| [1] |
370 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Zerotina
|
|---|
| [2] |
consilis vestris, nihil de jure, nihil de statutis et libertate provinciae constat, quo-
|
|---|
| [3] |
cunque me verto, nihil, cui, ita ne titubem, insistam, reperio. A te itaque et domino
|
|---|
| [4] |
Tschernemelio nostro, cui plurimam non secus ac fratri tuo ill"? salutem adscribo,
|
|---|
| [5] |
plenam actorum et deliberationum vestrarum expositionem expecto; interim a vobis
|
|---|
| [6] |
modis omnibus peto, ne ulla calumniandae veritatis divinae occasio praebeatur.
|
|---|
| [7] |
Nosti enim, quam semper, licet falso, hostes Dei turbas, seditiones,- discordias, bella,
|
|---|
| [8] |
minas nobis objiciaut: ita ut praestet tuendi honoris divini causa aliquid de jure
|
|---|
| [9] |
nostro remittere potius, quam praecise nimis et severe omnia cxigendo sacra ct
|
|---|
| [10] |
humana novis. perturbationibus implicare. — Austriae inferioris ordines hactenus
|
|---|
| [11] |
omnia sua nobis communicarunt. Scripsi in eorum gratiam principi et quibusdam
|
|---|
| [12] |
ex proceribus, quos non adeo a concordia invenio alienos, Lichtensteiniun prac-
|
|---|
| [13] |
cipue, qui res brevi compositas iri pollicetur. Vale, illustrissime domine, et me tui
|
|---|
| [14] |
amantissimum redama. Rossicii X Kl. Oct.
|
|---|
| [15] |
Kone. v knih. Blud. 3881 fol. 132 v.
|
|---|
| [16] |
|
|---|
| [17] |
Štěpánovi Dlyesházymu: žádá ho, aby působil k tomu mezi přátely svými rakouskými, aby
|
|---|
| [18] |
nepokoje mezi stavy utichly; prosí za zprávy o sněmu Prešpurském oc. (Ch.) — Na Rosicich
|
|---|
| [19] |
|
|---|
| [20] |
(Domino Stephano Illesshazi. Illustrissime, spectabilis et magnifice domine,
|
|---|
| [21] |
domine et amice singulari studio et observantia mihi colende. Ubicunque officiis meis
|
|---|
| [22] |
locum fore, IDV* iudicaverit, ut illis pro arbitrio ibi utatur, etiam atque etiam rogo.
|
|---|
| [23] |
Cum nuper ad IIl" DV*" per agnatum meum litteras darem, nihil adhuc ad me
|
|---|
| [24] |
de Austriacorum dissensione pervenerat; paulo vero post nuntiis amicorum, quid
|
|---|
| [25] |
apud eos ageretur, edoctus sum. Cumque prospicerem rem periculo non carere, primum
|
|---|
| [26] |
ad eos, quibus plus autoritatis in aula, deinde ad principem ipsum litteras dedi
|
|---|
| [27] |
hortatusque sum, ut relaxaret potius subditis habenas conscientiae quam induceret.
|
|---|
| [28] |
quando quidem si quid gravius in restringenda religionis libertate statueret, id non
|
|---|
| [29] |
plane citra rerum suarum detrimentum et absque multis difficultatibus facturus esset.
|
|---|
| [30] |
Nihil adhuc responsi habeo, sed Liechtensteinius spem magnam negotii amice trans-
|
|---|
| [31] |
igendi facit neque alii eam praecidunt, quamvis acrius impetum et immodestiam
|
|---|
| [32] |
nostrorum accusent. Quia autem, nisi mature ignis hic restinguatur, in magnum
|
|---|
| [33] |
incendium excrescere potest, quo non minore facilitate vicinae provinciae corripi ct
|
|---|
| [34] |
deflagrare possunt quam Austria ipsa: idcirco quantum in me est, et quidem ex
|
|---|
| [35] |
officio, ne ulterius serpat, do operam nec quidquam intentatum relinquo, quod ad
|
|---|
| [36] |
reconciliandos animos plus satis utrinque exacerbatos adiumentum adferre posse
|
|---|
| [37] |
prospicio. Cumque sciam, quanta autoritate IDV* valeat tum apud serenissimum
|
|---|
| [38] |
principem, tum apud capita factionis adversae, in qua praecipui IDV** affinitate sunt
|
|---|
