| [1] |
8 A. XXXIII. Dopisy „Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
me offendisti, nisi tu forte tibi alicuius offensionis es conscius. Nam illud de vino
|
|---|
| [3] |
pro salute mea hausto indecorum est a tanto viro non proferri tantum, sed in animum
|
|---|
| [4] |
induci; quid enim Deo cum eiusmodi ineptiis? At res ipsa satis probat ea, quae
|
|---|
| [5] |
tibi tanquam fundamenta firmissima posuisti, super quae epistolam tuam extrueres,
|
|---|
| [6] |
nihil aliud fuisse, quam suspiciones. Nunquam enim animus meus erga te immu-
|
|---|
| [7] |
tatus fuit, nec est, nec immuütabitur deinceps, si is, qui hactenus fuisti, esse
|
|---|
| [8] |
|
|---|
| [9] |
Redeo ad vestiarium et pictorem, quibus quod me dediderim nimium, non
|
|---|
| [10] |
recordor, nisi id forte in prandio vel coena aut paulo post. (uod si tum, non fuit
|
|---|
| [11] |
alienissimo tempore; sin alias, haud dubie non absque causa, praesertim si Sancerram
|
|---|
| [12] |
*pectes, cum quo mihi erant rationes faciendae acceptae et expensae. Sed ais prae-
|
|---|
| [13] |
stasse deliberare, qua praemittendi essent equites. l'ateor, ni antea fecissem, doeli-
|
|---|
| [14] |
beraram et concluseram ; quid opus erat novam deliberationem instituere, praesertim
|
|---|
| [15] |
ila ipsa hora, qua illis erat discedendum? Pergis autem et improbas, quod iussi
|
|---|
| [16] |
Pragam ire. Non potuit aliter et factum bene. Id ex ipso eventu colligo, nec poenitet
|
|---|
| [17] |
hactenus eius consili. Verum accedo ad id, quod tantopere exaggeras, dimissos
|
|---|
| [18] |
esse sine capite. (Quod aliud caput ipsis praefecissem, quam id, quod habent, vide-
|
|---|
| [19] |
licet "praefectum stabuli. De me sciebas, subsecuturum me illos, non comitaturum.
|
|---|
| [20] |
Alia enim est habenda ratio equorum, quos magno praecio mihi comparavi, quam
|
|---|
| [21] |
eorum, qui eurrum trahunt. Nam hi quidvis perferre possunt, illi autem non ita,
|
|---|
| [22] |
qui paulatim sunt conducendi parvis itineribus, ne ex lassitudine nimia adversi
|
|---|
| [23] |
aliquid iis accidat. deo praemisi. Quod vero per Saxoniam ituri, nec hoc. ignorabas,
|
|---|
| [24] |
in qua si sua lingua sunt usuri, quid mali in illo? "l'antundem ac si quis in te
|
|---|
| [25] |
improbet, quod per Italiam patria lingua usus sis. Quod habitus discolor nihil
|
|---|
| [26] |
interest. Transituri, non moraturi sunt in illa regione. De moribus vero nihil aliud
|
|---|
| [27] |
dico, quam malle me illos cum istius modi moribus in Gallia, quam cum illa. ridicula
|
|---|
| [28] |
gravitate Saxonica. Caeterum quod ad potationes, non est, quod metuam, ut nimium
|
|---|
| [29] |
animo indulgeant, utque eos parvo comeatu instruxerim; sin autem aliter accidat,
|
|---|
| [30] |
eo sibi magis benevolos reddent indigenas, quo propius ad ipsorum mores sunt
|
|---|
| [31] |
|
|---|
| [32] |
Sed relinquo ista et venio ad cam partem epistolae tuae, in qua consilium
|
|---|
| [33] |
profectionis meae detectum innuis. Ais enim, ni me per biduum a colloquio tuo
|
|---|
| [34] |
subtraxissem, et ne vel longum vale mihi diceres, clanculum eripuissem, subiecturum
|
|---|
| [35] |
fuisse aliud, quod Brunae mirabundus audieras. De subtractione nihil dico. Deus
|
|---|
| [36] |
enim novit iniuriam mihi fieri, nec enim illo biduo ita vacuus fui a negociis, ut
|
|---|
| [37] |
mihi semper apud te haerere liceret, nec existimabam opus esse, ut qui te rediturum
|
|---|
| [38] |
sperabam. Illud vero, quod Brunae audisti, quid esse potest? Exiguum aliquid,
|
|---|
| [39] |
nam si magnum, etiam me olfacturum fuisse arbitror, si non, tum saltem in reditu.
|
|---|
