394 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Zerotinu
[In tergo:] Abschrift Herrn Landshaubtmanns in Mährern Schreiben an die
osterreichischen Herrn Ausschüsse. N. 27.
Opis souč. v Styrsk. zemsk. arch. (Reg. vyt. v Zeitschr. f. Gesch. Mähr. u. Schles. Roc. IV. (1900) str. 277.)
1527.
Timinovi: oznamuje, že svolal sjezd předáků moravských do..Brna na den 17. listopadu; bude
se jednati o odpovědi, kterou přinesli poslové od krále z Prešpurka; obává se, že králem
bude povolán do Prešpurka, čímž by mu odňata byla možnost sejíti se s kníZetem Anhaltskym;
brání mu v tom i jeho úřad. — Na Rosicích 14. listopadu 1608.
(Mattiae Timino. Ad XV. Kl. Xbris, qui in diem Lunae proximum cadet. evo-
cavi primores provinciae Brunam, audituros responsum, quod nostri ad regem legati
non ita pridem Posonio retulerunt. Ad XIII. equitatus, quem conduximus, ad confinia
Austriae collocabitur. Praeterea nullus fere est dies, quo vel ex Ungaria vel ex
Austria non ad me nuncii; ad haec accedit, quod vocatus Posonium, excusavi pro-
fectionem, et quia tabellarii, quos isthic habeo, praeter expectationem detinentur,
vereor ne rex etiam renuentem adesse jubeat. Molestiam itineris et viarum pericula
mihi praesertim, cui ubique insidiae struuntur, non frustra metuenda, non tango;
longe enim superat ista desiderium meum salutandi principis Anhaltini ct patroni tui
conveniendi. Sed quae impediunt, vides. Nunquam minus iners fui, quam nunc sum,
et quia totus ex alieno arbitrio pendeo, mihi ipsi vel nunquam indulgeo aliquid,
vel perraro. Sane permoleste fero, eripi mihi hoc vere servili onere pridem optatam
et cupitam mihi occasionem renovandorum officiorum meorum cum ill" principe
Anhaltino, quem ut colui semper prae caeteris, sic et hoc tempore maxine in votis
habeo, ut mea studia et officia erga celsitudinem ipsius in conspectu omnium extent.
Sed ea est muneris mei conditio, ea horum temporum ratio, ut nihil magis mihi
cavendum sit, quam ne frequentius à provincia absim; non tam ad praecludendum
ad calumnias, quas nec magnopere fugio, nec si maxime velim, effugere possum,
aditum, sed ad praecidendam hostibus tam externis, quam iis, quos adhuc alimus in
intestinis, ansam ad artes et machinationes consuetas adversum me et patriam
exercendas. Moliuntur enim, sed non me ignaro, quamvis dissimulante, multa et
gravia quidem tum in meam tum in provinciae perniciem, quae mihi partim decli-
nanda sunt, partim eludenda; arte vincenda, etiam vi fringenda; et summatim ut
dicam, irrita omnibus modis facienda: quod nisi a praesente vix aliter praestari
potest. Caeterum potissima spes est in auxilio Domini et frequens tam in mente
quam in ore, non sine fiducia erga Deum, quae verba haec Davidi expressit: ,Con-
fundam eos, quia Dominus sprevit eos,^ generosa sententia. — De rebus Bohemicis quae
scribis, jam aliunde ad me sunt allata. Tu vero quod nunc sponsus, prope diem
maritus futurus, valde gaudeo ex animoque laetor, desideriis tuis finem tandem
