| [1] |
z roku 1608, 10.—13. října. 383
|
|---|
| [2] |
poznal však, že Čechům není ještě docela odňata svoboda řeči a písma; postavení Žerotínovo
|
|---|
| [3] |
je velmi těžké; poměry jsou celkem klidné, ale Moravanů nejsou tajny nástrahy a lsti, jimiž
|
|---|
| [4] |
dvůr Pražský chce je vehnati do záhuby; Čechové zatím buď o tom nevědí, nebo mlčky sou-
|
|---|
| [5] |
hlasí; mnohem lépe bylo by bývalo, kdyby Čechové byli se spojili s Moravany. — 13. října 1608.
|
|---|
| [6] |
(D. Vencislao Budovicio, baroni.) Ideirco potissimum abstinui a literis ad te
|
|---|
| [7] |
scribendis, vir illustris, quod ad me relatum csset, te meas nedum legere, sed nec
|
|---|
| [8] |
aperire nisi praesente prorege aut ex aliis istis patriae vestrae archontibus aliquo.
|
|---|
| [9] |
Ad hunc modum quia silentium non obscure mihi indici videbam, —- quid enim ego
|
|---|
| [10] |
ad te, quod istis aspicere liceret? — constitueram continere me tantisper, dum pro-
|
|---|
| [11] |
ximis comitiis Martinensibus, quid inter crimina laesae Maiestatis referri oporteret,
|
|---|
| [12] |
fuisset explicatum. Si enim literas in Moraviam dare aut accipere ex Moravia, in cri-
|
|---|
| [13] |
mine habendum esse decrevissent vestri, quamvis me aegre à consuetudine tua avelli
|
|---|
| [14] |
passus fuissem, ne tamen fraudi tibi essent meae. cessatione saluti tuae consuluissem
|
|---|
| [15] |
‘interim, dum secessio ab imperio vestro in mutuam unius principatus coniunctionem
|
|---|
| [16] |
iterum. coaluisset. Sed exemit mihi scrupulum hunc epistola tua, quae nondum ita
|
|---|
| [17] |
vos in ordinem coactos docet, ut licentiam linguae et calami, quo sensus auini ex-
|
|---|
| [18] |
primere vobis integrum sit, plane amiseritis; nec tu enim adversarios Christi impios
|
|---|
| [19] |
et malevolos dixisses, qui in exitium meum conspirarunt, quando ii non alii sunt.
|
|---|
| [20] |
quam qui ad gubernacula regni vestri sedent, nisi adhuc vobis ex avita illa liber-
|
|---|
| [21] |
tate aliquid esset reliquum; unde est, quod gaudeam, non ità praecisam facultatem
|
|---|
| [22] |
familiaritate tua fruendi, ut, licet conspectu tuo, nisi ad nos accedas ipse, carendum
|
|---|
| [23] |
mihi sit, non tamen communicatio animorum, quae literarum auxilio foveri poterit,
|
|---|
| [24] |
quod per corporum disiunctionem decesserit, utriquc facile suppleat.
|
|---|
| [25] |
Porro non aliter se res habet ac refers; deiecti de sede superbi, et exaltat:
|
|---|
| [26] |
huniles. Mihi enim nihil tale cogitanti nedum ambienti, imo invito, provinciae ad-
|
|---|
| [27] |
ministraudae honorem detulerunt primo ordines nostri; deinde princeps, postquam
|
|---|
| [28] |
inauguratus est, non quidem in inscium, sed qui tamen recusare multis de causis
|
|---|
| [29] |
non auderet, cam ipsam dignitatem de integro contulit. Illam àdhuc sustineo non
|
|---|
| [30] |
alioquin imparem humeris meis, si alia tempora obtigissent. Sed quam lubricus sit
|
|---|
| [31] |
et periculis plenus tot inter hostes, tot inter aemulos, qui insidiis hinc illine vires
|
|---|
| [32] |
nostras oppugnant, ubi ad calumnias, ad obtrectationes transitiones sunt perviae et
|
|---|
| [33] |
apertae; quam praeceps, inquam, et difficilis sit incessus, non aegre colliges, ubi
|
|---|
| [34] |
saeculum hoc miserum et extremum, tot angustiis intextum et implicatum attentius
|
|---|
| [35] |
consideraveris. Sed non insuetum est hoc Deo, ut per eius modi difficultates exerceat
|
|---|
| [36] |
suos et deprimat quodammodo etiam tum, cum extulisse illos videtur, ne exorbitent.
|
|---|
| [37] |
Sumus enim ferme tales, ut nisi variarum molestiarum vinculis constricti sustiucamus,
|
|---|
| [38] |
facile ad luxuriam propendeamus, cum nihil sit difficilius, quam. intra mediocritatem
|
|---|
| [39] |
consistere.
|
|---|
