krystofu Staudiovi ve Zhorelci: pí&e, Ze nemüze v dopise odpovídati k tomu,
o Cem Staudius psal, protože lépe bude o tom pojednati ústně, možno-li v Brně v nejbližších
dnech. — Na Rosicích 14.— 18. listopadu 1608. (Opis lat. knih. Blud. VI— 3881 f. 137 č. 61.)
1529.
Rich. Starhembergovi: vysvětluje, že stavové moravští nemohli vyslati do Rakous své posly,
byvše jen od jedné strany pozváni. Žerotín sám nebyl by mohl v Rozích činiti nic jiného než
napomínati Rakušany k umírnčnosti, Anbalta očekávají do Třeboně. — Na Rosicích
18. listopadu 1608.
(D* Riccardo baroni Starrembergio.) Accipis cum his literas ad collegas
tuos. Paucissimi hie convenimus, reliquis domi familiaribus occupationibus detentis.
Facile per te ipsum aestimare potes, nec ex dignitate esse, nec ex officio, nec ex
re, ut legatos mittamus, ab una tantum parte invitati, alteri vero vel suspecti vel
minus saltem accepti. Praeterea non video, cui usui vobis esse possint, rebus jam
maxima ex parte confectis, si vera sunt, quae Vienna Posonium attulisse scribitur
Georgius Thurso: omnia enim composita jam ait, et duobus tantum exceptis capi-
tibus, de caeteris omnibus convenisse inter vos et archiducem, ut referunt literae,
quas hodie ex Hungaria accepi; cui quodammodo asstipulatur, quod Eczdorfius
nuper ad me: magna vos in spe esse, inter biduum vel triduum boni aliquid con-
stitutum iri. Quam cupio, ut ita res cadat! Sed literae tuae ante triduum mihi
redditae parum me solantur. Video enim Hungaros non pro expectatione vestra
comparuisse. At quid ego aliud Hornae, — praesertim cum Tschernemelius noster,
l'esonio reversus, auxilii Hungariae et tantum animorum *) vobiscum conjunctionem
deprendicaret **) — «quam, ne incertae spei plus nimio inhaereretis, ac perinde semper
adniti, ut aequis conditionibus acquiescentes postulata vestra ad justam mediocri-
tatem accomodaretis, ne per nimiam rigiditatem residuum spei de transigendis his
controversiis tolleretur? Scio ego, ipsemet expertus, quid sit multitudini confidere
et quam nihil magis instabile sit animis vulgi: quoties me deseruerunt nostri, etiam
in vitae periculo constitutum! Ac extraneis quid facerent, cogita. Utinam ita tibi
cognitae res essent nostrae, non adeo facilis esses in me accusando. Et tamen hac-
tenus nulla re vobis defuimus. Sed utut se res habeant, noli quaeso plus aequo
sollicitus esse de futuris, dummodo praesentia componas. Est omnino permittendum
50*
