| [1] |
286 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
tu id fortasse, et sin minus, constantiam, fiduciam forsan maiorem requiris. At cgo,
|
|---|
| [3] |
dum me christianum profiteor, non diffiteor tamen esse hominem nec ita carnem
|
|---|
| [4] |
abdicare posse, quin eius [s]arcinam nimio plus gravem semper et ubique circum-
|
|---|
| [5] |
ferre cogar. Insunt enim mihi affectus, nec tantum quatenus a Deo insiti, sed qua-
|
|---|
| [6] |
tenus a natura perdita vitiati, qui dum inter se saepius decertant, saepius a ratione
|
|---|
| [7] |
pressi adversum me insurgunt, non semper permittunt, ut intra mediocritatis fines
|
|---|
| [8] |
consistam. Id ut alias crebro, hoc ipso etiam tempore experior, quo fides inter spem
|
|---|
| [9] |
metumque, curas inter et securitatem fluctuans vacillat interdum, ut plerisque aliis
|
|---|
| [10] |
contingit, nunc defectiones suas patitur, nunc accrescit. Hinc est, ut quamvis plane
|
|---|
| [11] |
persuasus sim, ab iis, quorum vita mihi cordi est (sunt autem ut plurimum ii, quibus
|
|---|
| [12] |
pietas et religio cordi est), auxiliatricem Domini dexteram nunquam abesse, sollici-
|
|---|
| [13] |
tudine tamen non caream, dum experimentis edoctus et exemplis confirmatus virus
|
|---|
| [14] |
hoc promiscue ferme gràssari et non minus in bonorum quam in sceleratorum capita
|
|---|
| [15] |
saevire solere considero.
|
|---|
| [16] |
Fa ipsa causa est, ut, quoties tui subit cogitatio, non mediocriter expa-
|
|---|
| [17] |
vescam atque eoque magis, quo magis apud me perpendo, qualem morte tua, quam
|
|---|
| [18] |
utinam multos in annos protrahat Deus, patria, qualem domestici, qualem amici,
|
|---|
| [19] |
qualem ego denique iacturam essemus facturi.
|
|---|
| [20] |
Auget etiam formidinem, quod ab aliquo tempore nihil a te acceperim lite-
|
|---|
| [21] |
rarum, proinde ad liberandum me ex parte aliqua huius anxietatis tentandus mihi
|
|---|
| [22] |
visus es per epistolam, non utrum viveres ([nam] absit, ut hoc ad me[am] mentem
|
|---|
| [23] |
venerit), sed quo modo, quam tuto, quam commode viveres, quo loco; nec filius tuus,
|
|---|
| [24] |
unicum familiae Budouicianae columen, nec primariae et probissimae foeminae socrus
|
|---|
| [25] |
tua et coniunx mihi praetereundae videntur, nam quia hos omnes coniunctissimos
|
|---|
| [26] |
tibi esse scio, pari cura eos complector. Rescribe igitur quam primum, quo facto
|
|---|
| [27] |
et exoptatum mihi dabis solatium et simul me magna et ferme superstitiosa levabis
|
|---|
| [28] |
|
|---|
| [29] |
Ego valeo, meos quoque omnes domo discedens propria usos valetudine re-
|
|---|
| [30] |
liqui. Accessi hue, ut dominum loci inviserem, quam ex lethali morbo convalescentem
|
|---|
| [31] |
quidem reperi, non tamen omnino restitutum. Ad 16. mensis hinc discedo. Vale,
|
|---|
| [32] |
nobilissime Budouici, et me amare perge. Ex arce Rosnbergensi Wittingau 14 Oct.
|
|---|
| [33] |
Konc. v knih. Bludov. VI.—3881 fol. 105—105 b €. 51.
|
|---|
| [34] |
1259. Dru Vavfinci Schuchartovi: Zádá ho, aby se o to všemožně přičinil a poslal mu
|
|---|
| [35] |
sem vodáka, jehož nutně potřebuje, ještě než začne mrznouti. — Na Rosicích 21. října 1606.
|
|---|
| [36] |
(Kone. lat. v knih. Blud. VI—388L f. 105, č. 52.)
|
|---|
| [37] |
1260. Petru Bergerovi, duchovnímu správci ve Strážnici: omlouvá se, že mu dosud
|
|---|
| [38] |
nepsal; lituje ho pro předchozí nehody, jež vystál od nepřátelského lidu válečného; blahopřeje
|
|---|
| [39] |
mu k novému sňatku, slibuje přispěti, seč bude, k svatebnímu veselí. Oznamuje, že úředníku
|
|---|
