| [1] |
376 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
rege nostro privatim egimus, ut vestri haberet rationem, et postquam a nobis dis-
|
|---|
| [3] |
cessit, binis ad vestros ordines datis literis, alteris ad evangelieos, ad pontificios
|
|---|
| [4] |
alteris, aperte professi sumus, nos a foedere, cum provinciis unitis inito, minime
|
|---|
| [5] |
discessuros, neque defuturos ope et auxilio nostro, si cui religionis nomine vis in-
|
|---|
| [6] |
ferretur. Jam ubi a reditu principis in Austriam Gayerus custodiae traditus est,
|
|---|
| [7] |
quod tum temporis nulli adessent ex ordinibus, nec tam facile convocari possent,
|
|---|
| [8] |
diligenter sane cum primoribus ex consilio regio per literas egi, ne res ad mani-
|
|---|
| [9] |
festam discordiam deduci pateretur, quin potius ea consilia exquirerent, quae ad
|
|---|
| [10] |
pacem resarciendam facerent, non dirimendam. Cumque rescissem, evenisse quod ve-
|
|---|
| [11] |
rebar, excessisseque ordines evangelicos ab urbe,*) non minus diligenter ipsum regem,
|
|---|
| [12] |
et quidem ;prolixis verbis, sum obtestatus, ut si illi res suae, si unitarum provin-
|
|---|
| [13] |
ciarum salus, si amor subditorum, si favor imperii, si denique fama ipsa curae essent,
|
|---|
| [14] |
Austriacorum suorum precibus non repugnaret, cónscientiis laqueos non indueret.
|
|---|
| [15] |
|
|---|
| [16] |
A Moravis, o Dii boni, inquis, ne consilium quidem, nedum àuxilium. Con-
|
|---|
| [17] |
silio non video, quid opus fuerit, rebus jam non tantum deliberatis et constitutis,
|
|---|
| [18] |
sed peractis. Aperui nihilominus, cum caeteri ex nostris a me abessent, quid ego
|
|---|
| [19] |
sentirem, et inopinatam illam secessionem non ex mea mente esse, literis ad IIof-
|
|---|
| [20] |
kirehium sum testatus; usus quoque sum in responsione mea ad ordines ejusmodi
|
|---|
| [21] |
verbis, ex quibus non difficile fuit colligere, hoc unum me maxime desiderare, ut
|
|---|
| [22] |
quidquid in posterum tentarent, id animo sedato ab ipsis suscipcretur et contine-
|
|---|
| [23] |
retur [sic]. De rebus vestris quin etiam quae mea sententia esset, literis ante dies decem
|
|---|
| [24] |
circiter ad te exaratis exposui. At de auxilio quomodo infitiabere? An vero ista,
|
|---|
| [25] |
quae recensui, nihil apud te sunt? praesertim si angustiam temporis consideres.
|
|---|
| [26] |
(Octo solum modo dierum spacio cireumscripti, quo vix coire ordines potuissent,
|
|---|
| [27] |
nedum praestare aliquid amplius. An tu forsan statueres, ideo vos spe vestra de-
|
|---|
| [28] |
jectos, auxilio nostro destitutos, quod ad primum rumusculum, ad primam querelam
|
|---|
| [29] |
non statim classicum canere jusserim, non statim concurrerim ad arma? Ft quis
|
|---|
| [30] |
hoc consuluisset? quid hoc rei esset, si nulla controversia, nulla-disceptatio inter
|
|---|
| [31] |
principem praesertim et subditos decidi aliter, aliter definiri posset, quam ferro?
|
|---|
| [32] |
Ubi esset consilio locus, ubi modestiae, ubi rationi, ubi fidei? Omnia necesse esset
|
|---|
| [33] |
misceri, humana et divina, si non alius esset rerum agendarum modus. At mihi
|
|---|
| [34] |
nihil non prius tentandum videtur, quam ad ista extrema deveniatur. Precibus primo
|
|---|
| [35] |
agendum, argumentis deinceps, deprecationes postea adhibendae, arbitri vocandi,
|
|---|
| [36] |
legationes instituendae: ubi haec nihil profecerint, non negaverim, vim, si illegitima
|
|---|
| [37] |
sit, legitima vi posse repelli Ista vero quis vobis negavit? nemo tamen, dicis,
|
|---|
| [38] |
exhibuit: ab Hungaris nulli legati, a Moravis ne literae quidem. Hungari quod ad
|
|---|
| [39] |
conventum publicum omnia rejiciunt, faciunt more gentis; nobis quid intra octidui
|
|---|
