| [1] |
394 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Zerotinu
|
|---|
| [2] |
[In tergo:] Abschrift Herrn Landshaubtmanns in Mährern Schreiben an die
|
|---|
| [3] |
osterreichischen Herrn Ausschüsse. N. 27.
|
|---|
| [4] |
Opis souč. v Styrsk. zemsk. arch. (Reg. vyt. v Zeitschr. f. Gesch. Mähr. u. Schles. Roc. IV. (1900) str. 277.)
|
|---|
| [5] |
1527.
|
|---|
| [6] |
Timinovi: oznamuje, že svolal sjezd předáků moravských do..Brna na den 17. listopadu; bude
|
|---|
| [7] |
se jednati o odpovědi, kterou přinesli poslové od krále z Prešpurka; obává se, že králem
|
|---|
| [8] |
bude povolán do Prešpurka, čímž by mu odňata byla možnost sejíti se s kníZetem Anhaltskym;
|
|---|
| [9] |
brání mu v tom i jeho úřad. — Na Rosicích 14. listopadu 1608.
|
|---|
| [10] |
(Mattiae Timino. Ad XV. Kl. Xbris, qui in diem Lunae proximum cadet. evo-
|
|---|
| [11] |
cavi primores provinciae Brunam, audituros responsum, quod nostri ad regem legati
|
|---|
| [12] |
non ita pridem Posonio retulerunt. Ad XIII. equitatus, quem conduximus, ad confinia
|
|---|
| [13] |
Austriae collocabitur. Praeterea nullus fere est dies, quo vel ex Ungaria vel ex
|
|---|
| [14] |
Austria non ad me nuncii; ad haec accedit, quod vocatus Posonium, excusavi pro-
|
|---|
| [15] |
fectionem, et quia tabellarii, quos isthic habeo, praeter expectationem detinentur,
|
|---|
| [16] |
vereor ne rex etiam renuentem adesse jubeat. Molestiam itineris et viarum pericula
|
|---|
| [17] |
mihi praesertim, cui ubique insidiae struuntur, non frustra metuenda, non tango;
|
|---|
| [18] |
longe enim superat ista desiderium meum salutandi principis Anhaltini ct patroni tui
|
|---|
| [19] |
conveniendi. Sed quae impediunt, vides. Nunquam minus iners fui, quam nunc sum,
|
|---|
| [20] |
et quia totus ex alieno arbitrio pendeo, mihi ipsi vel nunquam indulgeo aliquid,
|
|---|
| [21] |
vel perraro. Sane permoleste fero, eripi mihi hoc vere servili onere pridem optatam
|
|---|
| [22] |
et cupitam mihi occasionem renovandorum officiorum meorum cum ill" principe
|
|---|
| [23] |
Anhaltino, quem ut colui semper prae caeteris, sic et hoc tempore maxine in votis
|
|---|
| [24] |
habeo, ut mea studia et officia erga celsitudinem ipsius in conspectu omnium extent.
|
|---|
| [25] |
Sed ea est muneris mei conditio, ea horum temporum ratio, ut nihil magis mihi
|
|---|
| [26] |
cavendum sit, quam ne frequentius à provincia absim; non tam ad praecludendum
|
|---|
| [27] |
ad calumnias, quas nec magnopere fugio, nec si maxime velim, effugere possum,
|
|---|
| [28] |
aditum, sed ad praecidendam hostibus tam externis, quam iis, quos adhuc alimus in
|
|---|
| [29] |
intestinis, ansam ad artes et machinationes consuetas adversum me et patriam
|
|---|
| [30] |
exercendas. Moliuntur enim, sed non me ignaro, quamvis dissimulante, multa et
|
|---|
| [31] |
gravia quidem tum in meam tum in provinciae perniciem, quae mihi partim decli-
|
|---|
| [32] |
nanda sunt, partim eludenda; arte vincenda, etiam vi fringenda; et summatim ut
|
|---|
| [33] |
dicam, irrita omnibus modis facienda: quod nisi a praesente vix aliter praestari
|
|---|
| [34] |
potest. Caeterum potissima spes est in auxilio Domini et frequens tam in mente
|
|---|
| [35] |
quam in ore, non sine fiducia erga Deum, quae verba haec Davidi expressit: ,Con-
|
|---|
| [36] |
fundam eos, quia Dominus sprevit eos,^ generosa sententia. — De rebus Bohemicis quae
|
|---|
| [37] |
scribis, jam aliunde ad me sunt allata. Tu vero quod nunc sponsus, prope diem
|
|---|
| [38] |
maritus futurus, valde gaudeo ex animoque laetor, desideriis tuis finem tandem
|
|---|
