| [1] |
340 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
tuas pervenirent. Pudet me enim tarditatis meae, quamvis nulla mea culpa, quod
|
|---|
| [3] |
sciam, accersita, et tenet simul declarandae meae erga te officiosae voluntatis et
|
|---|
| [4] |
grati animi, quem tibi ob conciliatam mihi Martini Nóld] operam debeo, testandi
|
|---|
| [5] |
non exiguum desiderium. Interim nec haec inter postremas scribendi causas, ut, quid
|
|---|
| [6] |
conventus ille vester cum proceribus Hungaris peperit, te indice percipiam, nam ex
|
|---|
| [7] |
quo Ludovieus Starrenbergius, quem non ita pridem cum litteris et mandatis archi-
|
|---|
| [8] |
ducis apud me fuisse non ignoras, in Austriam rediit, nihil ad me relatum, quod
|
|---|
| [9] |
summam rerum concerneret aut me scire aliquo modo referret. Solus Ricardus noster
|
|---|
| [10] |
Starrenbergius litteris ad me Vienna datis, quid archiduci ct vobis esset consilii,
|
|---|
| [11] |
paucis adumbravit, atque ita quidem, ni a vero aberro, ut mihi potius satisfaceret,
|
|---|
| [12] |
quam sententiam vestram serie explicaret. Ceterum nos omnes, quibus res patriae
|
|---|
| [13] |
curae sunt, exitum harum deliberationum avide expectamus, non ignari, ita pericula
|
|---|
| [14] |
vestra cum nostris coniuncta, ut vobis pereuntibus frustra nos incolumes salvosque
|
|---|
| [15] |
speremus. Sive enim recrudescente bello ad arma redeundum sit, quod sane nobis
|
|---|
| [16] |
vel conniventibus vel consentientibus unquam fiet, sive pace com[pa]rata cum do-
|
|---|
| [17] |
mesticis hostibus decertandum, non meliore loco res nostras fore, quam vestrae sint
|
|---|
| [18] |
futurae, sat certi sumus.
|
|---|
| [19] |
[Projinde . . .¥) quidem nobis iu votis est, ut successus felix. conatus hos
|
|---|
| [20] |
vestros consequatur, sed quo magis eum optamus, eo speramus minus; ego praesertim.
|
|---|
| [21] |
qui nec ab aula caesaris quicti quidquam et moderati expecto, nec de aequitate et
|
|---|
| [22] |
fide Papanorum quidpiam mihi promitto, nec tantum constantiae omnium, qui archi-
|
|---|
| [23] |
ducem secuti sunt, tribuo, ut aliquos non corruptelis, si quae accedant, cessuros, et
|
|---|
| [24] |
si invitentur in adversam partem, concessuros existimem, quin nec de ipso archiduce
|
|---|
| [25] |
ita certus sum, ut non verear posse cum spe, metu, diffidentia, aemulatione et aliis
|
|---|
| [26] |
id genus machinis percelli et àb hoc fastigii, quod laudabiliter ascendere coepit.
|
|---|
| [27] |
|
|---|
| [28] |
Praeterea cum mecum perpendo, ita propemodum comparatum esse, ut alii
|
|---|
| [29] |
laborum et sumptuum vestrorum fructum ferant, vos autem, quod conseveritis, illis
|
|---|
| [30] |
metendum et fruendum relinquatis, vix serio vos puto agere, nec ita propriae in-
|
|---|
| [31] |
columitatis oblitos censeo, ut non prius vestris rebus consulendum, vestrae securitati
|
|---|
| [32] |
prospiciendum statuatis, quam in commune consilia et auxilia conferatis, cum hoc
|
|---|
| [33] |
non aliud foret, quam gladium adversariis vestris porrigere, quo ipsimet postmodum
|
|---|
| [34] |
essetis iugulandi. Ett sane nihil ambigo, eos, ut scribis, freta poenitentia animos tot
|
|---|
| [35] |
iniuriis exacerbatos delinire et demulcere conari, nam et nos quoque ante triennium
|
|---|
| [36] |
idem experti; sed scio vos ea esse prudentia praeditos, ut consideretis, quanta verbis
|
|---|
| [37] |
habenda sit fides, ubi nulla rerum testimonia apparent.
|
|---|
| [38] |
His itaque haesitationibus ut me eximas, quid hactenus actum transactumque
|
|---|
| [39] |
ad me ut (nisi molestum quid impediat) perscribas, pro amicitia nostra rogo.
|
|---|
