| [1] |
z roku 1606, 3.—12. brezna. 277
|
|---|
| [2] |
1225.
|
|---|
| [3] |
Zdeňkovi z Roupova oznamuje, že otec jeho zamysli opet sc oZeniti; napomind ho, aby tu
|
|---|
| [4] |
zprávu přijal s klidem a macechy se nebál. — Na Přerově 12. března 1606.
|
|---|
| [5] |
(Zdenkoni Raupovio.) Pater tuus cum in transitu ad me divertisset, aperuit
|
|---|
| [6] |
mihi consilium suum de repetendo coniugio, et causis, quae eum ad hanc delibera-
|
|---|
| [7] |
tionem compulissent, expositis, simul quo loci oculos coniecisset, animum mancipasset,
|
|---|
| [8] |
declaravit. Venit mihi ista audienti iu mentem filius Catonis, qui per occasionem
|
|---|
| [9] |
pàternurum nuptiarum clarissimo elogio ad posteritatem nobilitatus est. Cum enim
|
|---|
| [10] |
intellexisset patrem, quamvis grandaevum, ad novum connubium inclinare, atque aegre
|
|---|
| [11] |
ferret, ut fere fieri assolet. novercam sibi maturo annis superinduci, adscitis aliquot
|
|---|
| [12] |
e familiaribus patrem adiit sciscitaturus, utrum qua in re eum offendisset, quod non
|
|---|
| [13] |
contentus eo filio de propaganda subole cogitaret. Cui Cato: ,Non tu*, inquit, ,fili
|
|---|
| [14] |
me offendisti neque consilium hoc mihi ex peccato tuo, sed ex desiderio meo plane
|
|---|
| [15] |
tui similes filios suscipiendi. Memorabilis sane commendatio et ut illi, qui cam tulit,
|
|---|
| [16] |
apprime honorifica, ita omnibus iis, qui ad pietatis ct observantiae filialis laudem
|
|---|
| [17] |
aspirant, summopere expetenda. Kt tu quidem, mi Zdenko, non longe meo iudicio
|
|---|
| [18] |
ab eo abfueris, sicut in ceteris consuevisti, qua decet animi moderatione et alacri-
|
|---|
| [19] |
tate voluntatem hanc patris tui exceperis, qui, ut ego sane existimo, non inter
|
|---|
| [20] |
postremas instituti sui rationes hanc habuit, ut domesticam familiam pluribus Zdeüko-
|
|---|
| [21] |
nibus exornaret. Aliter me iudicare non permittit eximius amor, quo ille te semper,
|
|---|
| [22] |
me etiam teste, complexus est: nam unde quaero illa de te praeclare instituendo et
|
|---|
| [23] |
formando tam sollicita cura; unde impensae illae ad evocandos e longinquis regio-
|
|---|
| [24] |
nibus eos, qui iuventuti tuae moderandae praeficerentur, tam liberaliter collocatae ;
|
|---|
| [25] |
unde denique tibi in hac aetate tot variarum linguarum cognitio, unde armorum
|
|---|
| [26] |
iractandorum peritia, unde scientia musicae et quae alia in te extant nobilis ingenii
|
|---|
| [27] |
nobilia ornamenta, nisi haec omnia a paterno affectu proficiscantur? Decet te omnino
|
|---|
| [28] |
hoc agnoscere et ut grata mente recolere, ita quoque gratis officiis et obsequiis,
|
|---|
| [29] |
quantum in te est, compensare. Cum enim natura fere ita comparatum sit, ut omnia
|
|---|
| [30] |
à parentibus accipiamus, cum interim illi nihil a nobis exspectent, solis reverentiae
|
|---|
| [31] |
filialis testimoniis possumus partem aliquam eius gratiae pendere, quam merita illorum
|
|---|
| [32] |
et pietas nostra a nobis requirunt. Atque tanta est huius vinculi oblisatio, ut ver-
|
|---|
| [33] |
bum quidem Dei absque exceptione ad honorem parentibus deferendum nos adigat,
|
|---|
| [34] |
philosophiae vero praeceptis non aequos tantum sed etiam iniquos parentes aequo
|
|---|
| [35] |
animo ferre erudiamur; neque id magis à ratione absonum, quam alioquin veritati
|
|---|
| [36] |
ipsi consentaneum: si enim servos patronis, subditos dominis, discipulos magistris,
|
|---|
| [37] |
inter quos nulla naturae coniunctio, iuris tantum relatio quaedam agnoscitur, parere
|
|---|
| [38] |
idque cum veneratione quadam convenit; si adolescentes senibus assurgere, plebei
|
|---|
| [39] |
nobilitatem in honore habere, privati eos, qui in dignitate aliqua constituti sunt,
|
|---|
